demonstratie tegen schijnveiligheid
Op zaterdag 1 maart zal het Comité Der Aktivisten Voor Vrijheid & Democratie (CDAVVD) een demonstratie organiseren om de veiligheidsthema's van de politieke partijen ter discussie te stellen en een krachtig protest te uiten tegen de toenemende repressie van politie en justitie. Het Comité heeft bewust gekozen voor Den Haag, met name vanwege de steeds verdere inperking van de demonstratievrijheid in die stad. De demonstranten zullen om 13.00 uur verzamelen op Het Plein.
Het Comité Der Aktivisten Voor Vrijheid & Democratie is een voor de gelegenheid opgericht comité bestaande uit diverse linkse groepen en individuen. De demonstratie zal een vrolijk protest worden met vele creatieve invullingen, dat niet zal wijken voor de wil van de politie. Er zal onder meer aandacht besteed worden aan repressieve maatregelen zoals cameratoezicht op straat, preventief fouilleren, identificatieplicht, uitzettingen van asielzoekers en beperking van de demonstratievrijheid. Door deze maatregelen worden kritische burgers en zogenaamd illegale mensen steeds verder in de hoek gedrukt. Het CDAVVD wil met deze demonstratie, in de fase van een nieuwe kabinetsformatie, duidelijk maken dat veiligheidsmaatregelen geen burgerrechten mogen schenden. De weg naar een verdraagzame en veilige maatschappij ligt niet in steeds meer repressie, maar in fundamentele maatschappijveranderingen.
De demonstratie zal onder meer langs de Amerikaanse ambassade trekken, waar al sinds de aanslagen van 11 september 2001 een bijna volledig demonstratieverbod geldt. De demonstranten zullen de ambassade bestoken met een sponsjesbombardement. Ook zal er een klaagmuur worden geplaatst bij een politiebureau en zullen andere acties bij diverse andere objecten plaatsvinden.
Ter illustratie voor de noodzakelijkheid van deze demonstratie hieronder een aantal voorbeelden van de toenemende repressie bij politie en justitie:
In de afgelopen jaren zijn er wetten gemaakt met allerlei excuses: de criminaliteit beter te kunnen aanpakken; supportersgeweld sneller de kop in te kunnen drukken of om geïllegaliseerden uit te kunnen zetten. Zo is vlak voor de Europese kampioenschappen voetbal (2000) een verruiming van artikel 140 ("deelname criminele organisatie") en 141 ("openlijke geweldpleging") doorgedrukt en werd het mogelijk grote groepen preventief aan te houden om "ongeregeldheden te voorkomen".
De vreemdelingenwet van juli 2000 is vooral gemaakt om het geïllegaliseerden moeilijker te maken in Nederland te kunnen overleven. Na de aanslagen in Amerika en de moord op Fortuyn is dit in een stroomversnelling gekomen. Zowel nationaal als internationaal. De strijd tegen het terrorisme lijkt een bedreiging te worden voor veel actiegroepen. Zo werd geprobeerd andersglobalisten in enkele landen op de lijst van terroristische groepen te krijgen. Radicale milieuactivisten worden uitgemaakt voor ecoterroristen en kritische Spaanse burgers voor ETA aanhangers en -sympathisanten. In Nederland worden actievoerders in een speciaal politiesysteem over terrorisme en aanverwante dingen opgenomen. Daarnaast worden activisten vaker vervolgd op zaken die eigenlijk helemaal niet van toepassing zijn. Hier volgt een greep uit feiten over de afgelopen twee jaar, vooral toegespitst op Nederlandse activisten:
- Klimaattop:
Twee weken lang vond er in november 2000 een klimaattop plaats in Den Haag. Een paar honderd activisten voerden diverse vreedzame acties. Er was een overmacht aan politie en ME aanwezig die zelfs elke kleine actie probeerden te verhinderen. De allereerste demonstratie stikte al van agenten in burger. Gedurende de twee weken zijn bijvoorbeeld mensen opgepakt wegens het plakken van posters tegen kernenergie, het ophouden van spandoeken langs de openbare weg, het halfstok hangen van vlaggen, het ophouden van een masker ter uitbeelding van de gevaren van kernenergie en vooral erg vaak wegens het niet voldoen aan het bevel van de politie. Bevelen die nergens op gebaseerd waren en vaak tegenstrijdig en/of niet verstaanbaar waren. Mensen werden voor de meest onzinnige dingen opgepakt en vaak zes uur of nog langer vastgezet. Bij vrijlating kregen de meeste een dagvaarding mee. De politierechters veroordeelden erg vaak tot geldboetes, terwijl in hoger beroep bijna iedereen werd vrijgesproken.
- Acties tegen kerntransporten:
In diezelfde maand begonnen er na lange tijd weer kerntransporten te rijden, begeleid door een grote politiemacht. Desondanks lukte het actiegroepen een aantal keren de kerntransporten te hinderen. Vaak maar voor een uurtje, maar blijkbaar was dat al bedreigend genoeg om er het inlichtingenapparaat op los te laten, telefoons te tappen, mensen te volgen en zelfs een keer actievoerders preventief aan te houden en hen een heel zwaar artikel ten laste te leggen. De activisten zijn voor de politierechter vrijgesproken, maar het OM ging in hoger beroep. De zaak loopt nog.
