Kort nieuws

Oude kranten

Waarom maken we - naast onze dagelijkse berichten op internetpagina www.stelling.nl/kleintje - af en toe nog een papieren Kleintje Muurkrant? Het lijkt er toch echt op dat "kranten" hun langste tijd hebben gehad. Het is ook wel een beetje vreemd om nieuws van nu morgen pas te lezen (en in ons geval zelfs weken, soms maanden later). Dat er op vele plaatsen in het land 's-nachts mega-grote persen staan te draaien om miljoenen kilo's papier te bedrukken met informatie die eigenlijk alweer "oud nieuws" zijn op het moment dat ze door duizenden onderbetaalde krantenbezorgers in alle brievenbussen zijn gestopt. Heel erg veel mensen hebben namelijk vrijwel constant de mogelijkheid om het nieuws zelf op te halen via internet en heel veel heb je vrijwel live kunnen horen of zien op radio of televisie. De maandag-ochtend kranten zijn helemaal een schitterend voorbeeld van achterhaald nieuws: het merendeel van wat je leest is informatie van een paar dagen oud! De omloopsnelheid van een krant (24 uur) is op dit ogenblik natuurlijk vrijwel hopeloos verouderd.
Maar toch die ouderwetse bijna-verslaving om 's-ochtends of 's-avonds je vertrouwde krantje door te bladeren. Of dit nu zal gaan veranderen met die digitale kranten op een iPad of eReader - geen idee - want we hebben (nog) niet zo'n ding, maar het zou kunnen, want dan heb je daadwerkelijk het laatste nieuws te pakken. Maar is er bij een verdere teloorgang van "de kranten" nog genoeg "ordening, duiding en verdieping van het nieuws", zoals dat zo fraai genoemd wordt door alle verdedigers van "de oude media"?
Overigens geldt dit ook voor de televisie. Waarom nog naar een voorgeprogrammeerd aanbod kijken als je alles zelf kunt opzoeken, zie Google TV, Netflix, Pandora, Veamer, UPC on demand en alle andere toekomstige vormen van interactieve televisie? Een enorm voordeel van deze vorm van nieuwsgaring is het wegvallen van al die ellendige reclame-uitingen. Maar als al die reclame-uitingen wegvallen, wie betaalt dan de media? Want veel krantenpagina's worden uiteindelijk uitsluitend gemaakt om de achterkant van de advertenties vol te schrijven, toch? En de toenemende aversie tegen de debiliserende televisie-reclames neemt (gelukkig) ook steeds grotere vormen aan. Het is natuurlijk ook een kwestie van leeftijd. Het jonge volk van nu - zeg diegenen tot een jaar of 35) is voornamelijk bezig met "social media", vrijwel alle nieuwsgaring speelt zich af via internet (en de korte nieuwsflitsen in de gratis bladen in het openbaar vervoer). De middenmoot wat leeftijd betreft (zeg 35 tot 55) volgt de oude media, en vult dat aan met digitale bronnen zoals internet en de ouderen houden het voornamelijk bij de oude, klassieke media. Dit betekent dat we nog wel een jaartje of tien, vijftien die oude media zullen hebben aangezien de vergrijzing van onze samenleving enorm is en nog zal toenemen. Kortom: met het opschuiven van de generatie die om emotionele redenen nog voldoende aan papier hechten om er voor te willen betalen, neemt het aantal feitelijke krantenlezers al jaren gestaag af. Er zijn vrijwel geen jongeren die een (duur) krantenabonnement nemen. Wanneer zo dadelijk het produceren van een krant meer gaat kosten dan 't oplevert, zal de investeerder en aandeelhouder de stekker er onmiddellijk uittrekken.
Hat zal ongetwijfeld steeds meer om "content on demand" gaan, met enorme gevolgen voor de huidige uitgevers van kranten en producenten van televisie-programma's. Kijk maar eens naar de opkomst van "Google Reader"en "RSS feeds". Informatie en verstrooiing via de radio lijkt een prima toekomst te hebben, want wat kan daar mee concurreren?
Maar waarom dan toch onze neiging om af en toe een papieren Kleintje te laten verschijnen? Natuurlijk heeft het wat ons betreft te maken met het bij elkaar houden van een nog redelijk aantal betalende abonnees die op deze wijze het hele Kleintje Muurkrant project (inclusief de internet-pagina's) financieren. Al het werk wordt uitsluitend gedaan door vrijwilligers-sters - dus er wordt nulkommanul euro aan medewerkers-sters betaald. Of zou het toch een hang zijn naar ouderwetsigheid? We zijn met 't Kleintje een van de weinig overgebleven voorbeelden van de vroegere "stadskranten". En modetrends hebben de neiging om steeds weer terug te keren. Het schijnt zelfs dat er nu ook alweer steeds meer jongeren naar vinyl luisteren! Het valt overigens op dat er bij onze nieuwe abonnees ook best wel veel jongeren zitten! Dus we gaan gewoon verder... Sowieso maken we feitelijk al moderne "Crossmedia", kijk maar eens naar het groeiende dagelijkse bezoek aan onze internet-pagina's (www.stelling.nl).

Kraakverbod

Zeven miljoen vierkante meter leegstaande kantoorruimte. 7.000.000 ! En dan een kraakverbod instellen! “Ze” zijn gek geworden. Al vele jaren waarschuwen de simpelen van geest alles en iedereen voor de gigantische bouwgekte die de afgelopen decennia onder onze ogen plaats vindt. Dan weer een kantorenpark hier, dan weer eentje daar. Dan weer moet het met het openbaar vervoer bereikbaar zijn, dan weer een “mooie zichtlocatie” hebben langs een of andere snelweg midden tussen de weilanden. Stenenstapelaars, projectontwikkelaars, sjacheraars en fraudeurs hebben miljoenen euro's binnengeslurpt zonder rekening te houden met al die miljoenen meters leegstand. Het zal net zo gaan als met al die leegstaande kloosters, ziekenhuizen en scholen in veel binnensteden van Nederland eind zeventiger, begin tachtiger jaren van de vorige eeuw. Massaal in gebruik genomen door krakers-sters. Toentertijd vanwege voorbereidingsbesluiten, bestemmingsplannen, starre bureaucratische ambtenaren en creatiefloze politici onmogelijk te bewonen, maar na wat jaren knokken op straat en veel alternatieve plannenmakerij zijn veel van deze panden gered van de sloopkogel. Nu zal ongetwijfeld hetzelfde gebeuren. In heel wat lege kantoren wonen momenteel zogenoemde “anti-krakers”. Met wat aanpassingen en “transformaties” zullen heel veel van deze kolossen (“kantoorlog”) geschikt gemaakt kunnen worden voor bewoning. Het is uiteraard perfecte studentenhuisvesting in heel wat steden. Projectontwikkelaars zelf komen nu ook al met deze oude ideeën aanlopen. Een derde van alle leegstaande kantoren staat al meer dan drie jaar leeg namelijk! Dat kost geld, heel veel geld. Verloederende bedrijventerreinen, panden die sterk in waarde dalen. Elke hedendaagse nieuwbouw van kantoorruimte levert elders nieuwe leegstand op.
Een voorbeeld van hoe een gevestigd medium als het Brabants Dagblad over deze situatie publiceert is het artikel in de zaterdag-editie van 18 september jongtstleden, geschreven door “Universitair Docent Vastgoedbeheer” Hilde Remoy (TU Delft). Het probleem wordt omschreven, de conclusie getrokken dat 40 procent van het kantorenbestand “getransformeerd” moet worden (wat uiteraard weer aan de met fraude vertrouwde bouwsector wordt uitbesteed). Het probleem wordt acceptabel gemaakt, de mouw gebreid die er aan gepast moet worden. Ondertussen worden steden en landschappen verpest, menselijke wezens in hun (woning) nood gecriminaliseerd). Dus, wat is er gebeurd? Speculatief gebouwd en de speculanten/bouwondernemingen en projectontwikkelaars blijven – ondanks hun sociaal-criminele vergrijpen in deze – er geld uittrekken. (“status quo” journalistiek).
We verzinnen er wel wat op, verkennen de mogelijkheden en vertellen de studenten waar
ze straks mee aan de gang kunnen, het zakkenvullen met ondoordachte en speculatieve praktijken,
hetzij als planner, bouwer, architect of bankier.

