Kort nieuws
Ama's in Vught
Kunnen we in dit Kleintje wat schrijven dat iets toevoegt aan wat er allemaal de afgelopen weken in de landelijke media heeft gestaan naar aanleiding van het verzet van tientallen Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers tegen de repressieve maatregelen in hun gevangenis in Vught? Nee, alles is gezegd. Het is aan iedereen buiten het kamp duidelijk wat er aan de hand is maar toch stemt een meerderheid van de Tweede Kamer in met deze vorm van disciplinering. Nog sterker, er komt nog een dergelijk kamp bij in Deelen voor 180 ama's. terwijl er van d 360 beschikbare plaatsen in Vught slechts 25 bezet zijn (stand van 14 februari). Van de 75 jongeren die sinds de opening van kamp Vught in november vorig jaar zijn geplaatst, zijn er een hele zwik weggelopen uit protest tegen hun detentie-voorwaarden. Kortom schande! Onmiddellijk sluiten die "campus".
weinig over DenBosch
De laatste maanden is duidelijk geworden dat we in 't Kleintje structureel minder aandacht hebben voor Bossche zaken. Dat vinden we zelf jammer, maar we hebben 't druk met een berg andere kwesties. Dan maar een oproepje doen. Zo is het bijvoorbeeld verbazingwekkend dat de jongste kraakacties in de BartjesNoord (naast de IJzeren Vrouw) niet hebben geleid tot persverklaringen en achtergrondartikelen over de schandelijke wijze waarop de gemeente DenBosch en de woningbouwvereniging Brabants Wonen om zijn gegaan met de buurtbewonersters. Hopelijk hierover meer in een volgend Kleintje. Bemoei je er mee, geef je mening, gebruik 't Kleintje!
25 jaar De Paap
Op zaterdag 19 april is er een feestje in De Kapel van De Paap in DenBosch vanwege hun vijfentwintig jarige bestaan. Wil je daar naartoe maar denk je dat de mensen van de huidige Paap niet (meer) weten waar je bent gebleven neem dan contact met ze op. Vereniging Papenhulst Blijft!, Papenhulst 26, 5211 LC DenBosch 073.6136921
Ontwapeningsactie op Volkel
In de vroege ochtend van zondag 9 februari heeft op de vliegbasis Volkel een openlijke ontwapeningsactie plaatsgevonden (een zogenoemde "Ploegschaar"-actie). Een 32-jarige vrouw van het VredesAktieKamp in Volkel heeft de
communicatieschotels van een Amerikaanse communicatiebunker onklaar gemaakt. De actie is een protest tegen de dreigende aanval op Irak. In deze communicatiebunker, die dag en nacht bemenst is, vindt de communicatie plaats rond de Amerikaanse kernbommen, die in Volkel liggen opgeslagen in elf speciale bunkers. Al meer dan 30 jaar vindt er op de vliegbasis Volkel in het geheim de permanente voorbereiding tot massavernietiging plaats. De VS beschikt al tientallen jaren over het grootste arsenaal massavernietigingswapens ter wereld en doet nauwelijks pogingen om tot ontwapening over te gaan, integendeel. De VS bewapent zonder scrupules dictators en helpt ze aan de macht (te blijven), Saddam Hoessein is er een van. Er is geen enkel land dat een serieuze bedreiging vormt voor de VS. De belangen van de VS om Irak aan te vallen liggen op het politiek economische vlak, de toegang tot olievoorraden speelt een grote rol. De gevolgen van een oorlog tegen Irak zijn niet te overzien. De oorlog zal een ramp zijn voor de verzwakte Irakese bevolking. De grootste slachtoffers van deze oorlog zullen burgers zijn. Burgers zijn al 12 jaar het slachtoffer van de sluipende oorlog tegen Irak. De boycot heeft een half miljoen Irakese kinderen het leven gekost, 'collateral damage' noemt de VS dat, bijkomstige schade...
Het gaat de VS niet om het vestigen van een democratie in Irak. Het land moet veilig zijn voor handel, of de mensenrechten worden gerespecteerd zal de VS een zorg zijn.
