Kort nieuws
Naar een ander Europa
Pas geleden verscheen het eerste nummer van het Ander Europa Magazine. De club die het blad uitbrengt wil de discussie stimuleren over alternatieven voor Europese samenwerking: "een bijdrage aan de totstandkoming van een groen, sociaal, gastvrij en vreedzaam Europa, waar gelijke rechten gelden voor mannen en vrouwen, dat openstaat voor het Oosten en solidair is met het Zuiden". Vraag het blad op bij Stichting Naar een Ander Europa, Postbus 54, 1000 AB, Amsterdam 020.6127023 of email met
De wet van de kleine getallen
"De wet van de kleine getallen" is een veel voorkomende vergissing. Toegepast op kansspelen betekent dit dat we een korte willekeurige reeks representatief achten voor een langere reeks die door hetzelfde toevalsmatige proces wordt gegenereerd. Bij een willekeurige reeks kruis of munt gooien bijvoorbeeld, denken velen dat de kenmerken van een lange reeks - willekeurige volgorde en gelijke kansen voor kruis of munt - ook tot uiting komen in een klein onderdeel van die reeks. Daarom vinden ze de korte reeks KMKMMK waarschijnlijker dan de reeks KKKMMM, die er te geordend uitziet, en ook waarschijnlijker dan de reeks KKKKMK, die te onevenwichtig lijkt. De wet van de kleine getallen is een fata morgana: ofschoon een lange reeks ongeveer evenveel kruis als munt zal bevatten, kan een klein onderdeel van die reeks een sterke afwijking van het statistisch gemiddelde vertonen. De drie zojuist vermelde korte reeksen zijn dan ook even waarschijnlijk, en hebben elk een kans van 1 op 64 (2 tot de 6de macht, aangezien er zes keer werd opgegooid). De wet van de kleine getallen verklaart ook de 'drogredenering van de gokker'. Menig gokker zal in een roulettespel op zwart spelen na een reeks rood, vanuit de overtuiging dat de kansen op zwart dan zijn toegenomen. Maar de kans blijft bij elke inzet uiteraard 50 procent (de nul niet meegerekend). Het bolletje heeft geen geheugen, net zoals de gokker blijkbaar, die er maar niet in slaagt lessen te trekken uit z'n in het verleden opgestapelde verliezen (...) Wanneer een helderziende of andere paranormaal begaafde zich aan een beperkte proef waagt, behaalt hij niet zelden een score die boven het toevalsgemiddelde ligt. Een statisticus kijkt daar niet van op, maar een pseudo-wetenschapper meent hier al vlug magische krachten aan het werk te zien.
(stukje is overgetypt uit het artikel "de valkuilen van ons denken" van Marc Meuleman en Jan Verplaetse uit Skepter maart 1998)
OZU in denbosch
In DenBosch is een samenwerkingsverband ontstaan van groepen en organisaties voor uitkeringsgerechtigden. De naam is OZU, oftewel Overlegorgaan van Zelforganisaties voor Uitkeringsgerechtigden. De groep mensen die dit initiatief hebben genomen waren reeds een tijd achter de schermen actief in een OZU werkgroep Cliëntenraad. Het officiële doel is "het bevorderen van het welzijn van uitkeringsgerechtigden en minima en het bestrijden van de armoede in 's-Hertogenbosch". Ze hebben een plek gekregen in het KCW (katholiek centrum welzijnsbehartiging) op de Hinthamerstraat 177 te DenBosch. De initiatiefnemers Cor Uijtendaal, Ine de Bresser en Heintje van der Louw hopen op ondersteuning. Schrijf naar eerder genoemd adres of bel met 073.6143925 en geld kun je kwijt op giro 7906644 tnv OZU-denbosch.
Jansen & Janssen
Buro Jansen & Janssen doet al jaren onderzoek naar de verrichtingen van politie- en inlichtingendiensten. De laatste jaren is er vanuit deze diensten een steeds grotere belangstelling waar te nemen voor groepen en personen uit de milieubeweging en dierenrechtenbeweging. Om een beter inzicht te krijgen in de interesses en werkwijzen van deze diensten zijn wij op zoek naar personen en groepen uit bovengenoemde bewegingen die de laatste tijd te maken hebben gehad met: benaderingspogingen van inlichtingendiensten en/of politie, infiltratie (-pogingen), onverklaarbare verdwijningen van spullen (adressenbestanden enzovoorts), "rare" telefoontjes, vermoedens dat de telefoon afgeluisterd wordt enzovoorts...
P.S.: Wij zijn natuurlijk ook geïnteresseerd in bovengenoemde verhalen buiten de milieu- en dierenrechtenbeweging...