Wie wat bewaart

VVD-bons Onno Hoes, de kersverse voorzitter van het CIDI (centrum Informatie en Documentatie Israel) is heel recent de nieuwe burgemeester van Maastricht geworden. Hij heeft ook een lang verleden in Den Bosch liggen. Voor zijn VVD-raadslidschap is hij voorzitter geweest van de Bossche afdeling van de JOVD, maar ook een tijdje van DS'70 (voor de wat ouderen onder ons). Hij werd landelijk bekend door zijn huwelijk met BN'er/Media Mogul Albert Verlinde van die roddelrubriek op televisie en de figuur die aan vele touwtjes trekt in het geestdodende musical en massavermaak. Wat men noemt; een monsterverbond. Minder bekend zullen zijn ingezonden brieven zijn die hij jarenlang in het Brabants Dagblad heeft geschreven. En omdat we ons archief natuurlijk niet voor niets hebben, hieronder wat fraaie voorbeelden van de (nog jonge) Onno Hoes. Uit het Brabants Dagblad van 1 maart 1980 citeren we de volgende ingezonden brief volledig. Onder het kopje "Papenhulst" schreef Onno Hoes de volgende tekst: "Is het niet absurd dat een stelletje krakers het in Den Bosch voor elkaar heeft gekregen dat de gemeente het gekraakte Papenhulstcomplex wil kopen voor ruim 100.000 gulden? Eerder heeft de gemeente ook al Sint Jan Baptist en de Carolusflat gekocht. En dan nu dit gebouw weer. Op zo'n manier is de hele binnenstad straks in handen van de gemeente, zo wil ik ook nog wel een pandje kraken”.
Als we de Sint Pieter nou eens met zijn allen gingen kraken, dan zou het bestuur van de Parochie Binnenstad zijn kerkgebouw eindelijk aan de gemeente kunnen verkopen. een tip misschien... Op een moment dat de gemeente te weinig woningen kan bieden aan een- en twee-persoonshuishoudens moet er wat veranderen aan het beleid. Maar we blijven natuurlijk nergens als we dat probleem willen oplossen door maar weer een gekraakt pand op te kopen".
En uit een ingezonden brief een jaartje later dit prachtige citaat: "(...) als laatste voorbeeld noem ik de steeds ergelijk wordende muurschilderingen in de binnenstad van 's-Hertogenbosch. Dezelfde mensen die regelmatig op donderdagavond de muurkranten in de stad plakken, en die kritiek op het lokale bestuur via de muur aan ons meedelen, hebben nu verschillende gebouwen behandeld met op de landelijke politiek georiënteerde leuzen. (...) Het CDA kreeg het in eigen huis te verduren. Reeds voor de opening van haar provinciaal centrum aan de Walpoort, werden de muren besmeurd. Een haastige schoonmaakactie mocht niet baten zodat prof. Piet Steenkamp met eigen ogen heeft mogen zien in wat voor een rotstad we eigenlijk leven. Of liever: wat voor een immens verrotte mensen er in onze stad actie aan het voeren zijn voor woonruimte, voor kraken, tegen het leger en tegen zijn eigen CDA".
Een prachtig inkijkje in een (nog jonge) Onno Hoes. We wensen Maastricht (en Israël) veel geluk met zulk een voorbeeldige burgervader en voorzitter van het CIDI.
Tijdens zijn InAugurkisatie-rede voor de goegemeente van Maastricht vond Onno het blijkbaar wel leuk om de twee heren waar in vroeger tijden Maastricht onder viel -namelijk de Nederlandse Prins-Regent en de Bisschop van Luik (!)- met hem en zijn geliefde Albert te vergelijken. En dat dan nu Maastricht weer van twee heren kon profiteren. Niet te bevatten, hoe schaamteloos en misplaatst, zo'n figuur is dan ook nog een fervente Zionist, de paspoorten liggen al klaar. Overigens staat er in de Talmud hetzelfde over homos als in de Koran en Bijbel.

Rombouts zat fout

Op 6 mei 2009 kondigt de oudste nationaal-socialistische partij van Nederland, de Nederlandse Volks-Unie (NVU) een demonstratie op zaterdag 23 mei in Den Bosch aan. Na een aanvankelijk verbod kan de NVU die zaterdag de straat op. Keer op keer laat de lokale overheid zich gijzelen door het principe van de zogenaamde vrijheid van meningsuiting waarop deze neonazi´s zich beroepen, in plaats van in te grijpen bij racisme en fascisme en de inwoners van de stad te beschermen tegen de intimidatie en psychische terreur van de neonazidemonstratie.
Telkens belooft de burgemeester -na vragen van gemeenteraadsfracties of media- in te grijpen bij racistische uitingen in een discriminerende context en nationaal- socialistische symboliek te verbieden. Even zo vaak wordt dit tijdens de demonstratie toch toegestaan. In plaats daarvan richt de lokale overheid zich vrijwel volledig op `tegendemonstranten´. Bijvoorbeeld mensen die langs de route van de nazi-mars hun ongenoegen uiten, of die met ludieke (geweldloze) acties als zitblokkades en clownsoptredens, de neonazi´s proberen tegen te houden. Dat deze focus zou resulteren in tientallen arrestaties en ongeëvenaard machtsmisbruik door de Bossche politie, was dan ook niet moeilijk te voorspellen.
LaatZeNietLopen, een actiegroep die opriep voor een tegengeluid tegen de nazi-mars in Den Bosch maakte een reconstructie van de aanloop naar die dag, van de dag zelf en de gevolgen van het politie-optreden. De reconstructie is opgesteld aan de hand van de verhalen van zo´n 25 arrestanten en ooggetuigen (waarbij de verhalen van de clowns in het oog springen), documenten van de gemeente Den Bosch, banden van portofoonverkeer, procesverbalen en journaals van de politie Brabant-Noord. De gebeurtenissen, van de aankondiging van de NVU-demonstratie tot het verbod daarop, de rechter die het verbod opheft, het uitvaardigen van een zeer strenge noodverordening voor de hele dag voor de hele stad Den Bosch, worden bekeken. Tevens worden de verhalen van geweld en machtsmisbruik door de politie tot aan de evaluatie door de politie en de rechtszaken die volgden tegen verdachten behandeld. Uit de evaluatie blijkt onder andere dat er veel mis ging die dag. Zo is in de reconstructie te lezen dat de regie ontbrak, dat er daadkracht bij de gemeente mistte, dat de lijntjes te lang waren, het arrestantentransport te langzaam ging etcetera etcetera.
Ook de burgemeester en zijn staf maakte een grote blunder; zo is de noodverordening achteraf niet ter toetsing aan de gemeenteraad voorgelegd, zoals de Gemeentewet voorschrijft. Hierdoor is die hele noodverordening, alle voorschriften daarin en de hele politie-operatie die daaruit voortvloeide onrechtmatig geweest. LaatZeNietLopen klaagt de korpsbeheerder en de korpschef van de politie Brabant- Noord aan wegens het controleren en aanhouden van mensen op grond van uiterlijke kenmerken, geweldsmisbruik door agenten in burger, de behandeling van arrestanten en het schenden van het recht op vrijheid van meningsuiting, vrijheid van betoging, het recht op privacy en het recht op bewegingsvrijheid. LaatZeNietLopen zal het nooit normaal vinden dat het recht op een tegengeluid, zoals het blazen op een fluitje of het recht om een protestbord omhoog te houden, door de lokale overheid wordt ingeperkt.
Het Openbaar Ministerie moet terstond al diegenen die zij al heeft veroordeeld (of voor heeft laten komen, of heeft gedagvaard) laten weten dat er van rechtsvervolging wordt afgezien, excuses aanbieden voor het wanbeleid en hen laten weten dat er een passende schadevergoeding zal volgen. Burgemeester Rombouts moet zich samen met de korpschef inspannen om eenieder die de dupe is geworden van de noodverordening die dag, op te sporen, excuses te maken en een schadevergoeding aan te bieden. LaatZeNietLopen roept iedereen op die door de noodverordening van 23 mei 2009 in Den Bosch gedupeerd is, om zich bij ons te melden voor een gezamenlijke klachtenprocedure, juridische hulp of praktisch advies. Mail ons op Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Kijk op internet-pagina's www.laatzenietlopen.blogspot.com voor veel meer informatie over deze (en andere) extreem-rechtse demonstraties en de “reconstructie & zwartboek politieoptreden denbosch 23 mei 2009”.

De terugkeer van de spoken

Spoken bestaan niet. Niet in een geseculeerde, rationele wereld. En wat geweest is, is geweest. Wij weten beter en denken vooruit. We zien toekomst, vooruitgang, mogelijkheden. Wij leven, gelukkig, in een beschaafde wereld waarin we de barbarij achter ons hebben gelaten en kunnen vertrouwen op de maatschappelijke instituties en de weldenkendheid die onze samenleving democratisch en vrij laat zijn.
Zo werd er gedacht in 1910. Wat vier jaar later zou volgen, was simpelweg ondenkbaar. Zo werd er gedacht in 1930, en het ondemocratische regime dat drie jaren later democratisch aan de macht zou komen, was opnieuw onvoorstelbaar. Zo werd er gedacht in 1990. De lessen van de twintigste eeuw zijn geleerd. Nooit meer oorlog, nooit meer nationalisme, nooit meer antisemitisme, nooit meer mensen uitsluiten, nooit meer een politiek van haat en angst. Wij zullen niets vergeten en de democratische rechtsstaat is onaantastbaar. Nog zijn er zorgen, over het milieu, kernbewapening, sociale onrechtvaardigheid - maar de spoken uit het verleden zijn precies dat: spoken - en spoken bestaan niet. Niet meer.
Nu, 2010: populisme, nationalisme, de macht van de publieke opinie, een politiek van de zondebok, het groeiende ressentiment en een politieke elite die geen antwoord lijkt te hebben. In Nederland, in Europa, in Israël, in Amerika... Op tal van plaatsen in de westerse wereld zien we ze weer: spoken, schrikbeelden. Waarom? Zien we alleen maar spoken of zijn er spoken? En wat zullen ditmaal de gevolgen zijn? Wat moet onze reactie zijn?
Op donderdag 11 november - de dag waarop in 1918 de kanonnen in Europa zwegen – hield het Nexus Instituut in Tilburg een symposium waar intellectuelen uit binnen- en buitenland de huidige politiek-maatschappelijke ontwikkelingen zullen plaatsen in hun internationale en historische context, met speciale aandacht voor de actuele situatie in Nederland, in een poging de spoken te bedwingen. (Kijk op www.nexus-instituut.nl of er nog plaatsen beschikbaar zijn)