De oorlogsmachine van de VS, de ijzeren vuist achter het Amerikaanse economische beleid, moet afgebroken worden. Op dit moment sterven er elke dag duizenden kinderen door armoede. Om mensen wereldwijd van voedsel, schoon drinkwater, onderdak, gezondheidszorg en verbetering van het milieu te voorzien is per dag 0,7 miljard dollar nodig. Er wordt wereldwijd per dag 2 miljard dollar aan bewapening uitgegeven. Aan deze idiote situatie moet een eind komen. Om daar een klein begin mee te maken is vandaag deze ontwapeningsactie in Volkel uitgevoerd.
We hebben niet de illusie dat we de oorlogsmachine op deze manier kunnen stoppen, maar we willen iets laten zien van hoop en vertrouwen dat het anders kan in deze wereld. (
snelwegvervuiling
Tien jaar na het begin van het graafwerk is op vrijdag 17 januari helaas uiteindelijk de 8,5 kilometer lange Somporttunnel in de Aspevallei (in de Pyreneeën, in het grensgebied tussen Frankrijk en Spanje) toch geopend. Onder protest natuurlijk van heel wat activisten (enkele tientallen aan Spaanse zijde en iets van 150 aan de Franse kant). Natuurlijk, want tegen deze tunnel en de wegen die aan weerszijden er op aansluiten is al meer dan twintig jaar enorm veel verzet geweest, en dit verzet zal ondanks de opening doorgaan. Nog afgezien van dat er sowieso door dit prachtige, tot enkele jaren terug tamelijk ongerepte gebied, geen drukke autoweg zou moeten lopen, is er de kritiek dat de (tweebaans) tunnel tussen de bredere toegangswegen voor een flessenhals-effect zal zorgen, met alle gevaren (en stank bijvoorbeeld) vandien. Het is ook een gigantisch duur project geworden (de tunnel alleen al 275 miljoen euro, deels betaald door de EU) en met name de verdere verbreding van de weg door de Aspevallei zal nog enorm veel mooie natuur verknallen. Hiermee denkt men nog tot 2018 bezig te zijn. Door honderden mensen, ook tientallen uit Nederland, zijn kleine stukjes grond aangekocht, om het wegverbreden zeer lastig en tijdrovend te maken - zodat het wellicht nog langer gaat duren. Daarvoor moet je als activist een lange adem hebben! Vele jaren zijn er busreizen vanuit Nederland georganiseerd, en heel wat mensen hebben hun zomervakantie gecombineerd met een bezoek aan het actiecentrum la Goutte d'Eau. Hele generaties actievoerders zijn er gekomen en gegaan, al dan niet gedesillusioneerd. Dat de tunnel nu open is is jammer, maar betekent niet dat de strijd gestreden is! Ik ben er zelf jarenlang vaak naar toe geweest en blijf zeer geïnteresseerd in dit dal waar helaas steeds minder beren gesignaleerd worden. Wie meer informatie heeft: stuur het mij op alsjeblieft! (Rymke,
bus naar G8
Van 1 tot en met 3 juni komen vertegenwoordigers van de acht grootste economieën bij elkaar in het Franse Evian (aan het meer van Geneve alias lac leman, tegenover Lausanne). Als protest komt er onder andere een antiracistisch, antikapitalistisch en anti-oorlogs tentendorp. Er wordt gemikt op zo'n tweeduizend deelnemers (te verdelen in acht "wijken"), waaronder mensen met wat "noborder-camp"-ervaring (meer informatie via internet-pagina nopasaran.samizdat.net). Er wordt een bus geregeld die op 30 mei vanuit Nijmegen zal vertrekken en op 4 juni Evian weer zal verlaten. In deze bus wordt niet gerookt. Meerijden kost ergens tussen de 40 en 70 euro. Mensen die met de bus mee willen kunnen mailen naar
Alternatieve boekenbeurs
Derde Alternatieve Boekenbeurs op zaterdag 29 Maart 2003 van 10 uur tot 20 uur in 't Belgische Gent. Met kraampjes uit België, Nederland, Frankrijk, Duitsland, Engeland en Spanje met boeken, brochures, tijdschriften, muziek, video en ander materiaal over libertaire cultuur, anarchisme, radicale ecologie, antimilitarisme, vluchtelingenstrijd, anti-globalisering, radicaal feminisme, enzovoorts. Ook lezingen & workshops en doorlopend performances (Didi de Paris) en tentoonstelling (anarchistische cartoons). Er is kinderopvang (van 14 tot 17 uur) en aansluitend vanaf 21 uur (kelderzaal) optredens en fuif (Inkom is 3,5 neuro). Meer informatie via internet-pagina's www.aboekenbeurs.be en emailadres
