Je weet niet wat je ziet (002)
Ging het in de eerste aflevering van dit serietje over kids in Ukrain, vanavond kwam in Nieuwsuur de ras-kankeraar voorbij.
Het is kijken en smullen vanaf minuutje 13.48. Lydia heeft zojuist haar klaagzang over de brute aanvalsoorlog van het Kremlin voltooid en naast haar verschijnt laten we zeggen Dmitri die een bizarre draai aan de reportage geeft.
De man heeft misschien gister een blauwe brief in zijn postbus gehad, of een uurtje terug de zoveelste parkeerbon op de voorruit van zijn Lada. Dmitri zou zomaar in de Kalverstraat of in Lombok in Utrecht zijn gal kunnen spuwen, toch?
Jammer dat Lydia geen gevoel voor de spitsheid van Dmitri heeft. Zijn vraag of ambtenaren wel mensen zijn ontgaat haar volledig en ook zijn laatste opmerking (‘Hoezo werken?’) had een beter antwoord verdiend …
Zolang er nog door een oorlog-van-bordkarton onberoerde mensen als Dmitri bestaan is er voor de mensheid hoop…
(JoopFinland)
