Skip to main content

Carnaval der desperado's (001)

07 april 2017

maandag 29 oktober-2007
Stel je hebt op een achteraffie al jaren een oud schilderij hangen dat je ooit hebt ge-erfd van opoe van moeders kant. Stelt een blijkbaar vrolijke gozer uit de Gouden Eeuw voor met zijn haar op halfelf. Kon een Rembrandt zijn. Maar het monogram van de betrokken schilder luidde H.L. Oftwel Hendrick Lullo, een negentiende eeuwse klodderaar uit Kudelstaart, die zo nodig a la Rembrandt moest schilderen. Op een bepaald moment heb je wat poen nodig om de deurwaarder te bevredigen of te gokken op een knol in de derde race en je besluit je schilderij te verpatsen. Het kwam je eigenlijk toch al je strot uit. Je gaat ermee naar een bescheiden veilinkie (Moore, Allen & Onnozel) en daar zetten ze je erfstuk in op een bedragje van rond de duzend euro. Er wordt een catalogus gebaard en jouw schilderij wordt ronkend vermeld onder de titel "De jonge Rembrandt als Democritus, de lachende filosoof".
Dan gebeurt er iets eigenaardigs. Op verzoek van een potentiele koper onderzoekt Jan Six, een erfstuk uit een roemruchte familie uit de Gouden Eeuw. De jonge ouwe meesters-expert van Sotheby vraagt aan de firma Onnozel cs. of hij een afbeeldinkje kan krijgen. En wat denk je? Janus stort zich stante pede in een Temazepam-kuurtje om zijn plotselinge slapeloosheid te verdrijven. Hij ziet het meteen. Echte Rembrandt. Dat haar van de afgebeelde lachebek mocht volgens de bekende kunstscharrelaar Johnny van Haeften misschien wat Lullo-achtig zijn en rommelen met olieverf op koper was eigenlijk ook niet echt Rembrandt, maar misschien had de maestro toen toevallig even geen ander materiaal. En ho, ho, daarmee zijn we er nog niet. Toen Jan zijn bril wat beter op zijn voorpui drukte bleek er geen H.L. te staan, maar R.H.L.!!! Had iedereen over het hoofd gezien. Echt waar. En R.H.L. zou staan voor Rembrandt Harmensz Leidensis. Fuuuuck. Jan als een Gouden Eeuwspeer door zijn bullen bladeren en jawel, wat staat er in een oud naslagwerkje van ene meneer Moes uit 1897? Dat het gaat om een verloren geraakte Rembrandt. Nou, wat Janus betreft is er sprake van een touchdown.
In Londen wordt Johnny ondertussen ook geteisterd door slaapstoornissen. Mogelijk dat ie daarom op de veiling niet tot scoren komt. Hoewel er meer redenen zijn te bedenken.
Hoe dit ook zij, een tot nu toe onbekend gebleven Bommel koopt de Lullo cq. de Rembrandt voor ruim 3 meloen euro. Jij blij. Logisch, want zo denk je nog aan de deurwaarder en zo ben je meloenair. Maar voor hetzelfde ben je zwaar genaaid. Want welke Bommel is zo mesjogge om ruim 3 meloen neer te tellen voor een schilderij dat misschien door een negentiende-eeuwse Jaap Jongbloed voor echt werd versleten, maar verder eigenlijk nog van twijfelachtig allooi is? Of wist die onbekende Bommel meer? De Volksfiets van afgelopen zaterdag op de voorvagina: "De bekende Rembrandt-deskundige Ernst van de Wetering was niet bereikbaar voor commentaar". Wie Ernst is? Dat is een kunstprof en het heldere licht binnen het Rembrandt Research Project. Als Ernst zegt dat ie echt is, is ie echt. Toch heul jammer dat ie net op zo'n moment supreme zijn 06 af heeft staan.
Nee, wij heten geen Thomas. Maar wij geloven ook net niks. Het kan er bij ons dus niet in dat baasjes als Six, Van Haeften en misschien zelfs Bommel de afgelopen week geen contact hebben gehad met Van de Wetering. En als dat het geval is... Begrijpt u dan dat wij vannacht ook een Temazepammetje hebben geslikt? Ja natuurlijk. Over een halfjaartje of zo zal de wat opgepimpte filosoof zonder twijfel opnieuw op de markt worden gesmakt. En gek, wij denken bij Sotheby. Nou zal het ons gruwelijk benieuwen wat de vraagprijs is en wat ervoor wordt betaald. Gokken?

Klik hier om uw reactie toe te voegen
07 april 2017
Carnaval der desperado's