Skip to main content
  • Archivaris
  • 377

De kruistocht van George II

waarheid en leugens over Irak

De bijna democratisch gekozen president George W. Bush is vastbesloten om, desnoods zonder VN mandaat, Irak te bombarderen. Maar ook al geeft de VN een mandaat, dan is een oorlog - wat eigenlijk gewoon een eenzijdige slachtpartij zal zijn - tegen Irak niet gerechtvaardigd.

door Simon Bolivar (17 jaar)

Met allerlei mooie argumenten wil de corrupte kliek rond George II haar tweede kruistocht in 10 jaar tegen het verwoeste volk van Irak beginnen. Van steun is er absoluut geen sprake, want elke peiling wijst uit dat wereldwijd steeds meer en meer mensen tegen deze aankomende slachtpartij zijn. Met de media in handen proberen de oorlogsstokers in de VS, Engeland, Italië, Nederland, Israël, Australië en in tal van andere landen de lokale bevolking de stuipen op het lijf te jagen door Irak als een 'groot gevaar' af te schilderen. Maar de mensen geloven de leugens dit keer niet meer. Zij zijn niet bang voor Irak (1). Dan rest alleen de vraag nog: waarom Irak aanvallen? Leidt George II aan paranoia! ? Het antwoord hierop is nee. De motieven van George II gaan veel verder en dieper dan wat er in de 'vrije pers' komt te staan. Ik zal hieronder mijn mening geven over wat ik denk dat de motieven van George II zijn.

Resolutie 1441
Op 8 november 2002 nam de VN Veiligheidsraad 'unaniem' resolutie 1441 aan. In deze resolutie krijgt Irak "een laatste kans om te ontwapenen". Doet Irak dat niet dan zal dat "ernstige gevolgen" hebben voor Irak. Dat Israël, India, Pakistan, de VS zelf en tal van andere landen die wapens allemaal - en in veel grotere hoeveelheden - hebben is eventjes niet belangrijk voor diegenen die resolutie 1441 hebben samengesteld. Men kan hier al vraagtekens beginnen te zetten. Waarom wordt Irak, en niet Israël, onderworpen aan een zo vernederende resolutie? Het antwoord op deze vraag, en de vele vragen die nog zullen opduiken, zullen in de loop van dit artikel duidelijk naar voren komen. Na veel getreiter en dreigementen van de kant van de VS stemden alle leden van de Veiligheidsraad, of ze het nou wilden of niet, in met resolutie 1441. De VS had vanaf toen vrij spel in Irak. De wapeninspecteurs van UNMOVIC en de IAEA werden ernaartoe gestuurd om de massavernietigingswapens te vernietigen. Dat deze wapens allang vernietigd waren door UNSCOM in 1998 is ook niet belangrijk voor de VS want hun doel is niet het vernietigen van wapens maar het vernietigen van het regime in Irak. De VS zouden net als in 1998 de wapeninspecteurs gebruiken om te spioneren (2).
Veel hoeven wij niet te verwachten van deze wapeninspecties die in november 2002 begonnen zijn. Bijna elke week heeft de VS verklaard dat Irak resolutie 1441 schendt door niet te zeggen waar zij haar massavernietigingswapens heeft verborgen. Irak heeft met het volgende scenario te maken: wanneer Irak zegt dat het geen massavernietigingswapens heeft dan zegt de VS dat Irak liegt en vervolgens wordt Irak gebombardeerd. Zegt Irak dat het wel massavernietigingswapens heeft dan is dat ook genoeg reden voor de VS om Irak te bombarderen. Zij die zich verzetten tegen deze oorlog moeten dus ook niet hun hoop vestigen op de wapeninspecteurs van UNMOVIC en de IAEA. Het hoofd van UNMOVIC, Hans Blix, heeft al twee keer voor de Veiligheidsraad verslag uitgebracht en allebei de keren was de 'smoking gun' in Irak niet gevonden. Ook dit bewijst dat Irak geen massavernietigingswapens heeft.