2.dh5 in Tilburg

Nu de zomer echt voorbij is, wordt er weer stevig gewerkt aan een nieuwe editie van 2.Dh5, een 'festival voor uitwisseling van kennis en ervaringen voor activisten en wereldversleutelaars'. Van vrijdag 19 tot en met zondag 21 november zal de 6e editie plaatsvinden in Tilburg.
We organiseren 2.Dh5 (de naam komt overigens van een vernietigende schaakzet waarmee je de tegenstander razendsnel verslaat) omdat we denken dat de wereld alleen maar eerlijker en beter zal worden als we ons van onderop organiseren en samen met anderen strijd leveren tegen het 'evil empire' van xenofoben, kapitalisten en saaie pieten.
Rode draad zal deze keer zijn, in voortzetting van de vorige bijeenkomst, de vraag hoe effectief en van onderop georganiseerd kan worden in deze tijden van crisis, kraakverbod en toenemende xenofobie. Omdat we dringend toe zijn aan nieuwe vormen en gedachten (naast de oude die nog bruikbaar zijn) hebben we de titel 'voorbij DIY/Beyond DIY' gekozen. Alleen 'het zelf uitzoeken' is tegenwoordig immers niet meer genoeg, kennelijk moet er meer opgebouwd worden. Maar wat, en hoe? Zijn er manieren om DIY (weer?) meer tot een gemeenschappelijk principe te maken en een instrument voor collectieve strijd en - oplossingen?
We werken momenteel hard aan een veelzijdig programma vol debatten, presentaties en workshops, films, overlevingskunst en culinaire hoogstandjes. Dat programma is nog lang niet afgerond maar een groot deel van de thema's is al wel bekend. Het zal (ovb) onder meer gaan over: strategieën tegen multinationals, affiniteitsgroepen, de mythe van de jaren '80, 1 mei, populisme en spektakel, creatief met poldermodel, woonstrijd en kraken, milieustrijd verbinden aan andere strijden, solidariteit met migranten en zelforganisatie van bewoners in crisiswijken.
Meer praktisch is een evaluatie van blokkade strategieën of DIY-geld en revolutionair skateboarden. Des avonds worden op zaterdag mooie optredens verwacht, en op vrijdag en zondag films en een quiz. De zondag begint met verhalen van historicus Dennis Bos over de
geschiedenis van de linkse bewegingen in Nederland. Groepen die al een bijdrage toegezegd hebben zijn oa. de Vrije Bond, Klasse, Doorbraak, AAGU, Groen Front, XminY, mensen van kunstproject Casco, Jaarboek Kritiek... Plenair willen we onder meer bespreken welke manieren er zijn om de immense schade veroorzaakt door zittende en komende bestuurders en ondernemers, op hen te verhalen.
Meer nieuws over het programma vind je de komende weken op www.2dh5.nl. De entreekosten zullen als vanouds weer extreem laag zijn (5 euro voor het hele weekend) en er zal ook gezorgd worden voor lekker, eerlijk en betaalbaar eten. Ook slaapplaatsen zijn beschikbaar, mits je je daarvoor aanmeldt en een slaapzak/matje meeneemt (voor mensen met speciale behoeftes kan iets anders geregeld worden). 2.Dh5 draait geheel op vrijwilligers en verwacht dat deelnemers ook hun aandeel leveren. Desondanks doen we ons best om een geweldige kwaliteit van locatie, techniek en atmosfeer aan te bieden. Er zijn posters en flyers om reclame voor het komende festival te maken. Laat ons weten als je die wilt helpen verspreiden. Ook voor andere vragen en commentaren kun je terecht op Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. En komt allen, zegt het voort, neem je moeder, opa of buren mee en kom
plannen maken en kennis opdoen over hoe we deze polder uit de grijze grimmigheid van gemeenheid en graaizucht gaan trekken. Iemand anders gaat het echt niet voor je doen. Strijdbare groetjes...

Over het heden en 't verleden

"In 1937 verscheen als brochure van het Comité van Waakzaamheid Menno ter Braaks "Het Nationaal-socialisme als rancuneleer", waarin hij in navolging van Max Scheler een analyse maakte van het ressentiment als heersende drijfveer van het nationaal-socialisme. Ressentiment ontstaat uit het onvermogen om zelf iets te verwerven of te presteren, wat dan wordt geïnterpreteerd als het door anderen gedwarsboomd worden in het streven naar iets goeds (prestige, eer, goederen of inkomen). De 'anderen' hebben het gedaan. Men blijft zich concentreren, niet op het eigen doen en laten, maar op de anderen die in de weg staan en gezien worden als de oorzaak van de ergernissen, ontevredenheid en agressie. Het is een negatieve emotie van (groeps)jaloezie, die zich uit in projectie van eigen onvrede en verholen woede op alle leden van de andere groep. Rancune is herkenbaar aan het veelvuldig schelden op anderen, op negatieve oordeelsvorming, liefst in felle, afkeurenswaardige bewoordingen en in het niet geïnteresseerd zijn in hoe zaken zouden kunnen worden verbeterd. Want als er verbeteringen zouden optreden, zou de bron van de ergernis ineens wegvallen". (overgetiept uit de prachtige biografie "Het Spoor Terug" over J.B. Charles / W.H. Nagel (1910-1983) geschreven door Kees Schuyt, en recent uitgegeven door Uitgeverij Balans)

Schrijf je uit als katholiek!

Een voorbeeldbrief:
"Geachte R.K. Ledenadministratie, hierbij wil ik u verzoeken mij uit te schrijven als gelovige, mijn gegevens geheel te verwijderen uit uw administratie en mij hiervan een afschrift te sturen. Voor de volledigheid treft u bijgaand een kopie van mijn legitimatiebewijs aan. Vanuit mijn Rooms-Katholieke opvoeding ben ik gedoopt, gecommuniceerd en gevormd, maar persoonlijk heb ik nooit in het bestaan van een hogere macht in welke vorm dan ook geloofd. Derhalve zie ik voor mijzelf geen enkele reden om ingeschreven te staan bij een instantie die dat wel doet en daar invloed en zeggenschap in de Nederlandse maatschappij aan ontleent, op basis van een ledenaantal dat geen objectieve afspiegeling van de werkelijkheid (meer) is.
Al een aantal jaren speel ik met de gedachte om mij uit te laten schrijven, maar nimmer nam ik de moeite daartoe. Het is namelijk niet zo dat een registratie bij een kerk mij verder tot iets verplichtte, in fysieke, financiële of morele zin. Wat mij echter nu heeft doen besluiten om toch tot uitschrijving over te gaan, is het wereldwijde schandaal rondom het kindermisbruik door voorgangers van de kerk in het algemeen, en de bagatelliserende, naïeve en bij vlagen ronduit stuitende reacties daarop vanuit de kerk in het bijzonder. Daarnaast bestaat bij mij het sterke vermoeden dat de recente onthullingen in de Verenigde Staten, Ierland, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en Nederland slechts een topje van de ijsberg vormen. Opgeteld bij het morele gelijk dat de kerk altijd naar haar kant trekt in eigen kring én in maatschappelijke discussies, is dat voor mij de druppel die de emmer doet overlopen.
Nu ik toch aan het biechten geslagen ben: Ik heb persoonlijk geen bezwaren tegen de (openlijke) aanwezigheid van homofielen in de samenleving, ik geloof niet dat er muziekstromingen zijn die door de duivel zelf zijn voortgebracht, ik heb geen bezwaar tegen posters van meisjes in bikini in het straatbeeld en ik zou graag zien dat alle winkels ook op zondag open zijn. Concluderend: de ideeën van uw kerk komen eigenlijk nergens overeen met de mijne en derhalve zie ik er geen brood meer in om lid te blijven van uw vereniging. Een lidmaatschap van de kerk mag dan in de dagelijkse praktijk niet tot bindende verplichtingen leiden, mijn stilzwijgende bijdrage aan deze instantie begon een zodanig gewetensbezwaar te vormen, dat overgaan tot uitschrijving niet langer kon worden uitgesteld.
Deze brief is ook verzonden naar de parochie waar ik ben gedoopt en naar de Stichting Interkerkelijke Ledenadministratie (SILA). Tevens heb ik een verzoek tot geheimhouding van mijn gegevens verzonden aan de Gemeentelijke Basisadministratie. Ik ga er van uit u op deze wijze voldoende te hebben geïnformeerd. Mocht u echter nog vragen hebben, neemt u dan gerust contact met mij op. Gelieve de door mij aangevoerde argumenten om me uit te schrijven niet persoonlijk op te vatten, ik richt me in dit schrijven tot de R.K. kerk (en haar denk- en wereldbeelden) als instituut, niet tot specifieke personen die daar deel van uitmaken in het bijzonder. Rest mij u te danken voor de door u genomen tijd en moeite en ik zie graag een bevestiging van uitschrijving tegemoet".

