Skip to main content
  • Archivaris
  • 278

Privacy steeds verder bedreigd

Elders in dit Kleintje staat een uitgebreid artikel over de inval van politie en justitie in het kantoor van stichting Opstand en in de woningen van bestuursleden van deze stichting op 28 september jongstleden. Als motief voor deze inval werd niet veel meer gezegd dan "lopend onderzoek". De Haagse persofficier Zandbergen gaf in TROUW aan dat "het grote belang van het onderzoek het bekendmaken van de reden van de inval in de weg staat", naar alle waarschijnlijkheid heeft het te maken met de RaRa.
Op donderdagavond 13 oktober j.l. vielen politie en justitie binnen bij Veronica en bij Feike Salverda; op het moment waarop dit artikel geschreven wordt is van dit laatste niet meer bekend dan dat "het te maken zou hebben met de IRT-affaire" (onwettige praktijken van speciale politieteams in het Amsterdamse).
Ontwikkelingen als deze (hoezo persvrijheid?, hoezo burgerrechten?) staan niet op zich; in Kleintje 273 (Hoezo Privacy) schreven we uitgebreid over de plannen van de verschillende westerse regeringen om het versleutelen niet alleen van computergegevens, maar ook van post en fax strafbaar te gaan maken. In de strijd tegen de georganiseerde criminaliteit kun je nu eenmaal niet op één of meerdere mensen- en burgerrechten letten, toch. Vandaar dat een simpel programmaatje dat het zo goed als onmogelijk maakt om gecodeerde computerboodschappen te ontcijferen in de VS inzet is van een rechtszaak. De uitvinder Phil Zimmerman is in staat van beschuldiging gesteld. Maar de veiligheid van de staat vraagt meer offers, ook de telefoon moet door de politie en door de veiligheidsdiensten afgeluisterd kunnen worden. Het spreekt uiteraard voor zich dat verschillende westeuropese regeringen dit alles een uitstekend idee vinden dat zo snel mogelijk navolging verdiend.
Om dat afluisteren op een uniforme wijze mogelijk te maken heeft de Amerikaanse regering voorgesteld om een chip, de clipperchip standaard in te bouwen in alle telefoontoestellen; uiteraard gaan de meeste westeuropese regeringen hiermee accoord. Inmiddels zijn we enkele maanden verder, maar de ontwikkelingen gaan door, ook de persvrijheid wordt als het aan de heren en dames van de politieke top ligt, "geherwaardeerd" (om het maar eens in het verdoezelende en versluierende taalgebruik van de politieke genootschappen te zeggen).
Zo bleek recentelijk dat er in de Duitse politiek stemmen opgaan om de wet aan te passen, zodat journalisten verplicht kunnen worden om, wanneer zij een onderzoek beginnen, het object van dat onderzoek in te lichten over wat men wil gaan onderzoeken en wat de bronnen zijn. Nou is dat alleen al van de gekke, maar opvallend is dat het niet alleen gaat om een initiatief van de duitse gristendemokraten, ook prominente politici van de SPD tonen zich hier voorstander van. Inmiddels schijnt de amerikaanse regering, na de massieve protesten vanuit de industrie bij te draaien; de hardwarematige elektronische bewaking door middel van de Clipperchip lijkt inmiddels van tafel te zijn. Uit Italië komen echter berichten die bevestigen dat de staat allerlei pogingen doet om grote greep te krijgen op de informatie uitwisseling; aangetoond wordt dat de "bewaking" van netwerken van geëngageerde computergebruikers/sters en bulletinboardbeheerders/sters ook nog met gewoon alledaags geweld mogelijk is. Komt na het tijdperk Clipper het tijdperk van de razzia bij pers en bij informaticabeheerders?
Ook in Duitsland namelijk kregen mailboxers/sters het afgelopen jaar herhaaldelijk ongewenst bezoek van de politie. Een aantal malen volgde er een inbeslagname van namenlijsten van gebruikers/sters en van de daarbijbehorende adressen.

In Italië
tempgt;Tussen 10 en 12 mei 1994 werden zo'n 120 computers, 60.000 diskettes en een nog onbekend aantal modems en andere elektronische apparatuur door de politie in beslag genomen. Onder de dekmantel van het bestrijden en het bezit van illegaal gekopieerde software en van elektronica welke vervalsingen mogelijk maakt (computers dus) werd gewoon het bekendste en grootste alternatieve netwerk van Italië stilgelegd; Fidonet Italië.
Fidonet Italië is een onderdeel van het Fidonet, een organisatie van computergebruikers/sters, met als doel de toegang tot informatie, diskussieplatforms en gratis computerprogramma's mogelijk te maken. Fidonet is gebaseerd op de bereidwilligheid van de leden om onder andere hun informatie met anderen te delen. In de loop der jaren heeft Fidonet naam gemaakt als belangrijk informatie- en communicatiemedium van veel alternatieve en politieke organisaties en groepen. Enkele weken na de eerste actie volgde er een soortgelijke. Ditmaal waren de slachtoffers voornamelijk de computers van het Peace-Link-Netwerk. De golf van ontzetting die dit internationaal bij gebruikersgroepen teweegbracht, drong helaas nauwelijks in de openbaarheid door. Daarvoor zijn de italiaanse media te vast in handen van Berlusconi. Het feit dat in het land van die mediamogul zeer levendige alternatieve informatie- en discussie netwerken bestaan lijkt een doorn in het oog van de nieuwe regering te zijn. De Fidonetters, die zo ondervonden dat hun netwerken blijkbaar politiek zeer gevoelig lagen betaalden op die manier hun prijs voor een nieuwe politiek. Een politiek overigens, waarvoor er in West Europa in toenemende mate begrip wordt opgebracht.
Een woordvoerder van Peace Link gaf volgens het tijdschrift La Republica aan: Juist als de wereldwijde BBS (Bulletin Board) gebruikers algemene erkenning krijgen voor hun belangrijke rol binnen de nieuwe media, werden deze netwerken door politie en justitie opgerold. Die netwerken waren overigens altijd al een tegenstander geweest van illegale software. Doordat tientallen medewerkers/sters ongemotiveerde beschuldigingen aan de broek kregen, was het hoofddoel van deze actie gericht op de activiteiten van de kleine lokale netten, met als doel ruimte te maken voor commercieel gebruik ervan (zie ook de commercieële bemoeienissen met de Nederlandse PTT met Internet).

In Duitsland
In Duitsland deden kringen van CDU en CSU al herhaaldelijk voorstellen om de toegang tot mailboxen aan restricties te onderwerpen of mailboxen gewoon te verbieden. Als motief hiervoor werd aangegeven dat de overheid scherper moet gaan optreden tegen rechtsradicalen en rechtsextremisten; aangezien deze hun eigen mailboxen opgebouwd hebben en deze gebruiken voor de co