Dagboek van een vermiste
In veel repressief geregeerde landen verdwijnen vaak vooraanstaande leiders van oppositiebewegingen. Vermisten worden ze genoemd. Meestal zijn ze ontvoerd, vervolgens gemarteld en daarna vermoord door de veiligheidsdiensten van de betreffende staat. In bijna alle gevallen kunnen deze mensen het niet navertellen. Ahyan Uzala is de enige uitzondering voor wat Turkije betreft. Uzala werd twintig dagen vermist en werd gemarteld in een Turkse gevangenis. Zijn verhaal van binnenuit de krochten van de hel zal dan ook voor de meeste mensen onvoorstelbaar in zijn gruwelijkheid zijn. Niettemin is het nodig dergelijke praktijken aan de kaak te blijven stellen. In de periode 1994-2001 verdwenen in Turkije 884 mensen. Het feit dat dit boek van Ayhan Uzala in Turkije niet werd verboden, wordt door Amnesty International als een teken van verbetering gezien.
"Dagboek van een vermiste" is geschreven door Ayhan Uzala is uitgekomen bij Uitgeverij Papieren Tijger in Breda (
Johan van Leeuwen
Pasgeleden overleed Johan van Leeuwen (43), de grote kracht achter punk fanzine "De Nieuwe Koekrand". Hij overleed aan de gevolgen van een hersentumor. De Nieuwe Koekrand kwam voort uit KoeCraNdt, het tot fanzine uitgegroeide huisblad van kraakpand "Sarphatistraat 62". Dichteres Diana Ozon was bewoonster van het zogenaamde zebrapand en mede-verantwoordelijk voor de geboorte van het blad: "Al snel groeide het uit tot een punkfanzine. Ik schreef poëzie, anderen maakten cartoons, we hadden ingezonden brieven en ook concertverslagen van bands die in andere kraakpanden speelden. Alles was DIY in die tijd. Je maakte zelf muziek, je schreef zelf gedichten en begon je eigen winkeltje. Een eigen drukpers hoorde daar natuurlijk ook bij".
Twee jaar later, de oplage was inmiddels gestegen van 65 naar 750, had Ozon een punkwinkeltje annex galerie. Op een dag liep Johan van Leeuwen het pand in. Ozon: "Johan kwam binnen om zijn eigen blaadje 'Toilet' te slijten. Hij woonde in Zwolle en deed in zijn blad verslag over van alles en nog wat in het oosten van het land. Maar aan zijn blad kon je meteen zien dat het door een 'blaadjesman' was gemaakt. Het was niet zomaar in elkaar geflanst. 'Toilet' sloot zo goed bij ons aan dat ik hem vroeg om ook een Koekrand te maken. Vanaf dat moment zijn we samen gaan werken". De oude redactie viel uiteen omdat ieder zijn weg ging. Johan ging in zijn eentje met de krant verder en doopte hem om tot De Nieuwe Koekrand. "Hij had natuurlijk voordeel van de bekendheid die de Koekrand, vooral internationaal, al had. Maar Johan bracht het blad op eigen kracht bij een veel groter publiek onder de aandacht. De oplage groeide tot ver in de vier cijfers". In de Koekrand begon Johan samen met Jos Ex ook een mailorder voor muziek, een eerste aanzet tot platendistributeur De Konkurrent. En hoewel Van Leeuwen niet echt iets met De Konkurrent te maken had, was het distributiebedrijf wel de voorraadkast van Van Leeuwens mailorder. Naast het vullen van de krant schreef Johan ook twee boeken: de roman "Johan Was Punk" en "Een Rondje Punk Door Nederland". Daarnaast verzorgde hij rouwdrukwerk. De laatste jaren verscheen De Nieuwe Koekrand onregelmatig: "Net zo onregelmatig als de punkbeweging zelf. Een week voor zijn dood was hij nog bezig met het laatste nummer. De oplage was inmiddels flink gekelderd en hij was weer overgestapt op fotokopieën met een nietje erdoor", aldus Ozon. Ondanks het weblog-achtige karakter van de krant heeft Van Leeuwen nooit de overstap naar internet gemaakt. Ozon: "Door het tumor in zijn hoofd liet een deel van zijn hersenen hem in de steek. Bepaalde dingen gingen gewoon niet meer". Ondanks al zijn bezigheden is over Johan Van Leeuwen weinig informatie te vinden. "Dat is typisch Johan", zegt Ozon. "Hij was altijd op de achtergrond bezig. Ik ken maar één interview met hem, ergens in een klein obscuur blaadje. Hij vermeed de publiciteit".