Powell's 'bewijzen'
De regering van George II heeft vele voorwendsels gebruikt om de aankomende slachtpartij die het gaat aanrichten in Irak te rechtvaardigen maar geen een van die voorwendsels is geloofwaardig, dus laat staan dat het een oorlog rechtvaardigt. Irak wordt door de regering van George II er continu van beschuldigd dat het chemische en biologische wapens bezit, maar bewijzen hiervoor heeft Washington niet. Het is zelfs zo dat bewijzen dat Irak juist geen massavernietigingswapens bezit er in overvloed zijn. Scott Ritter heeft vele malen verklaard dat UNSCOM in 1998 90 tot 95% van de capaciteiten van Irak om massavernietigingswapens te maken hebben vernietigd. Daarbovenop verklaarde Ritter ook dat er allerlei technische installaties in Irak zijn die het voor Saddam Hussein onmogelijk maken om massavernietigingswapens te produceren (3). Toch proberen de VS met allerlei 'bewijzen' aan te tonen dat Irak deze wapens bezit. Op 5 februari 2003 kwam Collin Powell voor de Veiligheidsraad zijn 'bewijzen' tonen over de massavernietigingswapens van Irak. Over de biologische wapens van Irak zegt Powell het volgende: "Wij hebben vier bronnen die zeggen dat Irak over mobiele produktie-eenheden beschikt. De eerste bron is een scheikundig ingenieur die meewerkte aan het produktieprogramma maar nu in een ander land leeft. De tweede bron is een burgerlijk ingenieur. De derde bron was ook in staat dat te weten. De vierde bron is een uitgeweken majoor (4)". Dat was alles. Niet één naam noemde Powell, geen enkel detail gaf hij en hij beschreef ook niet de resultaten van het zogenaamde produktieprogramma. Dat is het 'bewijs' van de VS dat Irak biologische wapens heeft. Powell 'vergeet' ook in zijn toespraak erbij te zeggen dat Israël, Pakistan de VS zelf en tal van andere landen deze wapens wel degelijk hebben. Over de chemische wapens besluit Powell de hele geschiedenis te vervalsen: "In feite is er in de geschiedenis van de chemische oorlogsvoering geen land dat sinds de Eerste Wereldoorlog zoveel ervaring ten velde heeft als Irak (5)". Ook hier 'vergeet' Powell het een en ander. Powell 'vergeet' bijvoorbeeld te zeggen dat het de Verenigde Staten waren die Vietnam plat hadden gegooid met het beruchte chemische wapen Agent Orange. Hij 'vergeet' te zeggen dat Laos werd gebombardeerd met Sarin-gas, een ander berucht chemische wapen. Powell 'vergeet' ook te zeggen dat de VS in de jaren zeventig en tachtig de veeteelt en de landbouw in Cuba kapot probeerden te maken door middel van chemische wapens.

'banden' Irak / Al-Qaeda
Aangezien George II wist dat hij niet bij dat ene voorwendsel van de massavernietigingswapens kon blijven heeft hij Irak ook beschuldigd dat het samenwerkt met Al-Qaeda en dat het banden onderhoudt met Osama Bin Laden. Nog een vals voorwendsel om een oorlog tegen het volk van Irak te ontketenen. Op 15 september 2002 verklaren VS functionarissen dat Irak banden onderhoudt met Al-Qaeda, maar op diezelfde dag komt de voormalige Nationale Veiligheidsadviseur, Brent Scowcroft, op televisie en verklaart hij dat Saddam Hussein op de 'zwarte lijst' van Al-Qaeda staat. Scowcroft voegt eraan toe dat Saddam een seculiere en geen Islamitische leider is (6). Zelfs de trouwe hond van de VS, de Britse Premier Tony Blair, gaat in deze leugencampagne niet mee met de VS. Toen op 21 januari 2003 Britse Parlementsleden aan Blair vroegen of Irak banden had met Al-Qaeda reageerde Blair met een stevige "No" (7). Ook de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Igor Ivanov, zegt dat noch Rusland noch andere landen informatie hebben dat Irak banden onderhoudt met Al-Qaeda (8).
Tenslotte zegt Nationale Veiligheidsadviseur, Condoleeza Rice, dat het zeker is dat in ieder geval één lid van Al-Qaeda in Irak is aangetroffen. Wat betekent dat? Er zijn Al-Qaeda leden aangetroffen in Duitsland, Nederland, Italië, Spanje, Engeland en tal van andere landen. Als dat het criterium is voor de VS dan zou dat betekenen dat Schröder, Balkenende, Berlusconi, Aznar en Blair ook banden onderhouden met Al-Qaeda.

