Badmode voor bejaarden/301

Oom Anton was voortdurend bezig in het schuurtje,
niemand wist wat hij daar maakte.
De meeste tijd was het er rustig,
ook al hoorde je soms een losse plank die kraakte.
Tot op een dag, zowat een maand geleden
de buurman angstig bij ons aan de deur stond.
Hij zei dat hij een felle lichtflits had gezien
en dat-ie dat een naar idee vond.

Wij liepen naar het schuurtje om te zien
of Ome Anton nog wel ongedeerd was.
Ik kreeg al visioenen dat hij door het helse vuur
tot op het bot verteerd was.
Maar tot onze verbazing stond hij breed te grijnzen
met een vreemd ding in zijn handen,
en zei "Ik heb nu iets geconstrueerd
dat interessant is voor een aantal landen.

M'n uitvinding is bijna klaar;
nog een schroefje hier en een draadje daar".

Vol trots kwam Ome Anton even later
met dat rare ding de keuken binnen,
en dronk eerst nog een glaasje wijn,
alvorens met zijn explicatie te beginnen.
"Ik heb hier", sprak hij, "een atoombom
die ik met mijn eigen handen heb vervaardigd.
Echt moeilijk was het niet, o nee, dat niet,
maar één ding vind ik wel wat eigenaardig.

De actieradius van mijn atoombom is
-en vraag me niet hoe nou kan -
zo rond de drieëneenhalve meter
en daarbuiten merk je er niets meer van.
Dat is wellicht wat minder gunstig
voor een zuiver militaire applicatie,
toch heb ik 's lands regering uitgenodigd
voor een kleine demonstratie.

Koning, keizer, admiraal,
morgen komen ze allemaal".

De volgende ochtend had een bont gezelschap
zich verzameld in het schuurtje.
Oom Anton liep er heel ontspannen bij
en in iets minder dan een half uurtje
had hij zijn nieuwe bom geïnstalleerd
en drukte daarna op de detonator.
Toen hij zich uit de voeten maakte
botste hij zowat tegen een oud-senator.

Wij klommen met z'n allen voor het raampje
om te zien wat er daarbinnen plaatsvond.
Toen zagen wij zo'n zelfde lichtflits
die de buurman eerder al zo vreselijk naar vond.
"Voilà", sprak Ome Anton op z'n Frans,
"dat is het einde van onze regering.
Nu kunnen we een feestje bouwen van het dure geld
dat daar voorheen steeds heenging".

En bij algemene wet
Werd Oom Anton op de troon gezet.
En voor zijn treffend staatsinzicht
kreeg hij een standbeeld opgericht.

Vraag: Welke melodie hoort bij deze tekst?

Stuur uw antwoord naar de redactie van het Kleintje. Onder de goede inzendingen wordt een prijs verloot. Medewerkers van het Kleintje zijn van deelname uitgesloten; die zijn al in de prijzen gevallen.

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 301, september 1996