Zomaar wat vragen

Als je van zwemmen slank wordt, wat doet een walvis dan verkeerd? Als maïsolie van maïs wordt gemaakt hoe zit dat dan met baby-olie? Als superlijm werkelijk alles vastlijmt, waarom dan niet de binnenkanten van de tube? Waarom moet je om de waarzegger te bezoeken een afspraak maken? Als het vandaag nul graden is en het wordt morgen twee keer zo koud, hoe koud wordt het dan morgen? Waarom worden mensen meteen geloofd wanneer ze zeggen dat er aan de hemel 400 biljoen sterren staan, maar als je ze vertelt dat de deurpost net geverfd is moeten ze voelen? Waarom bestaat citroenlimonade voor het grootste gedeelte uit kunstmatige middelen en zit er in afwasmiddel echte citroen? Met welke snelheid wordt het donkerder? Is er een ander woord voor synoniem? Waarom wordt er geen kattenvoer met muissmaak verkocht? Waarom loopt je neus terwijl je voeten ruiken? Waarom gaan vrouwen nooit alleen naar het toilet? Als niets in een teflonpan plakt hoe zit teflon dan vast aan de pan? Waarom heeft een tankstation dat 24 uur per dag open is een slot op de deur? Waarom staat er een uiterste verkoopdatum op een beker zure room? Waarom zitten er in vliegtuigen zwemvesten en geen parachutes? Waar worden dozen eigenlijk in verpakt? Als de zwarte doos van een vliegtuig onverwoestbaar is waarom wordt het hele vliegtuig dan niet van dat materiaal gemaakt? Hebben analfabeten evenveel plezier van de lettertjes in de soep? Waarom dragen kamikaze-piloten een helm? Als de meeste auto-ongelukken gebeuren binnen een straal van vijf kilometer van je eigen woning waarom gaat dan iedereen niet tien kilometer verderop wonen? Ben ik als zijnde een in het buitenland geboren autochtoon niet meer autochtoon, dan een autochtoon die in Nederland geboren is? Hoe merk je dat de onzichtbare inkt op is? Waarom krimpen schapen niet als het regent? Waarom kun je geen ander woord maken met de letters van het woord anagram? Als konijnepootjes geluk brengen wat is er dan met de rest van dat konijn gebeurd? Als de mens afstamt van de apen waarom zijn er dan nog apen? Wat tellen schapen als ze niet kunnen slapen? Wordt je ook gezien als iedereen kijkt, maar niemand je opmerkt? Als je probeert te falen en je slaagt, wat van de twee heb je dan gedaan? Wanneer je je zinnen altijd eindigt met “zeg maar”, hoe eindig is dan je zin als je eigenlijk niks zegt? Als je in een voertuig zit met de snelheid van het licht, wat gebeurt er dan als je je koplampen aanzet? Als je knieën andersom zouden zitten, hoe zou een stoel er dan uitzien? Waarom krijg je een bon voor wildplassen terwijl in vrijwel elke Nederlandse trein iedereen op het spoor zit te schijten? Hoe zet men de bordjes "niet op het gras lopen" in die grasveldjes? Toen de mens ontdekte dat de melk van koeien komt, waarmee dacht hij dan dat hij bezig was? Hoe zorgt men ervoor dat de herten precies bij die bordjes oversteken? Een boterham landt altijd met de beboterde kant naar beneden, een kat landt altijd op haar poten, wat gebeurt er als je boter op de rug van een kat smeert? Als onweer ook weer is, is onmogelijk dan ook mogelijk? Heeft je trein eigenlijk vertraging als hij elke dag precies vijf minuten te laat komt? Als rozijnen liggen te wellen, terwijl het recept 'krenten' vermeldt, hebben die rozijnen dan zinloos geweld? Wat gebeurde er met de eerste 6 "up's"? Waarom staat het woord "woordenboek" in het woordenboek? Hoe zorgt iemand die rekken verkoopt er voor dat zijn winkel niet leeg lijkt? Indien Adam en Eva - volgens vele "gelovigen" de eerste mensen op aarde, werkelijk twee zonen hebben gekregen dan zou volgens de theorie van de bloempjes en de bijtjes het menselijk ras toch onmiddellijk uitgestorven zijn? Waarom ben je dit allemaal aan het lezen?

Help XminY

Solidariteitsfonds XminY dreigt financieel in de problemen te komen. Al meer dan 40 jaar financiert XminY actiegroepen en sociale bewegingen. Zowel in West- en Oost-Europa, het Midden Oosten, Azië, de VS, Afrika en in Latijns Amerika steunt en financiert XminY allerlei verschillende groepen die strijden voor een eerlijke, rechtvaardige, verdraagzame en schone wereld. Maar nu heeft XminY zelf dringend steun nodig.
XminY is een uniek actiefonds en zorgt voor financiële ondersteuning voor actiegroepen en sociale bewegingen wereldwijd. Dit zijn groepen en bewegingen die zich inzetten voor structurele economische, politieke en maatschappelijke veranderingen, vanuit de gedachte dat een andere wereld mogelijk en noodzakelijk is. XminY heeft in haar meer dan 40-jarig bestaan altijd een kritisch en eigenwijs karakter behouden. XminY krijgt haar inkomsten uit donaties van particulieren en kan daardoor een kritische en onafhankelijke koers varen zonder enige bemoeienis van overheden of bedrijfsleven. Per jaar steunt XminY tussen de 150 en 200 groepen. Het gaat om groepen en organisaties die zich inzetten voor bijvoorbeeld de positie van migranten, rechten van seksuele minderheden, antiracisme, landrechten, betere arbeidsomstandigheden, demilitarisering, milieu, klimaat en een eerlijke verdeling van de welvaart. Kenmerkend voor de door XminY gesteunde projecten is de kritiek op het huidige systeem en het plaatsen van mens, dier en natuur boven economische belangen.
De projecten variëren van Poolse inwoners die een snelweg door hun natuurgebied proberen tegen te houden tot initiatieven van vredesactivisten in het Midden-Oosten. Of van Chinese arbeiders die strijden voor betere werkomstandigheden tot inheemse groepen in Latijns Amerika die hun leefgebied willen behouden tegen de oprukkende industrieën. Maar ook groepen in Kenia die opkomen voor homorechten of Nederlandse groepen die hier actievoeren voor een humaan asielbeleid krijgen allemaal de steun van XminY.
Eigenlijk moet een fondsorganisatie als XminY constant nieuwe donateurs erbij krijgen. Er vallen namelijk ook constant donateurs af door verhuizingen, verlies van inkomsten, of ziekte en overlijden. En XminY bestaat al meer dan 40 jaar en veel trouwe donateurs beginnen op leeftijd te raken. De laatste jaren zijn er in verhouding te weinig nieuwe donateurs bijgekomen. Tegelijkertijd zijn er door natuurlijk verloop donateurs vertrokken. Hierdoor is het totaal aantal donateurs de laatste jaren gedaald en is er nu een serieus probleem aan het onstaan.
De komende 1,5 jaar moeten er (minimaal!) 600 donateurs bij komen. Begin september 2010 stond de teller op 281 nieuwe donateurs. Er zijn dus nog ongeveer 319 nieuwe donateurs nodig. Als dit niet lukt, zal XminY moeten gaan reorganiseren en zullen er aanzienlijk minder groepen financieel gesteund kunnen worden. Voor actiegroepen en sociale bewegingen in zowel Nederland, Europa, maar vooral ook in Latijns-Amerika, Azië en Afrika zal hiermee een belangrijk financiële ondersteuning wegvallen voor het organiseren van acties en protest.
Draag ook je (financiële) steentje en word donateur! XminY kan alleen overleven als er voldoende mensen de daad bij het woord voegen en ook daadwerkelijk donateur worden. Je kunt al donateur worden vanaf 5 euro per maand. Als je het kan missen wordt een grotere bijdrage natuurlijk zeer op prijs gesteld en vergroot dat de kans dat XminY het gaat redden. Mocht 5 euro per maand net iets te veel voor je zijn, dan kun je ook bijvoorbeeld 10 euro per kwartaal betalen. Lees meer op website www.xminy.nl

