Bossche bollen (010)

Wat doe je als Ziggo de stekker eruit trekt terwijl Ajax net twee minuten aan het verliezen is tegen Mourinho United? Zuip je je in coma of ruk je je af bij een poster van Ajax van 1972? Of doe je allebei, en dat pal voor het open raam van Tante Leen? In het eerste geval besteden ze pas weer aandacht aan je als je een dreigtweet de wereld instuurt. In het laatste geval komen ze je ophalen. Eerst wordt dat aangekondigd door Tante Leen en daarna komt het van piepapiepa en mag je vervolgens van geluk spreken dat je niet a la De Punt in 1977 doorzeefd wordt met kogels of langzaam bezwijkt in de nekklem. Overleef je de handhaving dan word  je in de hondewagen afgeleverd bij de politie en daar zetten ze je in de cel. Mag je nog blij zijn dat ze af en toe het licht bij je uitdoen of met babi pangang aankomen.
Is nu voorbij. Alles wordt beter, niet alleen het weer. Tante Leen wordt nu doorverbonden met een psychosociale eenheid die van wanten weet met de verwarde medemens. Geen blauwe bus meer die voorrijdt maar een psychotaxi. Dat is een taxi waarin zo weinig mogelijk aanstoot voor de verwarde medemens zit. Dus geen meter die al terwijl je nog plaatsneemt ver boven je budget uittikt, en al helemaal geen mongool achter het stuur die Bernard Jolink aanzet en over het trajekt Centraal Station – Visstraat een kwartier doet. De psychochauffeur die waarschijnlijk al tijdens de rit het helemaal met je eens is dat Ajax het beste van het spel had en Tante Leen op je moeder lijkt, levert je af in Vught. Niet in Lunetten, de bakermat van de De Punters uit 1977, ook niet in het museumpje waar we worden herinnerd aan onze heldhaftige houding in 40/45. Nee, het gaat in het weinigprikkelende autootje van broeder Pleun naar de observatieruimte. Daar word je bekeken. Hoe lang? Ja, dat is weer een ander verhaal...