Puntje/295

Het 'Van Traa-brilletje' bleek geen overbodige luxe voor het tanende gezichtsvermogen van de Nederlandse rechtsstaat. Een beter loerijzer om nu ook eindelijk eens met andere ogen de ontwikkelingen van Europol te kunnen bezien, had de patiënt zich niet kunnen wensen. Tenminste, je zou toch denken dat politiek Den Haag niet zit te wachten op een nieuwe golf van opsporingsontsporingen, net nadat de eigen Augiasstal is uitgemest. Voordat we het weten zitten we nòg een keer met dezelfde problemen, maar dan met allerlei - nog moeilijker te controleren - multinationale Europol-agenten die de vrijheid hebben om op ons grondgebied hun speurwerk te verrichten. Voor Duitsland kan deze ontwikkeling niet snel genoeg gaan. Op iedere EU-top lopen de Duitse politici voorop met de wens om een einde te maken aan de abstractie(s) van Kohls paradepaardje, Europol. De Britten zien er meer een soort paard van Troje in en houden de boot voorlopig af; zij zijn zeer op hun qui-vive. De rest van de lidstaten is minder kritisch, maar toont in ieder geval duidelijk geen haast te hebben om deze gevoelige zaak er ondoordacht doorheen te jagen. Alleen al het bepalen van de controleorganen, plichten, bevoegdheden en beperkingen van Europol betreffende het beheer over- en de omgang met gevoelige informatie over EU-burgers stuit niet alleen op allerlei staatsrechtelijke en juridische complexiteiten, maar vooral ook op uiteenlopende meningen. En dat is maar goed ook. Zelfs in ons corruptie-luwe Nederlandje is al verschillende keren gebleken dat de computers van justitie een open boek zijn voor de particuliere recherchebureau's van ex-politiefunctionarissen. Al eerder is op deze plaats gewaarschuwd voor de dag dat het complete dossier van links Nederland op een compact disc circuleert onder de Europese Janmaten. Nog gevoeliger en gecompliceerder dan dit probleem ligt de vorming van een Europolitie waarvan de agenten ook nog eens de bevoegdheden krijgen om daadwerkelijk over elkaars grenzen heen te kunnen opereren; open politieke en maatschappelijke discussies hierover worden in de EU-landen angstvallig afgehouden. Maar voordat het zover is dat Duitse agenten hun opsporingsactiviteiten uitvoeren op Nederlands grondgebied, hebben de betrokken EU-politici en de gezamelijke ministers van justitie nog een langdurige weg te gaan, die zeer voorzichtig en nauwgezet bewandeld dient te worden - zo zou je denken. Maar dan. Lezen we ineens dat de Duitse politievakbond zich al volop in deze politieke discussie durft te mengen en nu al een grotere bek opentrekt dan alle ministers bij elkaar! Voor deze polizisten blijkt Europol al een uitgemaakte zaak te zijn. Zij zijn er nu al knap zeker van dat ze in de nabije toekomst hun verdachte Koerden en Afrikanen ook op Nederlands grondgebied naar hartelust kunnen opsporen, arresteren en mishandelen, lees mee (WDR teletekst 270296): 'Aachen. Einen Rechtsangleigung (wetsaanpassing) europäischer Staaten und klare vereinbarungen (overeenkomsten) für grenzüberschreidende Ermittlungen (opsporingen) gegen internationaal operierende Täter hat die Gewerkschaft der Polizei (GdP) gefordert. Vieles werde zwar heute bereits auf kollegialer Ebene (niveau) geregelt, betonte ihr Vorsitzender in Nordrhein-Westfalen, Steffenhagen. Aber auf lange Sicht sei eine europäischen Polizeiorganisation mit Einsatzrecht in anderen Staaten erforderlich (vereist).' Zum kotzen. Einsatzrecht? De inkt van alwéér een Amnesty International-rapport waaruit blijkt dat de Duitse politie systematisch buitenlanders (lees: mensen met een niet-Germaanse huidskleur) mishandelt, is nog niet opgedroogd of de Duitse diesel walst er al weer overheen - op weg naar zwarte horizonten. Je zou verwachten dat Steffenhagen en zijn collega's zich nog ergens in een stil hoekje zaten te schamen en te bezinnen over het onveranderlijke racistische en gewelddadige klimaat binnen hun politiekorpsen, maar nee hoor, niets daarvan, integendeel: juist vanuit deze diepe strontput wordt 'gefordert' dat de lidstaten van de EU hun wetten maar eens even moeten veranderden. Behoren zulke geluiden niet uit Brussel te komen? 