Opeten! Die allochtonen

Vroeger, ja vroeger de tijd waarin alles nog beter was, weken mensenrechten en banale burgerrechten alleen voor godsdienst, pardon: christendom met een joods randje. Tegenwoordig is het hek van de dam.

Vrijheid van meningsuiting en geen discriminatie op grond van wat dan ook wijken nu ook zelfs al voor cultuur.
Als het je cultuur is om geen hand te geven dan doe je dat gewoon niet; dan toon je gewoon geen respect. Als het je cultuur is om op straat te spugen dan moet daar de ruimte voor zijn. Als het je cultuur is om vrouwen als Untermenschen te behandelen dan moet dat kunnen. Als het je cultuur is om te doen alsof veluwse en/of islamitische hoofddoekjes niet een symbool zijn van onderdrukking dan geloof je dat toch. Als het je cultuur is om te frauderen dan moet creatief boekhouden kunnen. Als het je cultuur is om witte boorden niet te vervolgen en blauwe wel dan moet dat kunnen. Als het je cultuur is om witte broden over de rand van je balkon te kiepen dan moet dat kunnen. Als potenrammen of andere vormen van zinvol geweld je cultuur zijn dan mag dat gewoon. Als je wilt mishandelen op het niveau dat het strafbaar is dan ga je voetballen. Als het je cultuur is om te gedogen dan verkwansel je de rechtsstaat toch lekker. Als moorden niet in je cultuur passen dan noem je het eerwraak.

Prachtig die verworvenheden van het politiek correcte blind zijn. Of niet correct. Of doet dat er eigenlijk wel toe. Eten moeten we immers allemaal. Buitenlanders bijvoorbeeld. Gewoon opeten. Kannibalisme is cultuur dus politiek correct. En, na een paar eeuwen Hollandse pot lokt de buitenlandse keuken.

Smakelijk.

Zand

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 402, 13 mei 2005