- Peperspray:
Peperspray werd doorgevoerd om het gat tussen de wapenstok en het vuurwapen op te vullen. De instructies aan de agenten zijn dat ze het alleen mogen gebruiken in een één op één situatie, dat de situatie voor hen bedreigend moet zijn en bedoeld moet zijn om de ander te kunnen overmeesteren. Daarna zijn ze verplicht onmiddellijk nazorg te verlenen. In de korte tijd dat peperspray in gebruik is, zijn al diverse gevallen bekend waarbij al deze regels zijn overtreden. Bijvoorbeeld in het Tweede Kamer gebouw wordt een vredesactivist met peperspray bedreigd omdat hij weigert zijn spandoek los te laten. In Amsterdam worden krakers in een groep bespoten met peperspray, omdat ze een blokkade vormen voor de politie. Een deel van de bespoten mensen wordt opgepakt en een deel niet. Geen van allen krijgt nazorg. In Hengelo worden eveneens mensen in een groep bespoten met peperspray, nadat een concert een klein beetje uit de hand was gelopen.
- Uitbreiding wetsartikelen:
Bij de verruiming van het artikel 141 (openlijke geweldpleging) is door de politiek expliciet gezegd dat mensen niet hoeven weg te lopen bij een demonstratie als daar geweld plaats vind. In het najaar van 2002 zijn enkele mensen in hoger beroep nog veroordeeld op 141sr, nadat bij een protest bij de Amerikaanse ambassade tomaten en eieren tegen de gevel werd gegooid en deze mensen aanwezig waren in de demonstratie. Iedereen werd indertijd opgepakt en veroordeeld, ongeacht of de personen actief hadden deelgenomen aan de "geweld pleging". - Spandoeken:
Op diverse plekken en onder verschillende omstandigheden mag men niet meer simpel met een spandoek langs de openbare weg staan. Dit geldt onder andere wanneer de koningin of andere VIP's langs komen en voor de deur van de Amerikaanse en Israëlische ambassade. Of tijdens grote toppen (zoals de klimaattop) en op plekken als het de autoriteiten niet zo goed uitkomt.
- Vergunningen:
In verschillende steden, maar vooral in Den Haag, proberen autoriteiten actievoerders consequent weg te intimideren door te vragen naar identificatie en een vergunning voor de demonstratie. Er zijn maar weinig mensen die op zo'n moment weten dat je helemaal geen vergunning nodig hebt voor de actie of demonstratie. Er bestaat wel zoiets al een meldingsplicht, maar dit is vooral bedoeld als anderen last kunnen hebben van jouw actie. Bijvoorbeeld als je over de openbare weg gaat lopen. Maar voor een kleine spandoekactie is zelfs dat niet nodig. Eveneens hoef je je niet te identificeren, aangezien er (nog) geen identificatieplicht is. Mensen realiseren zich niet dat op het moment dat zij hun naam geven, zij gelijk in de boeken komen als tegenstanders van de staat. Dit kan men moeilijk vrijheid van meningsuiting noemen indien je bij elke actie met naam en toenaam geregistreerd wordt.
- Criminalisering door justitie:
Steeds vaker worden actievoerders, nadat ze zijn opgepakt voor één of andere actie, vrijgelaten met een dagvaarding op zak. Vaak voor de meest onzinnige dingen, zoals bijvoorbeeld het niet opvolgen van een politiebevel. Nogal dubieus, als je in je recht staat met je actie en de politieagent je toch weg wil hebben. Een aantal jaar geleden werden activisten zelden vervolgd. Tegenwoordig is het meer een zeldzaamheid wanneer je niet wordt vervolgd. Terwijl de actievoerders vaak uiteindelijk worden vrijgesproken. En dan durft justitie ook nog te zeggen dat ze geen tijd heeft voor 'echte' criminelen. - Criminalisering door politie:
Er zijn allerlei demonstraties geweest in Nederland waarbij de politie het geweld duidelijk heeft uitgelokt, om vervolgens met hun persvoorlichters de feiten te verdraaien en de demonstranten tot relschoppers te bombarderen. Bijvoorbeeld een demonstratie tegen de Europese Unie, waarbij de route was besproken met de politie en deze op een bepaald moment om onduidelijke reden de demonstratie wilde ontbinden en vervolgens halverwege de route een linie agenten neer zette. Demonstranten pikten dit niet en pogen door de linie heen te breken. Vervolgens worden vreedzame demonstranten in elkaar geslagen door de politie en vervolgens als relschopper afgeschilderd. Er zijn erg veel van dit soort voorbeelden te noemen. Ook bij bijvoorbeeld demonstraties van Koerden en Molukkers en dergelijke.
(etcetera etcetera etcetera etcetera)
('t comité Der Aktivisten Voor Vrijheid & Democratie is te bereiken via emailadres
Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 376, 21 februari 2003