Zaken doen

Pas afgelopen week daagde me waarom Rutte zo graag met Wilders in zee wilde. Door hun kabinet afhankelijk te maken van de gedoogsteun van de PVV leek me dat de VVD en het CDA zichzelf genadeloos in de klem zetten, terwijl ze Wilders vrij spel gaven.
Wilders is met deze constructie immers nergens aan gebonden. Hij hoeft geen handen uit de mouwen te steken, geen ministers of staatssecretarissen te leveren of anderszins verantwoordelijkheid te dragen. Wat hem aan het kabinetsbeleid bevalt kan-ie als zuivere winst voor de PVV opeisen. (‘Zonder onze steun was dit niet mogelijk geweest.’) Wat hem niet bevalt kan hij zonder repercussies afwijzen, toneelspelend dat ie er niks mee te maken heeft. En terwijl de VVD en het CDA de PVV nooit voor het blok kunnen zetten, kan Wilders hun minderheidsregering makkelijk laten vallen. Het is een buitengewoon onevenwichtige, en voor Wilders een bijna per definitie profijtelijke machtsverhouding. Waarom wilde de VVD dat wespennest zo hardnekkig tot stand brengen? Dat het CDA in hun keus meeging, is minder verrassend. De kaarten lagen nu eenmaal bij Rutte, dus die zouden ze volgen. Als zelfbenoemde rechterhand van God kunnen ze zich niet voorstellen níet in een kabinet te zitten ­ dat zou een religieus affront zijn, een teken van nationale goddeloosheid ­ en op grond van hun geloof achten ze hun deelname sowieso zalvend en heilzaam voor het volk. Maar wat dacht de VVD te winnen bij een constructie waarin ze hun lot in handen legden van de PVV? Ik snapte het niet. Rutte wou dolgraag premier zijn, maar wat maakte deze hoge prijs acceptabel?
"It’s the economy, stupid". Rutte heeft een heftig bezuinigingsplan ontworpen dat korte metten maakt met alles dat niet meteen rendabel is ­ inclusief ‘onrendabele’ mensen ­ en dat uitholt, afschaft, wegbezuinigt, verdacht maakt, onder druk zet en zwart verft. Hij heeft het idee van de _BV Nederland_ tot leiddraad gemaakt: als het niks oplevert hebben we er dus niks aan. Renoveren, saneren, afstoten en ontslaan. Weg ermee!
Ik heb het altijd een onzindelijk gevonden de overheid voor te stellen als een bedrijf. Waar een bedrijf mensen kan ontslaan, opgekocht kan worden, failliet kan gaan, mensen en bezigheden kan afstoten, kan een staat dat allemaal juist niet. In tegendeel: de staat dient ervoor te
zorgen dat de maatschappelijke en financiële troep die bedrijven al doende kunnen aanrichten enigszins beperkt blijft, en heeft voorts als taak om iedereen die buiten boord valt (of wordt gezet) een fatsoenlijke vangnet te bieden. De overheid dient een algemeen belang: zelfzucht, winst en rendement zijn nooit haar enige ijkpunten. Sociale overwegingen benadrukken, burgerrechten implementeren en bewaken, denken op lage termijn, beschermen wat zwak of verdrukt is, investeren in verwaarloosde terreinen, zorgen dat risico’s gespreid en lasten verdeeld worden ­ dát is de taak van de overheid. Niet: winst maken en bonussen uitkeren aan de commissarissen of de raad van advies. Mark Rutte wil Nederland omsmeden in een BV. Hij wil geen politiek bedrijven, hij wil zaken doen. Hij wil Nederland _runnen_. (Wanneer zelfs de overheid zich opstelt als een bedrijf, wie ruimt dan de resulterende troep op?) Er is amper discussie geweest over die plannen. We hadden het allemaal veel te druk met Wilders en zijn verhouding tot het kabinet. Dat is waarom Rutte met de PVV in zee wou: Wilders is de perfecte bliksemafleider, terwijl hij Nederland verbouwt tot een BV. (Karin Spaink – zie www.spaink.net)

Is de kritiek, de Turkse kritiek op Israël al weer voorbij?

Het zag er veelbelovend uit, de woede uitbarstingen van de Turkse Premier Recep Tayyip Erdogan over de blokkade van Gaza en de humanitaire ramp daar. Even ontstond zowaar de indruk dat het tot een einde van de betrekkingen tussen Turkije en Israël zou komen. De zionistische staat was dan een belangrijke bondgenoot in de regio kwijtgeraakt, wat een gevoelige slag was geweest.
De climax van de escalatie tussen beide landen werd het gewelddadige optreden van Israëlische commando’s aan boord van de Mavi Marmara, het Turkse passagiersschip dat in mei jl. deel uitmaakte van de “Free Gaza” vloot met hulpgoederen voor de bevolking van Gaza. Acht Turkse burgers en een Turk met een Amerikaans paspoort werden toen doorzeefd met Israëlische kogels.
De Turkse verontwaardiging was niet van de lucht. Onder de bevolking, maar ook bij de regering in Ankara. Die eiste excuses, teruggave van de bij de actie betrokken schepen en compensatie voor de nabestaanden. Het leek op een volgende stap in de verslechtering in de verstandhouding tussen beide landen en de verwachtingen waren hooggespannen over wat verder zou volgen.
Maar vervolgens gebeurde helemaal niets meer. Waar Premier Erdogan eerder met grote regelmaat de internationale media haalde met zijn kritiek op het Israëlische beleid en daarmee menigeen in de islamitische wereld tot enthousiasme bewoog, hield hij de lippen voortaan stijf op elkaar en kwam er geen woord meer over Israël uit zijn mond.
Er vonden nog wel onderhandelingen plaats over de nasleep van de slachtpartij op de Mavi Marmara, maar de Turkse regering leek opeens heel eenvoudig tevreden gesteld te kunnen worden met Israëlische toezeggingen. Onlangs verklaarde de Turkse minister van buitenlandse zaken Davatoglu zelfs ingenomen te zijn met de wijze waarop Israël gereageerd heeft op de eisen van zijn regering.
Vraag is natuurlijk waardoor de Turkse politiek ten aanzien van Israël zo plotseling is veranderd. Wellicht moet het antwoord gezocht worden bij de uit Turkije afkomstige, doch sinds eind jaren negentig in de VS woonachtige islamitische prediker Fethullah Gülen. Rond Gülen heeft zich een brede beweging ontwikkeld. Het meest in het oog springend zijn daarbij de door hem opgerichte scholen. En dan vooral het grote aantal daarvan in centraal Azië.
Maar Gülen is ook de spirituele leider en stuwende kracht achter Erdogan’s AK-partij in Turkije. Vooral president Gül geldt als een trouw volgeling van Gülen. Dat zou in mindere mate gelden voor premier Erdogan zelf, over wie in Turkije gezegd wordt dat hij eerder voorkomt uit de Milli Görüs filosofie van voormalig premier Necmettin Erbakan, Niet erg onverklaarbaar, want Erdogan’s AK-partij is een derivaat van Erbakan’s “Welstandspartij”, die in 1997 buiten de wet werd geplaatst door (overigens Israël niet onwelgevallige) Turkse militairen. Erbakan was zeer Israël vijandig, waarbij hij vaker wel dan niet de grens met antisemitisme overschreed. Toen hij eenmaal premier was, matigde hij zijn toon, maar eerder vergeleek hij Joden nog met bacteriën. Aan dat soort uitspraken kon Erdogan, die er wel voor uitkeek om in de valkuil van dusdanig rabiaat antisemitisme te stappen, een punt zuigen.
Voor Fethullah Gülen geldt het tegenovergestelde. Sinds jaren werpt hij zich op als een voorvechter van een dialoog tussen de wereldreligies. Zo scoort hij zeker niet alleen bij moslims. Integendeel, zijn “democratische” interpretatie van de islam doet het ook goed bij niet-moslims, voor wie dialoog een soort toverwoord is.
In het kader van zijn obsessie met dialoog staat Gülen tevens op goede voet met pro-Israëlische organisaties in de VS. Zo staat ergens op Internet een foto van hem in innige omarming met Abraham Foxman, de directeur van de uiterst zionistische “Anti-Defamation League of B’nai B’rith”.
Maar er is meer want toen Gülen een aantal jaar geleden wat problemen had met zijn verblijfsvergunning in de VS, schreven 26 personen een brief aan de Amerikaanse immigratiedienst, waarin er op aangedrongen werd de islamitische prediker toch vooral in de VS te laten blijven. Onder hen waren twee CIA agenten, wat volgens de Turks/Amerikaanse klokkenluidster Sibel Edmonds alles te maken had met de inspanningen van Gülen om de Amerikaanse oliebelangen in centraal Azië veilig te stellen. Een saillant detail daarbij is dat een tak van Gülen’s beweging in Rusland - dat de snoeptafel in de KauKasus natuurlijk ook gezien heeft - in zijn geheel het land is uitgezet.
Een andere prominente Amerikaan die de petitie voor Gülen tekende was de voormalige Amerikaanse ambassadeur in Turkije, Morton Abramowitz. Deze neoconservatief is een gepassioneerde pleitbezorger van de Israëlische staat. Dat laat zich natuurlijk slecht rijmen met de Turkse kritiek op Israël zoals die de afgelopen jaren op gang is gekomen.
En toen was er het incident met de Mavi Marmara. Gülen schreef kort daarop een artikel in de aan zijn beweging verbonden Turkse krant Zaman. Daarin schreef hij dat Erdogan te ver was gegaan met zijn kritiek op Israël en riep voor de verandering weer eens op tot een dialoog. En raad eens, gelijk was het afgelopen met de kritiek uit Ankara op de zionistische staat. Toch toevallig. Kennelijk was de maat vol voor Gülen. Jammer toch, het ging net zo leuk in Turkije voor de Palestijnen. (Peter Edel)

