NNP verdwenen

In 1998 werd de "Nieuwe Nationale Partij" (NNP) opgericht door een afgesplitste groep ex-leden van de CP'86. Nadat de CP'86 eind van dat jaar verboden werd en de CD van Janmaat na 1999 in het grote niets verdween, leek de NNP geruime tijd de enige partij die in aanmerking kwam om extreemrechtse activisten, sympathisanten en stemmers aan zich te kunnen binden. Dat mislukte echter - om verschillende redenen - volledig (1). In 2004 kwam de partij in de gevechten om aanhang en aandacht tussen de diverse extreemrechtse partijen flink in het nauw te zitten. Daarbij verloor de partij bijna al haar leden en aanhangers.

door Kafka

Sinds haar oprichting is de NNP blijven hangen in het onvermogen om de organisatie uit te bouwen, verder dan een klein ons-kent-ons-kliekje. Kenmerkend was de periode na de moord op Pim Fortuyn. De woede en maatschappelijke commotie over die moord richtten zich in veel gevallen tegen links en ook de anti-islamitische en anti-buitenlandersentimenten kregen een flinke duw in de rug. Daardoor was er in die periode erg veel maatschappelijke speelruimte voor extreemrechtse meningen en activiteiten. De NNP heeft nauwelijks gebruik weten te maken van die ruimte. Het bleek voor de partijleiding eenvoudiger om in de bekende underdogpositie te blijven hangen dan echt aan de weg te timmeren.
Maar in die underdogpositie modderde men vrolijk verder. En dat kon ook, omdat echte concurrentie ontbrak. Fortuyn wist kortstondig een deel van de NNP-aanhang en potentiële stemmers aan zich te binden. De LPF raakte echter al snel in diskrediet door de eindeloze reeks aan incidenten en de - in de ogen van extreemrechts - gematigde koers. Verder was de Nederlandse Volks Unie (NVU) ook niet echt een bedreiging, omdat die partij door haar openlijke nazisme op een andere aanhang mikte. Die relatieve rust veranderde toen er in 2003 twee nieuwe partijen werden opgericht. Michiel Smit, raadslid voor Leefbaar Rotterdam, verliet die partij na een reeks van conflicten en richtte Nieuw Rechts op. In dezelfde periode verliet Jan Teijn, een van de Rotterdamse deelraadsleden van de NNP, ook na een reeks van conflicten de partij. Hij ging in eerste instantie verder als "Lijst Jan Teijn". De NNP zag deze twee nieuwe groepen in eerste instantie niet als bedreiging. Teijn kon in zijn eentje toch geen vuist maken en met Michiel Smit bestond al een goede band, toen hij nog bij Leefbaar Rotterdam actief was. Nu Smit bevrijd was van de beperkingen van Leefbaar Rotterdam ten aanzien van zijn contacten met extreemrechts, dacht hij er goed aan te doen om die contacten flink aan te halen. Een van de eerste resultaten van dat beleid was een verregaande samenwerking tussen Nieuw Rechts en de NNP. De twee partijen gingen vriendschappelijke gesprekken aan, organiseerden een aantal acties, richtten een comité op tegen pedofilie ("Stop Martijn") en begonnen uiteindelijk zelfs fusiebesprekingen. Vooruitlopend op die fusiebesprekingen werden twee NNP'ers, voorzitter Florens van der Kooi en secretaris Paul Peters, aangesteld als fractiemedewerker van Smit.
Op 11 september 2003 vond er, naar later zou blijken, een ingrijpende actie plaats. Een coalitie van NNP, Nieuw Rechts, Jonge Fortuynisten en de Vrienden van Pim organiseerde die dag een herdenking van de aanslag op het WTC in New York. Ondanks de hooggespannen verwachtingen van de organisatoren werd het een grote sof (2). Er waren nauwelijks mensen aanwezig en er verscheen geen woord in de pers. De actie zou ook een artikel hebben gehaald als het geen bron van conflicten was geworden. Behalve de organiserende clubs kwam ook een groepje geüniformeerde leden van de Jewish Defense League op de bijeenkomst af. Het bleek dat ze gevraagd waren als beveiliging. Een deel van de aanwezige NNP'ers moest hier echter niks van hebben en de JDL werd weg gestuurd. In de maanden daarna ontspon dit incident zich tot een flinke ruzie tussen diverse vleugels van NNP en Nieuw Rechts. Van dit conflict werd uiteindelijk de NNP het grootste slachtoffer. Omdat de NNP-leiding ondanks het JDL-incident de samenwerking met Nieuw Rechts voortzette, verliet een flink aantal NNP-leden, waaronder veel uit het actieve kader, de partij. Tegelijkertijd werd duidelijk dat Smit helemaal niet meer van plan was om met de NNP te fuseren. Kort daarna blies hij de samenwerking met de NNP op. De partij lag er hierna volkomen leeggesloopt bij: kader weg, leden weg en tot overmaat van ramp nog een concurrent erbij. De radicale NNP'ers die opstapten vanwege de samenwerking met Smit, zochten en vonden aansluiting bij Jan Teijn. Teijn richtte samen met Virginia Kapic (een van de eersten die na het JDL-incident de partij verliet) in oktober 2003 de Nationale Alliantie (NA) op.
Na de oprichting volgden in de eerste maanden van 2004 allerlei belangrijke en actieve NNP-leden de weg naar de NA: het hele kader uit Noord-Holland (Wim Beaux, Ton Steemers en Peter van Egmond), de NNJ-voorzitter Alex Neid, bestuursleden Hendrik Sybrandy en Gerard de Wit, de voorzitter van kring Zeeland Wijnand de Putter en een actief lid als Jacob Grit. De redenen die deze overstappers gaven waren divers maar de 'gematigde' houding van de partij, de vrijage met Nieuw Rechts en het eigengereide optreden van NNP-voorzitter Florens van der Kooi werden vaak genoemd.