Saddam Hussein en de CIA
Naast deze voorwendsels, die op niets zijn uitgelopen, besloten de VS om het over een andere boeg te gooien. De VS besloten dat Saddam een dictator was en een bedreiging voor de wereldvrede. Als de regering van George II met dit voorwendsel oorlog wil voeren dan is de wereld dichterbij de 3e Wereldoorlog dan ooit tevoren, want wie bepaalt nu wie een dictator is en wie niet? Wie mag bepalen wie een bedreiging voor de wereldvrede is en wie niet? Het is inderdaad zo dat Saddam Hussein een dictator is maar hoe is de Slager van Bagdad aan de macht gekomen?

Op 17 april 1968 pleegt de CIA een staatsgreep in Irak waardoor de Ba'athpartij aan de macht komt. Met goedkeuring van de CIA slacht Saddam de linkse, revolutionaire en democratische hoek van zijn eigen Ba'athpartij af en laat hij meer dan 700 communisten oppakken en vermoorden. Het Iraakse leger richt slachtpartijen aan in Noord-Irak waar de Koerden wonen. Dit wordt allemaal toegejuicht door de CIA. In 1980 valt Saddam, na aandringen van de VS, Iran aan met chemische en biologische wapens die afkomstig waren uit het 'democratische westen'. Acht jaar lang wordt Saddam door de VS geïnformeerd over troepenbeweging van het Iraanse leger (9). Zo weet Saddam precies waar hij zijn chemische en biologische wapens op af moet vuren zodat er zoveel mogelijk slachtoffers zullen vallen. De VS waren er absoluut in geslaagd om zoveel mogelijk slachtoffers te veroorzaken. Aan het einde van de oorlog stond het dodental op 2 miljoen. Toen Irak op het punt stond om Koeweit binnen te vallen verklaarde Pappa Bush dat hij er geen problemen mee had. Maar toen Irak eenmaal in Koeweit was werd Irak terug naar de Middeleeuwen gebombardeerd door het sterkste en meest moderne leger ter wereld, namelijk die van de VS. Het dodental steeg tot 200.000. De VS hadden Irak niet meer nodig en lieten dit duidelijk blijken. Het Iraakse volk leeft sinds het einde van de Tweede Golfoorlog (10) onder onmenselijke sancties die het leven hebben gekost aan 2 miljoen onschuldige mensen. UNICEF, Amnesty International en de Verenigde Naties hebben de sancties veroordeeld als onmenselijk. Vandaag de dag is Irak niets meer dan een verpauperd Derde Wereldland dat door een dictator geregeerd wordt. Geen een van de buurlanden vindt dat Irak een bedreiging vormt maar toch vindt Washington dat Saddam een "bedreiging is voor de wereldvrede".