De echte tweedeling

Het nieuwe kabinet versterkt de tweedeling in de maatschappij, zo wordt in linkse kringen gezegd. De tweedeling tussen arm en rijk, hoge en lage inkomens, allochtonen en autochtonen,  ouderen en jongeren, mensen met vaste banen en mensen zonder, mensen die van Cultuur houden en hen die daar niet om geven. Dat is allemaal waar, maar wat daarbij vaak vergeten wordt, is dat het aanwakkeren van die verschillen, het tegen elkaar uitspelen van die verschillende groepen, een belangrijke functie heeft in het verhullen van de belangrijkste tegenstelling in de maatschappij: die tussen een kleine groep echt rijken en de rest. Bij beschouwingen over arm en rijk wordt altijd vooral gekeken naar inkomen. Nu zijn de inkomstenverschillen de afgelopen decennia enorm toegenomen en zal het kabinet Rutte er ook weer alles aan doen om die verschillen verder te vergroten, toch ligt daar, in de sfeer van de inkomsten, niet de crux. Het beeld dat de bevolking louter bestaat uit mensen (of gezinnen) die het moeten hebben van een inkomen uit werk is onderdeel van de liberale leugen. De echte rijkdom is niet zozeer het gevolg van een hoog inkomen, maar van het bezit van vermogen en het rendement daarvan. Die vermogens zijn maar zelden het gevolg van inkomen uit eigen arbeid. Bijna altijd komen ze van bedrijfswinsten, geërfd vermogen en de rendementen daarop. Van geld waarmee geld wordt gemaakt. Dat ‘geld met geld maken’ heeft in het neoliberalisme van de afgelopen decennia een enorme vlucht genomen. En de vermogens zijn dan ook enorm gestegen. De miljonairs in Nederland bezitten gezamenlijk enige honderden miljarden euro’s. De tien rijkste Nederlanders bezitten samen meer dan veertig miljard euro. Als zij bij wijze van spreken het hele begrotingstekort op zich zouden nemen, hielden ze elk nog meer dan twee miljard euro over. De rijkste familie in Nederland, de familie Brenninkmeijer, bezit volgens het blad Quote € 20,5 miljard en zij zou het begrotingstekort dus in haar eentje op kunnen hoesten. “Laat de rijken de crisis betalen’ is een juiste leuze. Maar dan moeten we wel kijken naar de echte rijken, dat wil zeggen naar de vermogens. En wel om twee redenen. In de eerste plaats omdat het natuurlijk walgelijk is dat iedereen moet inleveren terwijl een kleine groep zwemt in het geld. Dat is een politieke, zo u wilt een morele reden. Maar er is ook een economische reden om die grote vermogens aan te pakken. Die grote en steeds maar groeiende vermogens zijn op zoek naar een zo hoog mogelijk rendement. Het geld moet zo veel mogelijk geld opbrengen. In de ‘echte economie’ zijn de rendementen relatief laag. Daardoor stroomt het geld naar allerlei speculatieve activiteiten en dat creëert zo de ene na de andere zeepbel. Zoals we de afgelopen jaren gezien hebben, heeft het uiteenspatten van een dergelijke zeepbel een desastreus effect op de hele wereldeconomie en stort het letterlijk miljoenen mensen in armoede. De strijd tegen armoede in de wereld is dus vooral een strijd tegen de excessieve rijkdom die haar veroorzaakt. ‘Het geld halen waar het zit’, zou dus vooral moeten betekenen het aanpakken van de grote vermogens en het aanwenden daarvan voor nuttige en noodzakelijke maatschappelijke activiteiten. Het nieuwe kabinet doet precies het omgekeerde. Bij het kabinet gaan de belasting op winsten (vennootschapsbelasting) en de belasting op erfenissen (successierechten) naar beneden, blijven de hoge inkomens gespaard en moet verder iedereen op de een of andere manier inleveren. Op die manier moeten wij allen betalen voor een verdere groei van de vermogens die ons allen in hun zucht naar vermeerdering in de afgrond dreigen te storten. (Willem Bos)

De krimpende Sarkozy

Het moet niet gekker worden. Begin dit jaar kregen de hartverwarmende IJslanders het dreigement van een economische blokkade om de oren, ze weigerden de goklustigen in Engeland en Nederland te subsidiëren. In het voorjaar heetten de voorbeeldige Griekse stakers parasitaire luiaards die op jonge leeftijd met pensioen gingen. En nu in de herfst keken de media vol verbazing en onbegrip naar de indrukwekkende Franse strijdbaarheid die zelfs scholieren en studenten leek te bedwelmen.
In Frankrijk is de pensioengerechtigde leeftijd (evenals in Nederland): 65 jaar. De verhoging naar 67 jaar is aanstaande. Op 60-jarige leeftijd bestaat een vervroegde uittreding die in het gunstigste geval neerkomt op 80 procent van het volle pensioen; de vutter ontvangt uiteindelijk ongeveer de helft van het gemiddelde loon over (meestal) de laatste tien jaar.
In Frankrijk beëindigen mensen hun arbeidzame leven gemiddeld iets jonger en in Nederland iets ouder dan zestig jaar. De geregistreerde werkloosheid bedraagt 9 procent en 22 procent voor jongeren tussen de 15 en 24 jaar (in Nederland respectievelijk: 5 en 13). De pensioenmaatregelen maken deel uit van een bezuinigingspakket van 45 miljard euro. Bovendien slaat de privatisering verder toe, in de havens bijvoorbeeld de infrastructuur en dat betekent ook in Frankrijk ontslagen en slechtere arbeidsvoorwaarden.
Het markante verschil tussen Frankrijk en Nederland, bij meerdere sociaal-economische overeenkomsten, is het breed gedragen inspirerende protest en de zeer actieve deelname van vakbonden.
Dat de meest gebruikte media onvolledige en misleidende informatie verschaffen die de bestaande verhoudingen bevestigen èn rechtvaardigen, is niets nieuws. Wie heersen, beheren de analyses, vormen en gedachten en de middelen om die te uiten. Het bijzondere van de laatste tijd is dat feitelijke gegevens en oppositionele geluiden uiterst spaarzaam zijn en, ook in de nieuwe media, opgesloten zijn in de marges van kritische groepen en linkse organisaties. Dat maakte eerder dit jaar de acties in IJsland en Griekenland tot een rariteit en nu het hardnekkige verzet in Frankrijk. Behalve ongeïnformeerd en bevooroordeeld staan de meeste journalisten wezensvreemd tegenover mensen die zich -met daden- niet neerleggen bij de politiek van de regering. Ze zijn maar tot één vorm van identificatie in staat, namelijk met de verstoring, de hinder en de schade. Die dan ook breed uitgemeten worden. Frankrijk lijkt geteisterd te worden door branden en wild geworden jongeren. Menselijk lijken slechts de krimpende president en zijn verdriet over de verdwenen liefde.
In dat mediabeeld past de gespeelde verwondering van de gevierde Paul Witteman na de toelichting door een Marokkaanse vrouw op de alledaagse discriminatie: "maar u draagt toch geen hoofddoek". Of de arrogantie van de verwaande Jeroen Pauw tegenover een advocaat die uitlegt waarom migranten zich ongewenst, zo niet gehaat voelen: "maar daar kan Wilders toch niets aan doen". Of de vriendelijke bejegening door beide heren van een gast die zonder enige schroom met fascistische denkbeelden sympathiseert.
Deze televisievoorbeelden laten meer zien dan begrip voor de bestaande orde. Juist het progressieve keurmerk dat aan dit programma gegeven is, biedt ruimte voor aanscherping van die orde. Progressiviteit moet kennelijk waargemaakt worden door het vermogen met een rechtse mond te kunnen spreken. Met als motto: de waarheid is a-politiek.
Op een vergelijkbare manier, ook in dit programma, toont de tot onderkoningin gekroonde voorzitter van de FNV haar geslaagde integratie. Vol bewondering spreekt ze over de aan de openbaarheid onttrokken macht op het paleis Noordeinde waar de professionele monarchie het algemeen belang dient. Het is bijna niet meer voor te stellen dat het haar taak is solidariteit uit te spreken met de Franse stakers en actievoerders. Het is bijna ondenkbaar dat ze in Nederland steun geeft aan allen die de rekeningen van de crisis naar Den Haag terugsturen. Gekker moet het niet worden. (Hans Boot)