'Einsatzrecht in anderen Staaten', 'grenzüberschreidende' opsporingen... Brr. Het lijkt me dat in dit stadium een discussie over deze voor de EU-landen zeer ingrijpende maatregel zich alleen maar mag afspelen op het niveau waar nu nog niemand te vinden valt die zo dom is om zijn vingers te branden aan deze zaak. Niettemin trappelen de Duitse stoottroepen luidkeels van ongeduld. Volgens mij zijn we dat 'Van Traa-brilletje' zomaar weer kwijt als we niet goed uitkijken. Toevallig: een vergeeld en vergeten kranteknipsel dat lang geleden eens per ongeluk tussen een stapel boeken in een doos belandde, kwam me onlangs weer onder ogen. Niet alleen de datum en het onderwerp, maar vooral de persoon die in dat stukje naar voren kwam, was een verrassing. Dat was namelijk prof. mr. W.H. Nagel, ex-verzetsstrijder en schrijver van (onderandere) 'Volg het spoor terug', het boek waaruit kortgeleden nog een citaat te lezen was op deze plaats. Beloofd werd toen dat je in latere 'puntjes' nog meer van hem zou lezen, maar dat de spits daarvan nu wordt afgebeten door een stukje uit 'De Gelderlander' van 23 september 1977, is een welkom toeval. Uit dat stukje blijkt dat Nagel ook toen nog aktief was als waker van de Nederlandse rechtsstaat: "Ondertekenen van verdrag onwijs". Amsterdam - "Aanvaarding van het Europees verdrag over de bestrijding van terrorisme betekent voor Nederland een onwijs prijsgeven van eigen identiteit op het gebied van het strafrecht, en een wijken voor Duitse druk", aldus prof. mr. W.H. Nagel in het vandaag verschenen Nederlands Juristenblad." Einde citaat. In dit artikel valt te lezen dat Nagel het verdrag afkeurde 'omdat het begrip politiek delict uiterst vaag werd gedefinieerd'. Ook sprak hij toen zijn vrees uit dat 'door deze integratie het strafrechterlijk klimaat binnen de EEG zich steeds meer naar Duits voorbeeld zal ontwikkelen, dat wil zeggen in de richting van een toenemende repressie'. Of Nagel met dat laatste nu gelijk heeft gekregen of niet (het lijkt er wel op, in ieder geval is sindsdien in Nederland de duur van gevangenisstraffen voor dezelfde delicten flink gestegen), zijn alertheid en zijn kritische houding in het bewaken van de rechtsstaat en de samenleving die zich na de oorlog ontwikkelde als een voorbeeld voor de rest van Europa, verdient bewondering. En juist dat voorbeeld is een langzame verstikkingsdood aan het sterven in een eenheidsworst die dermate vol zit met bedenkelijke ingrediënten dat er van dat Nederlandje uiteindelijk niet eens een vleugje smaak meer te proeven zal zijn. Thorbecke, eens organisator van een nieuw bestuurlijk Nederland zei ooit: "De zelfstandigheid van Holland waar voor Europa zoveel op aan komt en zoveel van afhangt, te beschermen, is altoos een grondbeginsel der algemene staatkunde geweest." Deze uitspraak werd herhaald in de speech van minister Kleffens op 8 november 1939 - de dag dat werd besloten om alle militaire verloven in te trekken. Kleffens had zichzelf publiekelijk voor zijn kop moeten slaan vanwege de verachtelijk verregaande verzoeningspolitiek en de bespottelijke naïeviteit waarmee de Nederlandse politiek - tot aan de inval toe - Hitlers nationaal-socialisme tegemoed is getreden, maar zijn speech is er niet minder waardevol op geworden (integendeel!): "Het is al meer gezegd, maar het kan, met name ook met het oog op het buitenland, niet genoeg worden herhaald, dat het Nederlands volk een afzonderlijk volk is, met een eigen aard en eigen idealen. Talloze leden van andere nationaliteiten nam het in zich op en heeft het geassimileerd, steeds zichzelf blijvend. Aan drie kanten is het met andere beschavingskringen in voortdurende aanraking, aldus eigen wezen verrijkend, zonder nochthans eigen karakter te verliezen. Aan zijn aloude vrijheden gehecht, beschouwt het Nederlandse volk zijn onafhankelijkheid, zijn ongereptheid, zijn vrijheid om zelf en naar eigen inzicht zijn zaken te regelen, als zijn hoogste goed." Kok zijn boodschap klinkt tegenwoordig zo: "Aan zijn aloude rijkdommen gehecht, beschouwt het Nederlandse volk zijn winstgevendheid, zijn economie, en dus zijn onvrijheid om zelf naar eigen inzicht zijn zaken te regelen, als zijn hoogste goed." En het erge is, bijna heel Nederland gelooft hem maar al te graag ook. Natuurlijk heeft de mondialisering van de economie negatieve gevolgen voor de afzet van onze produkten op een wereldmarkt die ook rechtstreeks geleverd krijgt uit de hel. Natuurlijk kan de EU een slagvaardig instrument zijn om zo'n hel hier buiten