Nieuwe Wereldorde
Wanneer men concludeert dat al deze voorwendsels van George II geen houvast hebben en niet op feiten gebaseerd zijn, moet men op zoek gaan naar de ware redenen voor de komende slachtpartij die Washington in Irak wil aanrichten. Een van de redenen waarom George II Irak wil platgooien is: olie. Irak is momenteel de één-na-grootste olieleverancier ter wereld. Het land heeft 115 miljard vaten olie op voorhand en nog eens 300 miljard vaten olie in de grond zitten. Alleen Saudi-Arabië heeft meer olie. Maar vooraanstaande politici bevestigen dat als Irak al haar olie uit haar grond kan halen, dat het dan de grootste olieleverancier ter wereld zal zijn. Irak heeft verkenningsmogelijkheden verleend aan oliemaatschappijen uit onder andere Frankrijk, China, Rusland, Brazilië en Maleisië, en aan geen enkele VS oliemaatschappij. Maar volgens de Amerikaanse professor Michael Parenti kunnen al deze contracten geannuleerd worden wanneer de VS Irak bezetten en er in Bagdad een marionettenregering installeren (11). Want wanneer Irak weer toestemming krijgt om haar olie op de wereldmarkt te verkopen dan zal dat een geweldige klap in het gezicht zijn van de Britse en NoordAmerikaanse oliemultinationals. Hun winsten zouden dan gigantisch dalen en dat is iets wat George II wil voorkomen. Onder het voorwendsel dat Irak een bedreiging is voor de wereld zullen de VS het land platgooien om vervolgens met haar multinationals de olie te stelen en zichzelf te verzekeren van een zo laag mogelijke prijs en een zo hoog mogelijke winst.
Een andere reden is de strategische positie van Irak. Irak heeft een voor de VS gunstige ligging in het Midden-Oosten. Iran, Irak en Syrië zijn de enige drie landen in het Midden-Oosten waar de VS nog geen militaire post hebben gestationeerd of waar de regeringen niet uit marionetten bestaan. Saudi-Arabië wordt praktisch bezet door de VS troepen. Datzelfde geldt ook voor Koeweit. Andere landen in het Midden-Oosten hebben reactionaire regimes die trouwe volgelingen zijn van de VS. Dat zijn landen zoals Egypte, Jordanië, Oman, Verenigde Arabische Emiraten en Israël. De enige drie landen waar de VS nog geen controle over hebben zijn dus Iran, Irak en Syrië. Ook dit is reden genoeg voor George II om het Iraakse volk uit te moorden, want controle over Irak kan in de toekomst van pas komen wanneer de VS een nog grotere vijand in het Midden-Oosten willen uitschakelen: Iran. Syrië is een tweederangs probleem aangezien de Syrische regering geen houvast heeft in het Midden-Oosten zoals Irak dat heeft. Washington hoopt daarom ook dat met een paar dreigementen het Syrische regime van binnenuit in elkaar zal storten. De VS hopen hiermee dat zij hun toekomstige vijanden, mogelijk Rusland en China, ook onder de duim kunnen houden. Hoewel deze twee landen geen dreiging vormen voor de VS zullen de Amerikanen er alles aan doen om ervoor te zorgen dat noch Rusland noch China de Nieuwe Wereldorde van de VS op de proef kunnen stellen en daarvoor is controle van het Midden-Oosten nodig. Samen met 't tot de tanden toe bewapende Israël zullen de VS er alles aan doen om die controle ook te houden.

Binnenlandse oorlogsmotieven
Een andere belangrijke reden voor George II om oorlog te voeren zijn de binnenlandse problemen die zijn regering heeft. De Amerikaanse economie hangt momenteel in een vrije val en dus moet de aandacht ergens anders op gevestigd worden. In dit geval is dat de oorlog tegen het volk van Irak. Na de faillissementen van de kapitalistische monsterbedrijven Xerox, Tyco, Vivendi, Global Crossing, Enron, en WorldCom kwam de regering van George II in een kwaad daglicht te staan. Tienduizenden mensen werden hierdoor werkloos en zagen al hun spaargeld in rook opgaan terwijl Enron baas Kenneth Lay in staat was om met 152 miljoen dollar naar huis te gaan. Deze schandalen kwamen in een periode waarin de Amerikaanse economie in een vrije val terechtkwam. In een rapport van het Censusbureau van september 2002 stond dat er in 2001 33 miljoen Amerikanen in armoede leefden. Dat waren er 1,3 miljoen meer dan in 2000. Voor Afro-Amerikanen waren de statistieken nog verwoestender. Het gemiddelde jaarinkomen van een Afro-Amerikaans huishouden daalde van 30,495 dollar naar 29,470. Dat was de grootste daling sinds 1982. Dit alles leidde tot een slecht imago voor de bijna democratisch verkozen president, maar toen kwamen de 'onverwachte' aanslagen van 11 september 2001 op de Twin Towers, het hart van het Amerikaanse economische imperialisme, en op het Pentagon, het hart van het Amerikaanse militaire imperialisme. De aanhang van George II groeide, meer dan 85% van het Amerikaanse volk steunde de president die zij 10 maanden daarvoor niet met een meerderheid gekozen hadden. Sinds die dag was het 'onpatriottisch' om kritiek te hebben op de president en zijn beleid, je mocht dus ook geen kritiek hebben op de economische crisis. Langzamerhand veranderde dit en begonnen de mensen weer kritisch te worden over de president, dus daarom is er een nieuwe oorlog nodig voor George II. Ook nu weer hoopt George II dat de aandacht naar de oorlog gaat en niet naar de belabberde economie zodat hij een tweede ambtstermijn kan volmaken, iets dat zijn vader, George I, niet kon doen vanwege diezelfde economische crisis.