De geschiedenis herhaalt zich

Jarenlang lang stelden tal van linkse organisaties dat Balkenende moest vertrekken. Vrij snel na zijn aantreden trok het sociaal verzet aan, met als hoogtepunten de demonstraties van Keer het Tij in 2002 en 2004 en de Museumplein manifestatie van het FNV in 2004. Acht jaar later kunnen we stellen dat dit doel is bereikt. Toch geeft het vertrek van Balkenende weinig reden tot optimisme.
Voor het eerst in bijna honderd jaar krijgt Nederland weer een premier van liberale snit. Van 1913 tot 1918 regeerde de liberaal Pieter Cort van der Linden. Onder zijn bewind voerde Nederland in de Eerste Wereldoorlog een zogenaamde ‘neutraliteitspolitiek’. Hoewel Nederland zich militair afzijdig hield, onderhield Nederland nauwe handelscontacten met de oorlogvoerende partijen. Waar door armoede grote delen van de Nederlandse werkende bevolking door schaarste en stijgende prijzen honger leed, werd er op grote schaal voedsel naar bijvoorbeeld Duitsland geëxporteerd. Al gedurende de Eerste Wereldoorlog leidde dit tot grootschalige protesten en demonstraties die veelal met bruut geweld werden neergeslagen. De eerste naoorlogse jaren werden destijds door communistenleider Louis de Visser omschreven als de jaren van de ‘bibberbourgeoisie’. Jaren van oorlog en armoede hadden de sociale onvrede aangewakkerd en de positie van de Nederlandse bourgeoisie ernstig verzwakt. Toch was de Nederlandse arbeidersbeweging, anders dan in bijvoorbeeld Rusland of Duitsland, niet in staat om het systeem aan het wankelen te krijgen. Belangrijke oorzaak hiervan was de godsvrede die de sociaal-democratie in de Eerste Wereldoorlog met de Nederlandse bourgeoisie sloot. Het  landsbelang stond voor de sociaal-democraten hoger in het vaandel dan het klassenbelang. Langzaam herstelde de Nederlandse bourgeoisie haar positie en werden de beperkte verworvenheden zoals die na de Eerste Wereldoorlog werden afgedwongen teruggedraaid.
Nu honderd jaar later staat de liberaal Rutte aan het roer. De wereld zit in de grootste financiële crisis sinds de tweede Wereldoorlog. Waar de crises van de jaren ’30 en ’70 van de vorige eeuw beiden ruim tien jaar duurden wordt nu gesteld dat we na drie jaar het ergste achter de rug hebben. Omdat de overheid het bedrijfsleven met tientallen miljarden tegemoet is gekomen, wil ze hard bezuinigen. De rekening komt uiteraard – opnieuw – te liggen bij de gewone mensen. Terwijl er wordt bezuinigd op gezondheidszorg, onderwijs, pensioenen en lonen wordt recent de winstbelasting voor het bedrijfsleven verlaagd. De verzorgingsstaat zoals deze na de Tweede Wereldoorlog is afgedwongen, is inmiddels zo goed als afgebroken.
Marx schreef ooit in 1852: “Hegel merkt ergens op dat alle grote wereldhistorische feiten en personen als het ware tweemaal optreden. Hij vergat er aan toe te voegen: de ene keer als tragedie, de andere keer als klucht”. Het is pijnlijk om te zien hoe actueel deze constatering ruim 150 jaar na dato is. (Paul Benschop)
Noviomagum Vrij (kop)
Googel even op “nijmegenonafhankelijk” en je komt op een internet-pagina waar een stel mensen een campagne zijn begonnen om Nijmegen onafhankelijk te verklaren van de rest van Nederland vanwege de verkiezingsuitslag eerder dit jaar. Heel veel Nijmegenaren kunnen zich niet vinden in het kabinet Bruin I, vandaar. Reeds in de middeleeuwen heeft Nijmegen zich eens afgescheiden van de rest van Nederland, dus waarom niet nog een keer

Leugens en bedrog

De bekende recidivist Mark R. Nog onlangs herhaalde ik het op mijn blog: de opmerking die Mark Rutte eind mei maakte in een interview met de Volkskrant. Hij zei: ‘We bouwen wel een mooie fontein in de Haagse Schilderswijk, maar daar omheen zitten vijf Turkse koffiehuizen met aardige Turkse mannen die niet werken.’ Die, inderdaad mooie, fontein zit vlak bij mij om de hoek. Daar omheen zit geen enkel Turks koffiehuis. Een domme en tendentieuze opmerking dus van jochie Rutte. Maar goed, het was verkiezingstijd en hij was lijsttrekker: dan wordt er vaak ongenuanceerd geblaat. Niet netjes, maar het schijnt bij het spel te horen. En voor Rutte met succes: zijn partij is de grootste in de Kamer geworden. Veel mensen die ook tegen Turkse koffiehuizen bij mooie fonteinen zijn hebben op hem gestemd. Het is maar waar je prioriteiten liggen.

Maar gisteren, tijdens het debat over de regeringsverklaring, zei hij het weer! Nu als hoofd van de Nederlandse regering. Toegegeven: hij zwakte het wat af. Hij gaf een korte, lyrische beschrijving van de fontein: ‘met van die kleine mozaïeksteentjes’ en sprak vervolgens van vier Turkse koffiehuizen met vriendelijke doch werkloze Turkse mannen. Dat is er één minder, maar nog altijd vier te veel. Hoewel hij zijn stemmen binnen heeft, blijft hij zich schuldig maken aan stemmingmakerij.

Hij lijkt moeite met Turken te hebben. De paspoortenaffaire. Hij heeft er geen problemen mee dat zijn staatssecretaresse, Veldhuijzen van Zanten-Hyllner, twee paspoorten heeft: een Nederlands en een Zweeds. Terwijl hij indertijd het wel zo netjes zou hebben gevonden als de vers aangetreden staatssecretaresse Nebahat Albayrak haar tweede paspoort, een Turks, zou inleveren. Dat lijkt in tegenspraak met elkaar, maar niet binnen het denkraam van onze premier. Ook nu zou een Turks paspoort een punt van discussie zijn geweest, verklaarde hij, een Zweeds niet. De Turkse overheid achtervolgt haar onderdanen in andere landen met de militaire dienstplicht en het erfrecht, zei hij. Ook houdt Turkije volgens Rutte in de gaten of onderdanen in het buitenland de belangen van Turkije schaden. En dus: daardoor zou hun loyaliteit aan Nederland in het gedrang kunnen komen.

Albayrak is op haar tweede naar Nederland gekomen. Het meiske heeft erg haar best gedaan. Ze volgde de Havo en later het atheneum, waarna ze internationaal en Europees recht aan de Rijksuniversiteit Leiden ging studeren. Ze is zo Nederlands als het koekje bij de thee. Indertijd is ze door Wilders, met in zijn slipstream dus Rutte, tamelijk onbeschoft behandeld. Om het netjes te zeggen.
Je zal mij niet horen juichen over de Turkse overheid. Over de te grote vinger die het leger in de politieke pap heeft. De onderdrukking van de Koerden. De agressieve ontkenning van de volkerenmoord op Armeniërs. Enzovoorts. Maar ik ben slechts een onbeduidende stukjesschrijver, Rutte is het hoofd van de Nederlandse regering. Zijn toon is gezet. Premier van alle Nederlanders, behalve van zij met een dubbel paspoort: die dienen dat tweede paspoort in te leveren of op zijn minst een loyaliteitsverklaring te tekenen. (Adriaan Bontebal op www.konfrontatie.nl))

Geluksmachine

We moeten maar eens af van het idee dat de overheid een geluksmachine is, meent kersvers premier Mark Rutte. Het is een van de fijnere uitspraken van Rutte, zo'n uitspraak die je haast automatisch verleidt tot instemmend geknik. Nee, natuurlijk, daar was de overheid nooit voor bedoeld. Maar wat bedoelt de liberale voorman daar nu eigenlijk precies mee? Ik kan me er wel iets bij voorstellen, bijvoorbeeld de glimlach op het gezicht van de villabewoner als de hypotheekrente-aftrek wordt bijgeschreven. Daar word je toch wel gelukkig van. Of de automobilist die nu gelegaliseerd 130 kilometer per uur mag rijden op de snelwegen om daarna in kleine cafeetjes ongestoord erop los te kunnen paffen. Schijnen ook heel veel mensen gelukkig van te worden. Sowieso was het regeerprogramma iets waar rechts Nederland zich de vingers bij zou aflikken. Dat duidt toch ook op een zeker euforisch gevoel, veroorzaakt door de overheid.
Toch zal Rutte dat wel niet bedoelen. De metafoor zal zich wel weer richten tegen de sociaal-economische klassen die op de een of andere manier ondersteuning van de overheid krijgen omdat ze het anders niet redden in de samenleving. Wat extra bijstand om een nieuwe koelkast te kunnen kopen. Een tegemoetkoming in de ziektenkosten, omdat je met een kleine beurs nu eenmaal niet zelf je heupoperatie kan betalen. Huurtoeslag, zelfde verhaal. Nu zou het uiteraard zo kunnen zijn dat mensen doordat ze wat steun krijgen bij het vervullen van hun eerste levensbehoeften, gelukkig worden. Ik denk dat ze eerder vooral opgelucht zullen zijn, wat toch weer net iets anders is, maar goed, stel dat ze het wagen er gelukkig van te worden: wat is daar dan toch op tegen? En waarom maken liberalen daar zo"n toer van? Dat calvinisten huiveren bij het woord 'geluk’ weten we, maar liberalen staan er toch eerder om bekend dat ze het goede leven weten te omhelzen.
Vluchtelingen worden ook graag weggezet als gelukszoekers. Schande! Je huis en haard verlaten om elders je geluk te beproeven. Het moet niet gekker worden. Dat willen Henk en Ingrid niet hebben. En als grenswacht Rutte vervolgens de grenzen potdicht gooit voor ‘gelukszoekers’ en daardoor Henk en Ingrid gelukkig maakt, is dat dan goed of fout? Het zijn verwarrende tijden. Rutte bedoelt waarschijnlijk dat mensen niet bij de pakken moeten gaan neerzitten en wachten tot de overheid iets voor hen regelt - ‘gelukkig’ maakt – maar zelf de mouwen opstropen en iets van hun leven maken. Maar als iemand uit pakweg Nigeria dat idee in praktijk brengt en daarbij enkele nationale grenzen overschrijdt, dan zit Rutte weer in de boom. Dat was dan ook weer niet de bedoeling. Het blijkt toch nog knap ingewikkeld, dat begrip ‘geluk’. Het zal toch geen linkse hobby zijn? (Ronald van Haasteren op www.konfrontatie.nl)