Goed en kwaad
Hoewel olie ongetwijfeld een rol speelt in de besluitvorming van het Witte Huis, wordt het ook steeds duidelijker dat daaraan - primair - irrationele of religieuze overwegingen ten grondslag liggen. Daardoor komt de strijd die het godvruchtige Amerika wil voeren steeds meer te staan in het (abstracte) teken van 'goed' tegen 'kwaad'. Langzamerhand krijgt de dreigende oorlog tegen Irak zodoende de status van 'heilige oorlog'. Vanuit dat (boven elke kritiek verheven) licht bezien, is de spastische reactie van Washington op het Belgisch-Frans-Duitse verzet tegen NAVO-steun aan Turkije, alleszins begrijpelijk. Daarbij worden Bush en de zijnen gedreven door het eigen (door God ingegeven!) gelijk van de Amerikaanse interpretatie van 'goed' en 'kwaad. Het is deze gedrevenheid die blind maakt voor de realiteit dat 'het kwaad' niet schuilt in de Iraakse massavernietigingswapens, dus dat vernietiging daarvan 'het goede' niet bewerkstelligt. Wat dat betreft schiet resolutie 1441 haar (vredes-)doel finaal voorbij en is het een drogreden dat niet naleving daarvan (zoals 8 Europese regeringsleiders ons in een open brief doen geloven) de wereldvrede aantast. Voor het bereiken van dat universele ideaal wordt het tijd dat de producent van deze holle resoluties, de Veiligheidsraad, op sterk water wordt gezet. Met de aantekening, dat zijn primaire verantwoordelijkheid - de handhaving van de internationale vrede en veiligheid - gelijktijdig word overgeheveld naar de Algemene Vergadering. Deze kan zich daardoor eindelijk ontwikkelen tot een gezaghebbend wereldparlement voor de vrede, dat op basis van de alom onderschreven mensenrechten en onze fenomenale 'know how' op elk terrein een rechtvaardig en vruchtbaar wereldbeleid weet uit te stippelen. Voor deze broodnodige hervorming van onze volkerenorganisatie, zou Brussel het initiatief kunnen nemen, waarmee twee vliegen in één klap worden geslagen. Daarmee wordt namelijk eindelijk invulling gegeven aan een gemeenschappelijk Europees buitenlands- en veiligheidsbeleid, waarmee de Europese Unie zich tevens tot 'de beoogde' krachtige en geloofwaardige speler op het VN- of wereldtoneel maakt. Een machtsblok dat de concurrentie met de VS wat betreft "de verwerkelijking van het gemeenschappelijk door alle volkeren en alle naties te bereiken ideaal" (preambule Universele Verklaring), met glans zal weten te weerstaan. (Wouter ter Heide)
Zand in de machine
Er zijn een paar fraaie videos uitgekomen die zich inhoudelijk bezighouden met de zogenaamde "anti-globaliseringsbeweging" en beiden voor een groter publiek bedoeld zijn als de 'eigen' scene. Aan de hand van de massaprotesten tijdens een viertal recente topontmoetingen van de 'wereldleiders' toont de video "Zand in de Machine" in 40 minuten dat de beweging tegen de economische globalisering geen eendagsvlieg is. In het eerste deel van de video wordt duidelijk gemaakt wat de economische gevolgen zijn van een globale vrije markt politiek op samenlevingen in zuidelijke landen. De uitleg wordt ondersteund met beelden uit onder andere India. De reden dat Indische boeren protesteren tijdens de G8 top in Keulen (1999) ligt dan ook voor de hand. In de volgende delen van de video komen de protesten tegen de top van de Wereldbank in Praag (2000), de G8 top in Genua (2001) en de EU top in Brussel (2001) aan de orde en wordt duidelijk dat deze beweging een groeiende is. Steeds meer mensen tonen hun onvrede met de gang van zaken en nemen deel aan de protesten. "Een andere wereld is mogelijk" is het centrale thema. In de vorm van korte interviews wordt duidelijk wat de motieven zijn van de activisten. Bij elk van de toppen wordt steeds getracht bepaalde aspecten te belichten en een economische analyse neer te zetten. Wat er mis is met vrijhandel en privatisering wordt bijvoorbeeld beeldend uitgelegd aan de hand van praktische voorbeelden zoals (schoon) water voorziening en koffiehandel. Door middel van een voice-over geven de makers van de film hun persoonlijke commentaar. De video verschaft een prima instap voor mensen die nog niet betrokken zijn bij deze beweging, maar zich wel interesseren in de vraag "wat beweegt deze mensen?"
