Gladio a la Turka (016)

woensdag 6 januari-2010
Onlangs vond in de Turkse media een discussie plaats of JITEM, de geheime dienst van de gendarmerie, wel echt bestaat. Tamelijk idioot, in Nederlandse begrippen vertaald komt het op ongeveer hetzelfde neer als twijfel zaaien over het bestaan van zoiets als het IRT. Bovendien heeft JITEM vooral in Oost-Turkije, een spoor van politieke moorden achtergelaten die moeilijk te ontkennen vallen. Maar we zijn ondertussen al weer in een nieuwe fase beland. Het laatste hoofdstuk in het verhaal van de Turkse deep state bestaat uit de arrestatie van twee agenten van de Seferberlik Taktik Kurulu (STK), de Tactical Mobilization Group. Beiden hielden zich verdacht op bij het huis van vice-premier Bulent Arinc in Ankara, wat tot de veronderstelling leidde dat binnen de STK plannen werden beraamd om deze politicus van het leven te beroven. Hoogste tijd voor een huiszoeking bij de STK agenten, oordeelde het Turkse justitie apparaat, ten einde materiaal te zoeken waarmee beide agenten aangeklaagd kunnen worden. Dat was evenwel makkelijker gezegd dan gedaan. Die huiszoeking vond weliswaar plaats, maar het valt nog maar te bezien of de openbare aanklager in staat zal zijn de aangetroffen informatie ook daadwerkelijk aan een rechter voor te leggen. De generale staf waaronder de STK valt, doet er namelijk alles aan om dat te voorkomen. En de militaire petten staan wat dat betreft niet alleen, want ook een prominent lid van het bestuur van rechters en aanklagers (HSYK) heeft zich er tegen gekeerd. Hun argument: de bij de STK aangetroffen gegevens mogen niet in de openbaarheid komen omdat het staatsgeheimen betreffen. Die hebben we vaker gehoord. Overigens is wel al het een en ander uitgelekt over wat er bij de STK agenten werd gevonden. Niet alleen vond de politie daar gegevens die bewijzen dat beiden inderdaad een aanslag op Arinc beraamden, want er werden ook schetsen aangetroffen van de woonsituatie van onder andere president Gul en premier Erdogan. Volgens de Turkse autoriteiten duidt dat op plannen binnen de STK om ook deze vooraanstaande politici te vermoorden. Daarbij was het de bedoeling chaos te creeeren. Chaos die vervolgens de weg zou openen naar een militaire machtsovername en het einde van AK-partij.

Klinkt allemaal weer lekker Gladio-achtig en juist in dit geval is daar waarschijnlijk meer voor te zeggen dan ooit. Even een stukje geschiedenis. De STK was er al voordat Turkije in 1952 tot de NAVO toetrad. Het was toen een in het geheim opererende instantie, vooral gericht op de mogelijkheid van een bezetting door de Sovjet Unie. Met andere woorden: een stay behind netwerk in de Gladio traditie. Een van de oprichters van de STK was niemand minder dan Alparsan Turkes, die later de MHP partij (de grijze wolven) zou oprichten. Turkes, die overtuigd was van de superioriteit van het "Turkse ras" en in zijn toespraken talloze malen Adolf Hitler citeerde, was de lieveling van de Amerikanen in Turkije. Dat de VS zijn militaire opleiding regelde en dat het hoofdkwartier van de STK in het gebouw van de CIA te Ankara werd gevestigd, is in dit verband veelzeggend. In 1965 vond binnen de STK een herstructurering plaats, wat onder andere een nieuwe naam tot gevolg had. Voortaan ging de geheime organisatie door het leven als Ozel Harp Dairesi (OHC), oftewel de Special War Department. Evenals andere Gladio netwerken in Europa keerde de STK/OHC zich niet alleen tegen linkse activisten - met vele politieke liquidaties als gevolg - maar raakte het ook bij allerlei criminele activiteiten betrokken, vooral in samenwerking met de grijze wolven. Een en ander kwam heel fijntjes aan het licht naar aanleiding van het beruchte Susurluk incident in 1996. Die gebeurtenis dwong STK/OHC om eens te meer van naam te veranderen. Die nieuwe naam luidde Ozel Kuvvetler Komutanligi (OKK), Special Forces Command. De meest recente ontwikkelingen tonen echter aan dat de STK zijn oorspronkelijke naam weer heeft opgepakt.
Met de inval bij de twee STK agenten lijkt justitie bij de nitty-gritty van de Turkse deep state te zijn gearriveerd. Wat zouden we graag over de schouders van de onderzoekers kijken naar alles wat bij hen is aangetroffen. Het zou zo maar een verhelderend beeld kunnen doen ontstaan over de meest duistere pagina's uit de Turkse geschiedenis. Maar zoals gezegd is het nog maar de vraag of justitie ook echt iets kan bereiken met deze informatie. Wat dat betreft lijkt niets uitgesloten.