Honi soit qui Mali pense (007)

Het ene cluppie heeft het op Joodse doelen in Parijs gemunt. Het andere op BRICSE doelen in Mali. Het is maar wat je lekker vindt. Omdat we ons ei vandaag in deze serie leggen, gaan we een centimetertje dieper in op de aanslag van 20 november jl. op het Radisson Blu hotel in Bamako. Daarbij gingen 27 mensen ashes to ashes. Onder wie 3 Chinezen en 6 Russen. Geen toeristen. Verre van dat. Zo waren de Chinese slachtoffers alledrie werknemers van de China Railway Construction Corporation (CRCC). Geen lullo's. Het waren respectievelijk de general manager, de deputy general manager en de general manager van de westafrikaanse divisie. Waar de CRCC mee bezig is in Bilderbert Koenders' tussenstation op weg naar het Haagse pluche? Nou, dat is niet misselijk. Allereerst de aanleg van een treinverbinding van 900 kilometer tussen Bamako en de Guinese zeehaven Conakry, die vooral moet dienen om de export van uiterst interessante bodemschatten een kontje te geven. Een project van rond de 8 miljard dollar dat van levensbelang is voor de Malinese economie. Verder is de CRCC nog betrokken bij de verbetering van de boemellijn tussen Bamako en de Senegalese hoofdstad Dakar. Met een prijskaartje van 1.5 miljard dollar. Plus nog wat technische assistentie bij de aanleg van een paar hoofdwegen en een broodnodige brug in Bamako zelf. Even optellen en je komt uit bij pakembeet 12 miljard dollar. Uiteraard doen die babipangers dat allemaal niet uit humanitaire overwegingen. Het is keiharde business met een oosters sausje.
Hetzelfde geldt voor de Russen. De zes gekeelde boys uit Moskou en omgeving verdienden hun roebels bij de luchtvaartmaatschappij Volga-Dnepr. Geen concurrent van Ryan Air of andere pretletters, maar een vervoerder van zware vracht op het gebied van bijvoorbeeld olie- en gaswinning, ruimtevaart, landbouw en telecommunicatie. En hulpgoederen als er ergens weer eens de pleuris uitbreekt. We mogen dus veronderstellen, dat Volga-Dnepr ook in touw was om zware spulletjes van CRCC naar Mali over te hevelen. Kortom, voldoende reden om een goed getraind “islamitisch” terreurgroepje een aanslag te laten plegen. Om even te laten weten dat wij in het westen ook in de markt zijn voor die interessante bodemschatten en niet over ons heen laten lopen. Natuurlijk wel een aanslag met collateral damage om de werkelijke reden te maskeren. Die mensen hebben gewoon pech gehad. Het zal ons benieuwen wat er binnenkort in Djibouti gaat gebeuren, nu de Chinezen daar ook een militaire uitkijkpost gaan installeren ter verdediging van hun (olie) belangen. Wereldje hè? Gezellig! Fijn weekend. Stay tuned.