De anti oorlogsbeweging
Dat George II Irak wil aanvallen is nu wel duidelijk maar of hij dat ook gaat doen is alles behalve zeker. Vandaag de dag is de anti oorlogsbeweging nog groter dan tijdens de Vietnam oorlog. De regeringen die George II onvoorwaardelijk steunen zijn op de vingers van je handen te tellen: Engeland, Nederland, Italië, Spanje, Australië, Israël en een paar marionettenregeringen in Oost-Europa. De anti oorlogsbeweging aan de andere kant blijft maar groeien. Het beste voorbeeld zijn de demonstraties van 15 februari 2003. Meer dan 15 miljoen mensen gingen wereldwijd de straten op om te protesteren tegen deze aankomende slachtpartij. In Rome waren 2,5 miljoen mensen op de been, in Londen 1,5 miljoen, in Madrid 1,3 miljoen en nog miljoenen andere mensen in de rest van de wereld. De anti oorlogsbeweging groeit gigantisch en dat is het best aan te tonen met het voorbeeld van de demonstratie in Amsterdam. Tijdens de voorlaatste anti oorlogsdemonstratie, op 26 oktober 2002, waren er ongeveer 8000 mensen op de been, terwijl op 15 februari 80.000 mensen op de been waren. Tien keer zoveel!
Het is ook de anti oorlogsbeweging waarop wij onze hoop moeten vestigen willen wij deze oorlog stoppen. Landen als Frankrijk, België, Duitsland, Rusland en China die ook tegen de oorlog zijn, zijn dit puur uit eigenbelang. Zij zijn niet tegen de oorlog omdat het Iraakse volk flink te verduren krijgt, zij zijn tegen de oorlog omdat het slecht is voor hun eigen bedrijven en multinationals. Zij zullen deze oorlog niet voor ons tegenhouden, wij moeten deze oorlog zelf tegenhouden.
Dit keer gaan de volkeren van de wereld niet mee met de oorlogsretoriek van de VS. Dit keer blijven wij nee zeggen tegen het feit dat de imperialisten in onze naam Irak willen afslachten net zoals ze dat gedaan hebben in Joegoslavië, Afghanistan en op tientallen andere plekken in de wereld waar zij miljoenen slachtoffers hebben gemaakt enkel en alleen voor de vrije markt politiek.

(18-02-2003 / 22-02-2003)

Noten:
(1) De Amerikaanse schrijver Noam Chomsky schreef een artikel genaamd "Confronting the Empire". Daarin verwijst Chomsky naar een opiniepeiling die Time magazine hield in Europa. Daaruit bleek dat meer dan 80% van de Europeanen de VS als het grootste gevaar voor de wereldvrede zien. Minder dan 10% ziet Irak of Noord-Korea als een gevaar. (Zie www.zmag.org)
(2) Het voormalige hoofd van UNSCOM, Scott Ritter, heeft voor het Iraakse parlement verklaard dat de VS de wapeninspecteurs ook dwongen om te spioneren voor de VS. Scott Ritter herhaalde dit ook in een interview met Time-journalist Massimo Calabresi.
(3) Time: "Scott Ritter in His Own Words", 14 september 2002
(4) Solidair, 12 februari 2003
(5) Idem.
(6) Islam Online & News Agencies: "Contradicting U.S. Statements Over Iraq-Al Qaeda Links", 15 september 2002
(7) YES!: "Are there links between Iraq and Al-Qaeda?", september 2003
(8) Reuters AlertNet: "Russia unaware of Iraq links with al Qaeda", 30 januari 2003
(9) De VS speelden een vuil spel tijdens de Eerste Golfoorlog. Ze gaven zowel Irak als Iran informatie over troepenbeweging. Hun doel was om zoveel mogelijk mensen af te slachten.
(10) De oorlog tussen Irak en Iran die van 1980 tot 1988 duurde wordt de Eerste Golfoorlog genoemd. De Tweede Golfoorlog wordt de Amerikaanse inval in Irak van 1991 genoemd.
(11) Michael Parenti: "To Kill Iraq: The Reasons Why" (artikel dat verscheen op 1 januari 2003. Het is te lezen op www.michaelparenti.org

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 377, 21 maart 2003