Skip to main content
  • Archivaris
  • 367

Alles krijgt een chip

Van blikken tomaten tot zieke mensen:

In het leger wil men er nog niets van weten. Althans niet officieel. Maar de commerciële markt is er helemaal klaar voor: de geïmplanteerde microchip voor de mens.

door Dennis Rodie

Het Amerikaanse bedrijf Applied Digital Solutions, Inc (ADSX) lanceerde eind vorig jaar zijn 'Verichip', een biochip zo groot als een rijstkorrel. Onder de huid wordt de fraudebestendige chip door middel van een eenvoudige operatie met plaatselijke verdoving ingebracht. Met gebruik van een externe scanner kan men de chip activeren en de gegevens en identiteit van de drager aflezen en eventueel doorsturen per telefoon of internet. De chip schijnt een levensduur van 99 jaar te hebben.
In eerste instantie - zoals zo vaak het geval is - wil men deze technologie uitsluitend gebruiken voor medische doeleinden. De makers beweren dat hun chip een logisch gevolg is op de duizenden geïmplanteerde pacemakers, kunstmatige gewrichten en hartkleppen. Doordat die vaak onderhevig zijn aan afstelling, reparatie of vervanging, kan een chip de dokter op de hoogte houden van de patiënt zijn toestand.
Implantbare chips worden al jaren gebruikt voor dieren. De chip die men gebruikt voor de mens is nauwelijks anders. De stap van de implantbare chip voor dieren naar mensen is sneller verlopen sinds de aanval van 11 september 2001.

Maar Applied Digital Solutions heeft nog meer ambitieuze plannen. In een verdere fase zal een volledig medisch rapport ermee kunnen worden opgevraagd. Ook de chip verbinden met GPS levert een hoop voordelen op met vermiste personen of dieren. Daarmee kan de gebruiker van een systeem de drager tot op de vierkante meter nauwkeurig worden teruggevonden. Uiteraard via internet of de mobiele telefoon.
Het bedrijf heeft inmiddels al duizenden emails ontvangen van enthousiaste kinderen die het helemaal te gek vinden. Electronica onder de huid kan de volgende rage zijn. Zij moeten echter wachten op de goedkeuring van overheidsinstellingen, zoals de FDA in de Verenigde Staten.

ADSX kocht in 2000 het patent voor een digitale zender in miniatuurformaat voor 130 miljoen dollar. ADS-baas Richard Sullivan deelde in augustus 2000 mee dat men in New York in oktober - twee maanden eerder dan schema - een werkend prototype zou presenteren van de implantbare chip, de 'Digital Angel'. 'Deze technologie staat direct verbonden met de exploderende draadloze markt. We gaan voor het eerst laten zien dat draadloze telecommunicatiesystemen en biosensors - die in staat zijn om belangrijke lichamelijke functies te meten en te verzenden - succesvol kunnen worden verbonden met GPS (Global Positioning System) en geïntegreerd met het internet', aldus Sullivan. Na de bekendmaking, viel de koers van hun aandelen drastisch - tegen verwachting in.
In juni 2001 kwam een onverwacht persbericht van Digital Angel Corp. (dochtermaatschappij van ADSX) die de stopzetting van de ontwikkeling van de implantbare 'Digital Angel' meedeelde. Het bedrijf zou zich alleen nog maar bezig houden met externe, draagbare apparaten zoals horloges voorzien met dezelfde technologie.
Eventuele twijfels over de privacy worden door het bedrijf onmiddellijk weggeveegd met het antwoord dat de hele technologie honderd procent vrijwillig is. Hoe het dan precies zit met ouders die hun kinderen graag van een chip willen voorzien en hoe 'vrijwillig' het er aan toe gaat met gevangenen en illegale vreemdelingen, weet men niet goed uit te leggen. Ook luchthavens kunnen in de toekomst eisen dat hun reizigers van een ID-chip zijn voorzien. Een verplichting die op sommige luchthavens nu al geldt voor dieren. Ondertussen heeft Applied Digital Solutions zijn eerste contract toegewezen om hun chip bij voorwaardelijk vrijgelaten gevangenen in Los Angeles toe te passen. Het bedrijf zal voor 2,5 tot 5 miljoen dollar aan 'verichips' proberen te verkopen in 2002, dat in de loop der jaren wereldwijd uiteindelijk zal oplopen tot 70-100 miljard dollar. ADSX is dan ook één van de snelst groeiende bedrijven op de beurs.
Maar de ambitie van Applied Digital Solutions gaat nog veel verder. In de toekomst ziet men de complete genetische identificatiecode van de drager verbonden met de chip. Aangesloten op het zenuwstelsel kan de chip pijn registreren en vervolgens signalen afleveren die de pijn kunnen verminderen.
Ook de grootte van de chip zal sterk worden verminderd. Bij Alien Technology Corp. (Morgan Hill, Californië, VS) wordt al gediscussieerd om hun ultra-kleine RFID chip voor mensen te gebruiken. Hun chip, 0,35 mm bij 0,35 mm met 900 MHz technologie, wordt toegepast op alledaagse produkten zoals zeep en shampoo ter vervanging van de barcode. De gecodeerde informatie kan op een afstand van maximaal 85 cm worden afgelezen. Deze technologie heeft ook bij grotere bedrijven de interesse gewekt. Het Amerikaanse bedrijf Sun Microsystems gaat zich bezighouden met de toepassing van digitale identificatie van produkten - Auto-ID. Hun directeur, Scott McNealy, kan niet wachten op de dag dat alles een 'digitale hartslag' heeft - van blikken tomaten en mobiele telefoons tot auto's en magnetrons - en verbonden is met het internet. Consumenten kunnen boodschappen doen en vervolgens dat in één keer laten scannen waarna het geld automatisch van hun creditcard wordt gehaald. 'Het doel van het Auto-ID programma is dat het de fabriek vertelt om de schappen in de winkel te vullen', aldus Steve Brayton, woordvoerder bij Gilette, één van de investeerders in het systeem. Behalve dat, wordt diefstal ook aan banden gelegd. Ook wordt er hard gewerkt om een globale standaard in te voeren. De kostprijs lijkt de enige hindernis te zijn en is met de huidige technologie te duur om alle produkten van zo'n chip te voorzien. Critici van het systeem menen dat consumenten niet staan te springen bij het idee dat de fabrikant precies in de gaten kan houden waar het gekochte produkt vervolgens belandt.
Organisaties die zich bezighouden met de bescherming van de privacy zitten met de handen in het haar. De ontwikkeling van de moderne technologie gaat tegenwoordig sneller dan de morele en ethische debatten in de media kunnen bijhouden. In januari van dit jaar raakte zelfs de Europese Bank in opspraak toen een geheim plan uitlekte om een 'smartchip' in de duurdere bankbiljetten van de Euro te plaatsen. Het traceren van geld kan helpen om valsemunterij en verdachte transacties van contant geld te voorkomen. Het kan uiteindelijk ook weten wat de consument doet met zijn geld. En daar zal dan de commercie gretig op inspringen.

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 367, 26 april 2002