Tijd en geest

Ik sprak ooit iemand die de IJ-tunnel wilde opblazen. Omdat hij beschonken was en onze korte ontmoeting in het holst van de nacht plaatsvond, herinner ik mij het geval nu pas. Hoe anders zou ik vandaag gehandeld hebben. Ik zou hem vanuit mijn ooghoeken bespied en alle mogelijke uiterlijke kenmerken van de man in mijn hoofd opgeslagen hebben. Vervolgens zou ik naar het dichtstbijzijnde politiebureau zijn gelopen en mijn wetenschap aan een agent met een Pim Sieriks-snor verteld hebben. Daarna zou ik een tijdje de bedrijvigheid van bommenopruimingsbrigades en politiehelikopters rond de IJ-tunnel hebben gadegeslagen en 's ochtends zou ik hebben gewacht op het eerste verzoek voor een interview van een krant of televisieprogramma.
Pim Sieriks was 'n piloot die ooit een gekaapt vliegtuig rechtstreeks in handen van de Mossad of de CIA vloog en daarmee de status van Held kreeg. Hij had een snor en enige tijd kweekte heel ordelievend Nederland zo'n zelfde snor. Ik werkte toen op Schiphol en kwam er 'n lookalike van Pim Sieriks tegen. Ik deed er smerig werk, samen met Turken en Marokkanen. Sieriks riep tegen me: "Geef die bezem aan een Turk!", nam me mee in zijn autootje, reed ons over heel de luchthaven en vertelde me over zijn familie die in Zuid-Afrika leefde. Ik vroeg me af hoe 'n racist als hij op de meest kosmopolitische plek van het land kon werken en vroeg dat ook aan hem. Daarop liet hij mij pardoes achter naast een landingsbaan.
Hoe anders zou ik vandaag gehandeld hebben. Ik zou hem hebben gezegd dat hij 'een uitgesproken mening' had over gastarbeiders en hem daarvoor hebben geprezen, niet zozeer voor die mening maar voor het feit dat hij die durfde uit te spreken. Vervolgens zou hij mij op koffie en een sigaar hebben getrakteerd en hebben uitgenodigd voor een partijtje golf. Ik zou ook bij mijzelf te rade zijn gegaan en me hebben afgevraagd over waarom ik best wel tevreden was met mijn vieze baantje tussen mannen die ook snorren droegen maar geen vliegbrevet hadden. Ik zou Sieriks met golfen hebben laten winnen, hem zijn Telegraaf hebben voorgelezen, ja desnoods zijn lelijke dochter hebben genaaid om op Schiphol op te kunnen klimmen tot helemaal in de verkeerstoren.
Ik werkte ooit bovenop de IJ-tunnel, in het postkantoor. 'n Raamloos gebouw waarin het oorlog was. De werkvloer bestond uit opengewerkte kasten waarachter gekleurde vrouwen zaten op een hoge kruk maar met hun kleren aan. Hoog boven de werkvloer hielden hogere chefs door kamera's die op mitrailleurs leken het werkproces in de gaten. Op de werkvloer deelden lagere chefs bezems uit aan werknemers die te laat kwamen of om 'n andere reden (of omdat het hun beurt was) straf verdienden. Ik liep vaak achter de bezem totdat me echt werk werd aangeboden. De postkode was zojuist ingevoerd en dat betekende dat brieven die nog niet van die kode waren voorzien bij één man terechtkwamen die over zoveel aardrijkskundige kennis beschikte dat hij de brief in het juiste verzendkanaal kon krijgen. Ik nam de baan niet aan want ik wou weg uit de oorlog.
Hoe anders zou ik vandaag gehandeld hebben. Ik zou mijn hoofd gepijnigd hebben over de vraag hoe deze zeer belangrijke funktie vervuld kon worden door een man van niet-Nederlandse origine. Ik zou niet tevreden zijn geweest met de veronderstelling dat zijn voorouders misschien al vijf generaties geleden naar het land waren gekomen. Ik zou hem een tijdje bij zijn werkzaamheden bespied hebben, klaar om in het Adelaarsnest boven ons te gaan verklappen dat hij Scheemda met Roodeschool had verwisseld. Ik zou niet gerust hebben voordat ik de man achter zo'n kast had gekregen, tussen zijn eigen soort... (Joop Finland)

Tegen de IKEA-isering

Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner is een voorbeeld van de voortwoekerende Zwedificatie van Nederland. Het toelaten van staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner tot de regering met haar dubbele nationaliteit is geen incident, noch een onschuldige kwestie. Hyllner is een voorbeeld van de voortwoekerende Zwedificatie van Nederland. Was het het onschuldig ogende knäckebröd dat in de jaren zeventig van de vorige eeuw zijn intrede deed, nu liggen de schappen van de Nederlandse supermarkten vol met Läkerol snoepjes. Het zijn logische gevolgen van de Zweedse wittebroden die boven Rotterdam zijn uitgestrooid. Maar het bleef niet bij voedsel alleen. Vanaf 1973 zou Zweden met haar derde muziekindustrie ter wereld ons blijven bestoken met zoetsappige maar o zo professioneel geproduceerde popmuziek. Ja, ABBA's Waterloo werd zo ons Waterloo! Björn en Agneta verdreven de muziek van onze Henk en Ingrids. Jeroen van der Boom en Marco Borsato leggen het nog steeds af tegen de muziek van Benny's musical Mama Mia! En de wereldwijde ambities van de Zweedse muziek worden niet onder stoelen of banken gestoken. Zo blijkt uit een titel Erase and Rewind van de Cardigans de wil tot verdringing van onze nationale muziek.En in het nummer One dat - as we speak - onze Hollandsche ether vervuilt, claimen de Swedish House Mafia ( what's in a name) hun culturele superioriteit. Voor die muziek bedank ik! Maar hét bewijs van de scandinavisering van onze polder is natuurlijk wel de grote blauw gele winkel van überviking Ingvar Kamprad, eigenaar van IKEA. Een tsunami van billy's heeft onze eigen Lundia- en Bruynzeelkasten weggespoeld. Ze leggen het af tegen de winkel die steeds vaker boven en buiten onze steden in het grootstedelijke landschap opduikt. Er is sprake van landschapsvervuiling en introductie van niet-autochtone elementen in onze skyline. Willen we dat? Straks wordt onze Sinterklaas - die dezer dagen toch al onder vuur ligt - vervangen door de 'Tomtegubben' Zweedse klaas. Generaties van onze kinderen worden al via de Noorse ballenbak klaargestoomd voor een leven zonder zwarte piet, maar met gehaktballetjes met jam in plaats van pepernoten en letters van banket. Maar onderschat ook niet de impact van de inferioriteit van het Zweedse gedachtegoed. Want zeg nou eens eerlijk, welke achterlijke poolcirkelcultuur noemt een lamp nou de Jökel?! Maar laat er geen misverstand over bestaan, culturele infiltratie is the name of the game hier. Ik zeg NEE tegen de Zwedificatie van ons land. Ik zeg NEE tegen blauwgeel! In dit schaakspel tegen onze culturele dood wordt ons lot bezegeld als we niet nu nee zeggen. En daarom roep ik op tot een verbranding van IKEA-catalogussen op het Binnenhof a.s. dinsdag. (Ingrid – mede namens Henk, notabene uit het nederlands Dagblad van 23 oktober jongstleden)

Oproepje

Gemotiveerde medewerker van Kleintje Muurkrant neemt graag je overbodige LP- en boekencollectie in ontvangst. De netto-opbrengst gaat voor 50 procent naar 't Kleintje of naar een ander door jezelf te kiezen project. De andere helft gaat naar een persoon die van 'de zorg der gemeente' bevrijd wil worden'. Reactie(s) naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Dit bericht is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 436, 12 november 2010