Europe Under Attack: De Europese Unie gaat met de dag meer over uiteenlopende zaken die van invloed zijn op het dagelijks leven van mensen wereldwijd. In de nieuwste video van trojan tv worden thema's die spelen in het 'fort Europa' uitgelegd en bekritiseerd door mensen van verschillende organisaties uit meerdere Europese landen. Op deze wijze worden veel negatieve kanten van de Europese Unie duidelijk, zoals de sluiting van de grenzen om en binnen Europa, de militarisering van de EU en de beoordeling van mensen op hun inzetbaarheid als werknemer. In 35 min schetsen de makers een beeld van wat Europa werkelijk is in plaats van wat wij op de reguliere televisie krijgen voorgeschoteld. Actuele thema's zoals de uitbreiding van de Europese Unie wordt in de film van een andere kant belicht. Jongeren uit Polen vertellen over de eenzijdige interesse van de EU in Polen. Zij zijn van mening, dat de EU vooral geïnteresseerd is in een grotere afzetmarkt en goedkope legale arbeidskrachten. Halverwege de film wordt het verhaal meer in beeld vertaald waardoor het concreter en levendiger wordt. Hierdoor blijkt des te meer hoe zeer Europa onder vuur ligt! Mensen van uiteenlopende organisaties laten Europa weten, dat zij niet willen meewerken aan een Europa dat mensen uitsluit. Deze globale beweging bestaat bij de gratie van lokale groepen. Er komen mensen in beeld die direct werken aan alternatieven, zoals Bert van de federatie Rampenplan, die stelt: "Elke veranderingsgezinde beweging bestaat uit mensen die zeggen 'Nee, het is genoeg, wij gaan het anders doen en dan kunnen mensen alles!".
De video's sluiten goed op elkaar aan en zijn zeer geschikt voor info- en discussiebijeenkomsten, bijvoorbeeld over de vraag hoe een andere wereld er dan uit zou kunnen zien. "Zand in de Machine" is te verkrijgen via Solidariteitsfonds XminY, Keizersgracht 132-2, 1015 CW Amsterdam (
Bush
De leraar vroeg de kinderen of ze misschien vragen aan hun president Bush wilden stellen die vooraan in het klaslokaal stond. Bob wilde dat wel, stak zijn hand op en zei: Ik heb 3 vragen voor u.
1 - Hoe heeft u de verkiezingen kunnen winnen, ook al had u minder stemmen?
2 - Waarom wilt u Irak aanvallen zonder geldige regels?
3 - Denkt u, net als ik, dat de bom op Hiroshima de grootste terroristische daad van de vorige eeuw is?
Op dat moment gaat de schoolbel en de kinderen rennen de klas uit. Na een kwartier zit ieder weer op zijn plek en Bush stelt de kinderen opnieuw voor om hem wat vragen te stellen. Nu steekt Joe zijn hand op en zegt: Ik heb 5 vragen voor u.
1 - Hoe heeft u de verkiezingen kunnen winnen, ook al had u minder stemmen?
2 - Waarom wilt u Irak aanvallen zonder geldige regels?
3 - Denkt u, net als ik, dat de bom op Hiroshima de grootste terroristische daad van de vorige eeuw is?
4 - Waarom ging de bel 20 minuten te vroeg?
