Hassan kan het shaken

Hoe hoog zijn salaris ook is, hoe verzorgt zijn uiterlijk ook is, hoe modieus zijn kleding ook is, hoe liefhebbend zijn vrouw en kinderen ook zijn, hoe welbespraakt zijn verbale verweer ook is, Hassan kan het shaken.

De Wet Identificatieplicht. Een armzalig en benepen wetje, in een land dat zelf wanhopig op zoek is naar identiteit. Zoals een klein jongetje zich probeert te kleden als zijn favoriete rapper en een meisje haar haren net zo probeert te kammen als haar muziekidool, zo glimt en glundert de Wet Identificatieplicht in het licht van de Patriot Act. Beide wetten verschillen hemelsbreed - de gevolgen zijn dezelfde: het institutionaliseren van op uiterlijk gebaseerde controle en het legaliseren van de discriminatoire praktijk van machtsuitoefening. Nu maakt elke uitoefening van macht onderscheid en ligt discriminatie aan de basis van ons denken (het is, met andere woorden, ideologisch verankerd, denk maar aan het onderscheid tussen licht en duisternis, zichtbaarheid en onzichtbaarheid, goed en kwaad, wit en zwart), maar het is op zijn minst wrang te noemen dat de overheid een ideologische abstractie nu tot praktisch werktuig maakt.

De Wet Identificatieplicht sluit naadloos aan bij de strijd van westerse samenlevingen tegen de duisternis en het niet-zichtbare (de criminele, illegale, ongecontroleerde plaatsen in de samenleving). De werkelijke target-audience van de identificatieplicht zijn religieus fundamentalisten, illegalen, dealers en draaideurcriminelen - niet toevallig allen onzichtbaar in het publieke (want hoe herken je een fundamentalist of illegaal?)