Na deze aderlating was de partij op sterven na dood. Binnen het extreemrechtse circuit werd volop gegokt dat de partij binnenkort in het niets zou verdwenen. De vermoedens rond de opheffing van de partij werden versterkt toen een tournee van de NNP langs een aantal plaatsen op niets uitliep. De aangekondigde bijeenkomsten gingen niet door zonder dat leden of geïnteresseerden verder iets te horen kregen.
In september 2004 verbaasde de NNP vriend en vijand echter door een campagne aan te kondigen tegen de bouw van een moskee in Dordrecht. Er worden duizenden folders tegen de bouw verspreid en er wordt een demonstratie aangekondigd. De demonstratie vindt uiteindelijk plaats, maar wordt weer een mislukking. De NNP weet slechts 12 mensen op de been te brengen.

Laatste opleving
Toch lijkt het er in de tweede helft van 2004 nog even op dat de partij de handdoek niet in de ring gooit. Een aantal mensen tracht de partij nieuw leven in te blazen. Zo is er een klein groepje nieuwe kaderleden actief geworden, die al langer actief zijn binnen het extreemrechtse circuit. Een van de meest opvallende is Martijn Janssen (1967) uit Rotterdam. Janssen is al sinds de jaren negentig actief op het Internet. Onder diverse pseudoniemen heeft hij op een veelheid aan plekken deelgenomen aan discussies. Zijn meest opmerkelijke postings vonden echter plaats op het Stormfront-forum, waar hij onder andere gebruik maakte van de pseudoniemen 'ZiekVanJoden' en 'DelendaJudea'. Daar laat hij zich kennen als een jodenhater en holocaustontkenner. Verder pleit hij regelmatig voor het verzamelen en bekend maken van informatie over links. Medio 2003 werd hij lid van de NNP, maar is in de periode daarna ook actief voor Nieuw Rechts. Hij is vooral actief als filmer. Zo brengt hij allerlei activiteiten van de twee partijen in beeld, maar filmde hij bijvoorbeeld ook een AFA-demonstratie in Den Haag. Hij wordt een tijdje de hoofdredacteur van het partijblad 'Barricade'.