5 - Waar is Bob?
Goed nieuws uit Israël
Het lijkt een ongeloofwaardige mededeling, maar toch is het voor de verandering eens zo. Een paar dagen voor de met veel cynisme omgeven verkiezingen in Israël verscheen in de Israëlische krant Ha'aretz het bericht dat de communistische partij van Israël (Hadash) een alliantie is aangegaan met de Arabische partij van Azmi Bishara (Balad) en de 'Slavische Unie', een nieuwe partij opgericht door Russische immigranten. Igor Zhemailov en Alexey Korobov van de Slavische Unie verklaarden: "We, the Russians, were brought here as cheap labour force and cannon meat in order to displace and fight the native Palestinians. But we have no truck with this dispute. Let us join forces with the Palestinians against racism and poverty, for equality and democracy". In de laatste tien jaar zijn meer dan een miljoen Russen naar Israël gekomen. De meeste van hen hebben joodse familieleden, zoals een joodse grootvader, waardoor zij het recht tot vestiging hebben. Maar zelf zijn zij vaak niet joods, waardoor ze als tweederangsburgers behandeld worden in de joodse staat. Hun kinderen worden bijvoorbeeld wel opgeroepen om in het Israëlische leger te dienen, maar krijgen geen fatsoenlijke begrafenis als ze sneuvelen. Door de achtergestelde positie voelt deze bevolkingsgroep meer verwantschap met de onderdrukte Palestijnen, dan met de (oorspronkelijk eveneens uit Oost-Europa afkomstige) Ashkenazische elite van Israël. Hetzelfde geldt in toenemende mate voor nieuwe Russische immigranten die wel als joden worden beschouwd, want zij kennen in Israël eveneens een ondergeschikte positie ten aanzien van de Ashkenazim. Het valt niet uit te sluiten dat ook andere als inferieur behandelde bevolkingsgroepen in gaan zien dat zij meer belangen delen met Palestijnen en Russische immigranten, dan met de elite in Israël. Zoals de oriëntaalse joden, die naar Israël zijn gehaald om het vuile werk te doen en in economisch opzicht nog altijd ondergeschikt zijn. Nu brengen zij hun stem uit op partijen van de elite in het land, maar dat is niet hun beste keuze. Sinds kort is er met de nieuwe alliantie een politieke groepering in Israël die ook hun belangen kan vertegenwoordigen. De samenwerking tussen Palestijnen, Russen en communisten is hopelijk de eerste stap op weg naar een organisatie waarin joden en niet-joden streven naar de beëindiging van de apartheid in het land. Een organisatie op model van het Afrikaans Nationaal Congres (ANC) waar blank en zwart samen aan het einde van de apartheid in Zuid-Afrika werkten. Een initiatief van deze aard is essentieel voor de vorming van een seculiere democratie in Israël, met volledige rechten voor alle inwoners; de enige garantie voor een duurzame vrede. (Peter Edel)
Midden-Oosten Actieplan
Met de huidige problemen in het Midden-Oosten, en de te verwachten escalatie ervan bij een grootscheepse militaire actie van de Verenigde Staten en hun bondgenoten in Irak, is het tijd voor een actieplan dat de prioriteiten weergeeft bij het werken aan oplossingen voor het Midden-Oosten. Ongetwijfeld zullen deze woorden weinig rechtstreekse gevolgen hebben, vermits het deel van de wereld waar Irakezen en Israëliërs meestal leven zo ver weg is en het links-democratische anti-parlementarisme, waar ik een aanhanger van ben, haar beste tijd voorlopig gehad heeft in Europa. Ik hoop dan maar dat deze tekst ook enige inspiratie kan bieden voor linkse voorstanders van het parlementaire werk.
* Demilitarisering van de wereld, zeker als het over landen als de Verenigde Staten en Israël gaat. Aandacht voor geweldloze weerbaarheid en basisdemocratisch gecontroleerde burgermilities, die het geweldloos optreden bij militair en ander gevaar slechts opgeven wanneer het niet anders kan. Werken aan de verzwakking van staatscontrole en de versterking van basisdemocratische controle op economische processen.
