Het geweten en de Judaskus (002)

dinsdag 22 januari-2008
Even een recap. Bernard Descheemaeker wist op een bepaald moment en mogelijk van meet af aan dat zijn Judaskus jatwerk was. Vorig jaar nam hij het besluit om het paneeltje terug te geven aan het godshuis van Vetheuil. Maar daar wilde ie dan wel 185 roodjes voor terugzien (1). En dat terwijl ie er maar 33 roodjes voor had betaald. Nadat ie door de morele wringer was gehaald door een clubje Franse vakgenoten en Le Monde kreeg ie het ineens ernstig aan zijn geefklieren en het paneel verhuisde por nada van Bernard's Antwerpse antiekshop naar de Notre Dame in Vetheuil. Deftig? Nou niet echt. Wij zouden Bernard's etalage in ieder geval een tijdje links laten liggen.
Zo niet de TEFAF. De jaarlijks in Maastricht terugkerende, prestigieuze uitdragerij op internationaal kunstgebied. Iemand in de Board of Trustees, de Executive Committee, het Management of gewoon de staf van de afdeling sanitair moet vorig jaar op het lumineuze idee zijn gekomen om eens wat jeugdiger volk te introduceren. Met name onder de exposanten, die zo langzamerhand net zo antiek werden als de spullen die ze aanboden. Zo gezegd, zo gedaan. Er werd een lijssie geboetseerd met de namen van zo'n tachtig jongelieden uit de globale kunstretail, die het in de ogen van de TEFAFfers verdienden om zich in maart 2008 te presenteren bij een zogenaamde Showcase. Nou is tachtig wat veul, dus een speciale commissie kwam in het geweer om dat aantal uit te dunnen tot 11 bofkonten. En wie denk je dat erbij hoorde? Jawel, Bernard Descheemaeker himself.
Was aanleiding voor een Amerikaanse journalistieke collega om dit mailtje te sturen aan het adres van PR-manager Titia Vellenga. Kreeg ie van Tiets dit antwoord op terug. Nou, volgens Tiets zat Bernard blijkbaar helemaal gebakken. Hij wist gewoon niet dat de Judaskus bad news was. Althans niet toen ie hem kocht. En verder wijst het goed bedoelende TEFAF-meisje nog op de voortreffelijke rol die het Art Loss Register speelt en de nauwgezetheid waarmee de TEFAF van meet af aan de aangeboden kostbaarheden checkt op eventuele narigheid. Dat het Art Loss Register op zijn minst niet volledig is en dat de TEFAF menig schandaal heeft gekend zegt Tiets er niet bij (2). En een reactie op het onethische gedrag van vriend Bernard? No way. Maar ja, daar is een PR-manager niet voor. Onze Amerikaanse collega stuurde nog een vervolgmail, maar daar kreeg ie een geweldige afschuiver op terug. Lees en huiver. Dus als u in maart naar de Tefaf gaat, doet u namens ons dan even de groeten aan Bernard Descheemaeker. Want die doet daar een showcase. Houdoe.

1. We noemen 1000 euro voor het gemak maar een roodje, want de euro en de piek zijn in de praktijk net zoveel waard.
2. Raapleeg onze zoekmachine, tik TEFAF in en de hele etalage gaat open.