En Marnix Middendorf (1984) treedt toe tot het partijkader. Ook hij dook eerst op bij het Stormfront-forum en komt uit Rotterdam. Hij laat zich hier vaak erg radicaal, racistisch, antisemitisch en gewelddadig uit. Halverwege 2004 werd hij lid van de NNP en werd een activist en bestuurslid van de NNJ. Sinds een jaar is Middendorf daarnaast actief bij de Jonge Fortuynisten. Hij zal ongetwijfeld ideologische overeenkomsten met deze club hebben, maar is vooral betrokken vanwege zijn relatie met JF-lid Anne-Mazurca van Kempen. Grappig is het cynische onderschrift dat Middendorp enige tijd onder zijn postings op een internetforum zet: "Loyaliteit tot het einde! www.nnp.nu".

Een derde persoon die nieuw en actief wordt, is Tom Visser (1976). Visser begon vorig jaar als activist van Nieuw Rechts. Verder verzorgde hij de beveiliging voor die partij bij een demonstratie en een zaalbijeenkomst. De laatste maanden laat hij zich vooral als NNP-activist zien. Zo was hij spreker bij de Dordrechtse demonstratie en organisator van een demonstratie in Den Haag naar aanleiding van de moord op Theo van Gogh. Bij deze laatste demonstratie werden 35 mensen gearresteerd.

Ook Geoffrey Robbemond (1982) is in deze periode nog actief bij de NNP. Deze Hagenees is sinds het laatste kwartaal van 2002 secretaris van de jongerenafdeling NNJ en vaak gezien op bijeenkomsten en acties van de NNP. In december 2003 wordt hij ook secretaris van de NNP zelf en kort daarna de voorzitter van de NNJ. Robbemond is afkomstig uit de extreemrechtse gabberscene. In november 2003 bezoekt hij met Nieuw Rechts een bijeenkomst van het Vlaams Blok in België. Twee maanden ervoor beveiligt hij met de NNP-ordedienst nog een bezoek van Vlaams Blok voorman Filip de Winter aan Nieuw Rechts.
Verder beschikt de NNP in 2004 nog over een paar vaste waarden in de vorm van partijvoorzitter Florens van der Kooi, zijn broer Ben van der Kooi die bij elke extreemrechtse activiteit in Nederland opduikt. Ook het clubje "De vrienden van Pim", een groepje Fortuindiscipelen uit Rotterdam, laat zich door de NNP mobiliseren.
Naast nieuwe aanwas is er ook sprake van nieuwe samenwerking. Bij een demonstratie na de moord op Theo van Gogh werkten de NNP en de Nationale Alliantie samen. Ook was NNP-voorzitter Florens van der Kooi onlangs gastspreker op het jaarcongres van de Nationale Alliantie waar hij sprak over samenwerking.
Het stervensproces van de NNP laat zich ondanks deze pogingen niet stopzetten. De concurrentie op de rechterflank laat de partij weinig ruimte. En haar imago bij de potentiële extreemrechtse achterban is te zeer beschadigd. Zo denken veel mensen dat de partij allang niet meer bestaat. In februari 2005 komt het verlossende woord voor de partij. Het bestuur plaatst een bericht op de website waarin men zegt de partij op te heffen.

(Dit artikel is overgenomen uit de Kafka-nieuwsbrief van juni jongstleden. Zie tevens kafka.antifa.net)

noten:
(1) Zie onder andere de artikelen "Hergroeperen en doormodderen" uit Ravage van 30 juni 2000 en "Rechtse coalitievorming?", beide te lezen op onze internetsite kafka.antifa.net
(2) Een Eindhovense rechtsextremist schreef over de actie: "Vandaag viel m'n broek werkelijk af (het was maar goed dat ik een riem droeg). Diverse rechtse organisaties, organiseren een herdenkingsmars te Rotterdam. Nou ik kan jullie zeggen voor vier! rechtse partijen waren er maar bar weinig mensen. Het was gewoon een trieste vertoning".

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 404, 8 juli 2005