* Verzet tegen de grote greep van godsdiensten en van al diegenen die daar gebruik van maken om hun wil op te leggen aan anderen. Steun aan de humanistische krachten voor secularisering en atheïsme. Neen aan de religieuze waan, bovennatuurlijke spiritualiteit en het bijgeloof. Aandacht voor de universalistische levensbeschouwing, het werken aan culturele diversiteit binnen het proces van globalisering door middel van intercultureel handelen.
* Aandacht voor de noden van armen en de ontmaskering van behoudsgezinde bewegingen. Neen aan de nationalistische klassenverzoening, ja aan de internationalistische klassenstrijd. Steun aan diegenen die een einde willen maken aan het denken volgens verschillen in "rassen", "etnieën" en "naties".
* Neen aan diegenen die de oprichting van een Palestijnse natiestaat als prioritair beschouwen. Recht op zelfbeheer voor alle inwoners van Israël. Geen militaire bezetting van de "Palestijnse gebieden", wegwerking van de grote inkomensverschillen in Israël. Het onvoorwaardelijk verblijfsrecht in dat land voor al diegenen die er nu wonen, ook wanneer zij hun staatsburgerschap willen opzeggen.
* Ontmaskering van elke oorlogspropaganda, verzet tegen de grote macht van massamedia en de door natiestaten gecontroleerde onderwijsinstellingen. Meer ruimte voor media en onderwijsinstellingen die volledig onafhankelijk zijn van de markteconomie en een afstand bewaren tegenover diegenen die belang hebben bij het voortbestaan van het kapitalisme.
* Wetenschap moet in dienst komen te staan van de mensen, en mag dus niet langer het belang dienen van carrieremakers en industriëlen. Militaire hoogtechnologie en zeker massavernietigingswapens zijn uit den boze, alsook de instrumentalisering van mensenlevens bij zogenaamde of reële pogingen landen te bevrijden van dictatoriale regimes. Zelfmoord- en andere aanslagen moeten in vele gevallen als contraproductief gezien worden. Zolang er soldaten zijn, moeten ze ingezet worden bij humanitaire opdrachten. Ook al kunnen deze projecten beter uitgevoerd worden door kundige welzijnswerkers en moet er vooral aan structurele conflictpreventie gedaan worden.
* De tegenwerking van maatschappelijke hiërarchieën is nodig. Overheersing op het vlak van geslacht, leeftijd, klasse of huidskleur zorgt voor enorme problemen in de derde wereld. Emancipatie van de vrouw en de strijd tegen uithuwelijking zijn onlosmakelijk verbonden. Ouderen, zuigelingen en zieken vormen kwetsbare groepen die onze hulp verdienen. We moeten hen beschermen tegen structureel-markteconomisch en ander geweld. De strijd tegen racisme, armoede en moslimextremisme is niet effectief genoeg of krijgt te weinig steun.
* Alles moet er aan gedaan worden om de grootscheepse beangstiging voor terreur van moslims in te dammen. Het buiten proportie belichten van terreur waar Westerlingen en Israëliërs het slachtoffer van zijn creëert een vals beeld van de internationale verhoudingen. Daarnaast moet er ook meer aandacht besteed worden aan het probleem van antisemitisme, vermits het een hardnekkige vorm van racisme is, die ondersteunend werkt voor fascisme en conflicten in het Midden-Oosten in de hand werkt.
* Een politisering van de onderdrukten kan er komen door andere media-informatie en onderwijs, maar ook door meer ruimte voor zelfstudie en het in ruime mate betrekken van onderdrukten bij politieke beluitvorming. Ik denk hierbij aan wetbepalende volksvergaderingen in wijken en buurten. Het bekampen van analfabetisme kan gepaard gaan met de bewustmaking van onderdrukkingsverhoudingen tijdens het alfabetiseringsproces.
* Open grenzen voor vluchtelingen uit het Midden-Oosten en al diegenen die dictaturen en oorlog ontvluchten. Een einde aan het handelsembargo tegen Irak, een halt toeroepen aan elke sanctie tegen Irak die veel armoede en ellende veroorzaakt is broodnodig. Neen aan het bourgeois-pacifisme van politici die een grote rol voor de Verenigde Naties weggelegd zien bij de handhaving van een internationale rechtsorde die oorlogen voorkomt. (Raf Grinfeld)
Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 376, 21 februari 2003
