Woonstrijd

De laatste jaren neemt de aandacht voor de aanstormende problemen in de volkshuisvesting gelukkig weer wat toe. Het contrast tussen de enorme leegstand van (te) dure woningen en de vele honderdduizenden vierkante meters kantoorruimte en aan de andere kant een schreeuwend tekort aan betaalbare huisvesting wordt steeds heftiger.

Al geruime tijd zijn de geprivatiseerde woningbouwcorporaties - die het woord corporatie feitelijk niet meer "verdienen" - bezig met het verkopen en slopen van de meest betaalbare huizen uit hun woningvoorraad. Gedeeltelijk omdat zij hiertoe zijn gedwongen door de landelijke overheid en omdat het de woningbouwbedrijven meer oplevert om duurdere woningen neer te zetten en langdurig te verhuren. Tegelijkertijd echter wordt er al een jaar of tien vrijwel geen sociale woningbouw meer bij gebouwd. De gigantisch gestegen bouwkosten zijn hiervoor verantwoordelijk, waarbij ongetwijfeld ook de bouwfraude een rol speelt. Daarnaast hebben we een periode van economische voorspoed achter de rug waarbij de overheid en het bedrijfsleven sterk heeft aangedrongen op het kopen van dure woningen. Nu het tij wat dat betreft gekeerd is worden de gevolgen langzaamaan zichtbaar. Enorm veel mensen in dreigende financiële nood, teruglopende vraag naar dure woningen (en dus toenemende leegstand) en dadelijk als de rente verder stijgt enorm veel hypotheek-aflossingsproblemen bij honderdduizenden mensen. Om nog maar te zwijgen van de ineenstorting van de koopwoningenprijzen en de daarbijbehorende run op betaalbare huisvesting - die er dus feitelijk niet meer is.

De sociale spanningen in een aantal Bossche volkswijken (het is een landelijk fenomeen dat je in vrijwel alle traditionele volksbuurten in Nederlandse binnensteden kunt zien) als de Graafsewijk, Boschveld en de Gestelsebuurt zijn verklaarbaar met dit economisch mechanisme in het hoofd. De buurten werden tot voor kort uitsluitend gezien als probleemgebieden, er werd zo min mogelijk geld gestopt in de woningen door de eigenaren - meest woningbouwbedrijven. Feitelijk worden de buurtbewoners aan hun lot overgelaten. Voorzieningen als buurthuizen, buurtbeheer-projecten, opbouwwerk - het werd allemaal weggesaneerd. Ondertussen is de situatie echter fundamenteel gewijzigd. De Graafsewijk grenst ondertussen aan een nieuwbouwterrein met geplande peperdure huizen rondom de IJzeren Vrouw, Boschveld ligt pal tegen "La Gare" en de Gestelsebuurt, nabij het provinciehuis en het golfterrein, tegen het landelijke gebied van Den Dungen aan zal straks in waarde toenemen. Dus moeten de armoedzaaiers in al die veel te goedkope huizen wegwezen.
Overal in de stad zijn hennepzolders maar precies in de Graafsewijk worden de mensen - zonder tussenkomst van een rechter - op straat gezet. In Boschveld probeert men de huidige buurtbewoners te laten geloven dat ze na sloop en nieuwbouw terug kunnen keren. Dit zijn pertinente leugens want er wordt geen sociale woningbouw daar teruggezet. Dat heet nog wel zo maar de huren die daar na nieuwbouw gevraagd gaan worden zijn absoluut gegarandeerd onbetaalbaar voor de mensen die nu in die buurten wonen. Conclusie: de mensen worden bewust uit elkaar gespeeld middels een (niet-officiële maar wel feitelijke) samenwerking tussen politie, gemeenteambtenaren, politici, projectontwikkelaars, speculanten en woningbouw"corporatie"besturen. Het is een complot en iedereen kan het zien. Schande!

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 402, 13 mei 2005