Buro Jansen & Janssen, Postbus 10591, 1001 EN, Amsterdam 020.612302 &
Help, ze lekken de tenten
Getverdegetver... lekkende tenten om mensensmokkelaars duidelijk te maken dat Nederland een slechte bestemming is. Alleen in DenBosch staat een gigantische hoeveelheid gigantische gebouwen leeg waar je gemakkelijk honderden vluchtelingen en asielzoekersters tijdelijk op kunt vangen, geen enkel probleem, het ontbreekt enkel aan politieke wil (een stel gebowuen van Justitie aan de Zuidwal, lege scholen aan de Papenhulst, Nachtegaalslaantje, Sint Josefstraat en Sint Anthoniegaarde bijvoorbeeld). Wat te denken van het volgende stukje, met als kop "We worden weer eens belazerd", overgeschreven uit de 'Werklozenkrant' uit Utrecht:
Voor de fruitpluk waren er te weinig mensen. Uiteindelijk mochten asielzoekers mee helpen tegen betaling. Meestal het minimumloon. Toch een mooie aanvulling op hun zeer karig inkomen. Fruittelers blij, maar ook de asielzoekers blij. Ze mochten eindelijk werken.. Normaal mogen ze dat niet, hun handen tegen betaling laten wapperen. Ze moeten, vaak jaren, met hun handen over elkaar blijven zitten. Alle partijen geholpen, denk je dan. Eindelijk iemand verstandig. Maar ook hier gooit de Nederlandse krenterigheid roet in het eten, want wat blijkt? Tegelijk met het schrijven uit DenHaag dat asielzoekers betaald werk mogen doen in de fruitteelt, komt er ook een oekaze. Als asielzoekers betaald werk hebben, moeten ze zelf hun pensiongeld van het asielzoekerscentrum betalen. Dan komt daar geen subsidie voor. Terecht, denken dan velen. Maar die sukkels in DenHaag weten waarschijnlijk niet hoe laag het minimumloon is. Dat is per dag veel lager dan de pensiongelden. Wil een asielzoeker appels plukken, dan moet er eigen geld bij om het pensiongeld te kunnen betalen. Veel directeuren van asielcentra raden daarom hun bewoners af om fruit te gaan plukken. En al snel kan de mythe het land in: asielzoekers zijn te lui om te werken.
SPOK is twintig geworden
Het SPeculatie Onderzoeks Kollektief is een kollektief dat vanaf 1978 een archief bijhoudt over een groot aantal onderwerpen met betrekking tot de woningmarkt. In het archief van het SPOK nemen huiseigenaren en huizenhandel een centrale plaats in. Daarnaast wordt er elke woensdagavond van 20 tot 22 uur spreekuur gehouden voor huurders en krakers die meer willen weten over hun eigenaar. Middels ons archief kunnen wij op het spreekuur mensen helpen die problemen hebben met hun huisbaas en zijn plannen. Het SPOK bestaat dus op de kop af 20 jaar en is opgericht door huurders en krakers die zich verzetten tegen speculatie en horizontale verkoop. Op 17 oktober werd dit alles middels een benefiet-feest gevierd, maar je kunt je steun nog kwijt via SPOK, Spuistraat 5, 1012 SP, Amsterdam 020.6206826 of giro 111441 tnv SPOK, Amsterdam.
Banzaï... geproficiteerd!
Twintig jaar geleden dreigde een aantal kraakpanden in DenBosch ontruimd en gesloopt te worden. Om verzet te bundelen werd Radio Vrij DenBosch opgericht. Die stopte jaren geleden om plaats te maken voor Radio Banzaï, alweer vele jaren elke avond te horen op FM frequentie 94-punt-8. In de Willem II concertzaal vond op 24 oktober jongstleden een benefietconcert plaats. Je kunt Radio Banzaï via de ether ontvangen, zit je radio aan een kabel-aansluiting vast, trek die er dan uit dan functioneert je kabel als antenne. Steun kun je verlenen via Radio Banzaï, Postbus 1267, 5200 BH, DenBosch 073.6131815.
Stalin aan de Volga
Sint Petersburg werd Petrograd als gevolg van de eerste wereldoorlog in 1914. In 1924 veranderde de naam in Leningrad ten gevolge van de politieke ontwikkelingen in Rusland na de revolutie van 1917 en Lenin's dood in 1924. In 1991 werd Leningrad weer Sint Petersburg door de politiek van perestrojka en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.
De stad Tsaritsyn werd hernoemd tot Stalingrad in 1925, maar in 1961 veranderde de naam weer in Volgograd.
Dit zijn welbekende voorbeelden van plaatsnaamveranderingen in Rusland. Velen denken dat de Sovjets begonnen met het veranderen van de namen van de oude Russische steden na de revolutie van 1917. Maar het veranderen van plaatsnamen is een proces dat teruggaat tot in de eerste dagen van het expanderend Russisch Imperium. In het dossier 'Stalin aan de Volga - Veranderende plaatsnamen in de Russische Federatie' presenteert InSUdok, informatie- en documentatiecentrum over de voormalige Sovjet-Unie en het GOS, meer dan 1300 plaatsnamen die veranderden in de loop van de Russische geschiedenis. De plaatsnamen zijn gesorteerd op basis van het Russische alfabet, en de uitgave is Russisch/Engels.
De uitgave is te bestellen door overmaking van