Skip to main content
  • Archivaris
  • 400

Joke Kaviaar (009)

Zelfs wie er de ogen niet voor wil sluiten, rijdt er nietsvermoedend langs. Nog steeds verwachtte ik ramen te zullen zien in een gebouw dat op een barak zou lijken. Een gebouw met imposante rollen NATO prikkeldraad eromheen, en hekken. Een gebouw met roosters voor de vensters, of tralies. Een indicatie, die me tot stoppen zou bewegen. Een aanwijzing, net zo duidelijk als alle andere op dit terrein, op grote borden, met vette letters.

door Joke Kaviaar

Maar nee, ik reed door, sloeg rechtsaf, zocht verder zonder het te vinden, keerde, en reed helemaal terug tot de ingang van het vliegveld waar dat bord 'Artikel 18 luchtvaartwet van toepassing' stond, wat dat ook moge inhouden. Misschien zou hetgeen ik wilde gaan doen wel helemaal niet mogen, maar wat kan het schelen, dacht ik, eerst maar eens zien te vinden. Nu stond ik weer bij de ingang en reed de toegangsweg op en neer. 'Vraag een proefvlucht aan' werd er uitnodigend vanaf een reclamebord geroepen. Een troep kauwen krijste in kale boomtoppen.
Nog geen half uur geleden was ik uit zuidelijke richting op Rotterdam komen aanrijden. De zon stond al laag en deed de stad met haar blinkende kille hoogbouw glanzen, bladgoud op de ruiten. Net een Amerikaanse stad, dacht ik nog. Rotterdam, een paradepaardje Hollands welvaren. Een wereldhavenstad waar overslag het motto is en handel 'a way of life'.

Ik reed opnieuw het vliegveld op. Het moest hier ergens zijn. Long term parking. Short term parking. Duidelijk. Politiegebouw aan de linkerkant. Niet te missen. 'S-gebouw' aan de rechterkant. Volgens de routebeschrijving die ik had, was het hier, maar ik zag niets dan een bewakingsgebouwtje, een kantoorgebouw en een loods. Het was evenwel de enige mogelijkheid. Maar dat zou onmenselijk zijn! Je sluit toch geen mensen op in een loods? Mensen die niet eens wat misdaan hebben, alleen maar geprobeerd hebben hier in dit land een nieuw bestaan op te bouwen. Maar het wàs nummer 18 en die loods stond precies waar dat 'uitzetcentrum' zou moeten zijn. En het was waar. Daar was het. Het bord dat melding doet van dit feit, staat voor het hek, onopvallend, alsof er enkel te lezen zou zijn: leveranciers achterom. Alleen te zien voor wie de moeite neemt om uit de auto te stappen en er naar toe te lopen om te kijken wat er op staat.

Een loods. Geen barakken, geen kamp, dit ging ver voorbij mijn voorstellingsvermogen. Wat zou er voorheen in die loods zijn opgestapeld? Dozen diepvriesmaaltijden voor passagiers op lange vluchten? Smokkelwaar dat door de douane in beslag was genomen? De lange matglazen ramen achter het hek zagen er gepantserd uit. Geen doorkijk mogelijk. Niet van buiten en vast ook niet van binnen. Er zou alleen wat schemerige lichtinval daarbinnen merkbaar moeten zijn, daar waar die mensen dagen, weken, maanden achtereen in onzekerheid moeten doorbrengen tot ze in de houdgreep door de deportatiemaffia worden weggesleept. Het ene ijselijke verhaal na het andere lees ik de laatste tijd over het uitvoeren van dat deportatiebeleid, en in het bijzonder over deze vluchtelingenopslagplaats Zestienhoven. In het voorjaar van 2004 nog, was er een vernietigend rapport verschenen over dit kamp, deze loods, die ik hier voor me zag.
Ik liep langs het hek. Erachter, aan de loods, vond ik een bord met de waarschuwing: 'Het betreden van dit terrein is geheel op eigen risico'. Voor wie? Voor die vader en zijn zoon die hier bijna zes maanden zaten om tenslotte 'onuitzetbaar' weer op straat geflikkerd te worden? Zonder excuses, zonder verblijfsvergunning. Vogelvrij. Voor die vrouw die na 'uitzetting' twee weken gevangen was gezet in het land waar zij naar toe was gedwongen, waar zij was gemarteld en verkracht, om tenslotte door de autoriteiten aldaar -ik meen dat het Nigeria was- weer terug naar ons liberale landje te worden gevlogen, om hier vervolgens in die loods die ik daar voor me zag opnieuw te worden opgesloten?
Gefeliciteerd, mevrouw de minister, u heeft een economisch profiteur een lesje geleerd! Bravo! En dat alles overkwam deze persoon op eigen risico? Zou die vrouw, of die vader hiervoor gekozen hebben? Dit is de poort naar de hel! Nee, dit

Joke Kaviaar