Afrin en Erdogan (046)

Veldheer Erdogan voert, in navolging van zijn Ottomaanse voorgangers, een oorlog op verschillende fronten.
In navolging van zijn Ottomaanse voorbeelden stuurt hij inwoners van de provincie Syrië (jihadisten die hij inzette tegen Assad en de Koerden) naar het strijdtoneel in een andere provincie Libië en naar een volgende vazal: Azerbeidzjan.
In de Kaukasus is twee weken geleden een sluimerend conflict tussen Armenië en Azerbeidzjan opgelaaid. Azerbeidzjan beschuldigt Armenië van provocaties aan de grens, maar dat lijkt onwaarschijnlijk gezien de 'militair-economische' situatie. Azerbeidzjan heeft olie; Armenië niet. Azerbeidzjan is militair en economisch veel sterker.
Azerbeidzjan was het 'Wirtschaftswunder' van de regio dankzij de olie. Volstrekt corrupt en geregeerd door een clan.
Door de ineenstorting van de oliemarkt vanwege corona is Bakoe in ernstige problemen terechtgekomen. Of lievergezegd de bevolking, waarop de verminderde inkomsten worden afgewenteld.
Oorlog is in zulke omstandigheden een uitkomst.
Het gaat om een Armeenstalige enclave binnen Azerbeidzjan, Ngorno (Hoog) Karabach, dus ook nog eens 'christendom vs islam'; alles om het anno 2020 extra spannend te maken.
De Turkse president, die zojuist NAVO-chef Stoltenberg op bezoek heeft om een conflict met Griekenland en Cyprus te sussen, zoekt spijkers op laag water. Zijn situatie is, ondanks euforie over olievondsten in het Zwarte Zeegebied, economisch ook verre van florissant.
Het militair steunen van Azerbeidzjan brengt hem onvermijdelijk in conflict met Rusland, dat met Armenië een militair bijstandsverdrag heeft. Als het met Rusland misloopt is het in Noord-Syrie ook meteen bingo. (WK)