de deur te houden. Maar dan niet een EU die al jaren is geïnfecteerd door een 'if you can't beat them, join them' mentaliteit, omdat de trom er feitelijk wordt geslagen door een schaduwkabinet van Europese multinationals die niets liever willen dan de aftakeling van het sociale fort Europa (in hoeverre dat dat ooit heeft bestaan, of al niet afgebroken is!). Als een stelletje marionetten hebben de EU-politici alle handelsdeuren wagenwijd opengezet om een 'vrije' markt binnen te laten die overal elders bewijst er geen enkel probleem in te zien om genadeloos af te rekenen met ouderen, zieken en alle anderen waar niets aan te verdienen valt. Maar wie beweert dat die deuren nu niet meer te hanteren zijn, is niet wijs of een leugenaar. Maar ja, de huidige bendes potentaten, tot aan de socialisten toe, zitten allemaal geknield de mammon te pijpen en prevelen gevuld met zijn sappen enkel nog maar zijn gebeden: wat kunnen we eigenlijk nog verwachten van degenen die er geen punt meer in zien om o zo innig handjes te schudden met één van de meest wrede dictators die deze eeuw voortbracht, met een drankzuchtige president die zijn problemen oplost door zijn bandeloze leger dood en verdoemenis te laten zaaien, met vertegenwoordigers van communistische regimes die hun bevolking gruwelijk terroriseren, dus, en nu wat korter: wat kunnen we eigenlijk nog verwachten van het soort mens dat met het allerergste tuig gemoedelijk omgaat omdat er aan hun praktijken te verdienen valt? Eén ding is in ieder geval zeker: van deze politici valt niet te verwachten dat zij degenen zullen zijn die er voor gaan zorgen dat de EU paragrafen in haar handelsverdragen laat opnemen die de heffingen op import-artikelen relateren aan de mate waarin in het land van herkomst de mensenrechten, arbeidsomstandigheden en het milieu nog een rol van betekenis spelen. Zolang als daar niets aan wordt gedaan, valt de rol die de Europese politici en multinationals op het wereldtoneel hebben, nog het best te vergelijken met die van die Iranezen en Saoudies welke in hun eigen land bij de baard van Mohammed het drinken van alcohol hebben afgezworen, hun drugshandelaren ophangen en hun overspelige vrouwen stenigen, maar zich in Bombay te buiten gaan aan zuipen, blowen, snuiven en het nemen van kinderhoertjes (de mentaliteit van: in ons land werkt 't anders, maar hier maakt zoiets nou eenmaal deel uit van het dagelijks leven, dus wat zou het). Ergens in de nog steeds niet geheel geordende massa kranteknipsels ligt een berichtje (na anderhalf uur nog steeds onvindbaar dus ik gaf het maar op) waarin Timmer van Philips het alomtegenwoordige onrecht in de Oostaziatische 'boom'-economieën afdeed met het idee dat onrecht en corruptie daar nou eenmaal verweven zijn met de cultuur. De rest van zijn conclusie is niet zo moeilijk te raden: westerse waarden zijn nou eenmaal niet dwingend op te leggen aan een Aziatische cultuur en daarom is het voor ons Europeanen niet gepast om daar een hard oordeel over te vellen. Een voorzichtige en met een fluwelen handschoen omfloerste diplomatieke benadering viel te prefereren. Ja, ja. Politieke gevangenen, organenhandel, doodseskaders, slavernij, martelingen, armoede, gecensureerde pers, maffia, kinderarbeid, milieuschandalen, honger, onrecht, kinderprostitutie, vrouwenonderdrukking, uitbuiterij, maffia, bosroofbouw, corruptie? Als het maar in de cultuur zit. Een dictator gewoon rechtstreeks met de waarheid confronteren zou een regelrechte cultuurshock met zich meebrengen, dat kun je zo'n man toch niet aandoen? Timmer: "Ja, ik weet wel dat die pooier haar afslaat, maar ze is nooit anders gewend geweest, ze weet amper beter en bovendien biedt zij nou eenmaal de beste waar voor mijn geld. En dan erbij, als ik ooit een kansje wil maken om die souteneur een beetje aan zijn verstand te brengen dat hij ze niet zo hard mag meppen, kan ik toch niets beter worden dan een vaste klant van hem?" Mijn Timmer-speurwerk leverde trouwens wel een prachtige foto op (VK240895): Een uitbundig lachende Timmer die, als ware hij Marcos zelve, versierd met batik-hemd en bloemenkrans op een verhoogde zetel achterin een jeep zit, die wordt bestuurd door een onmiskenbaar macho-type, compleet met camouflage-uniform en zwarte baret. Zie Timmer in zijn element. (Hij lacht!). Het ongeregeld ogende legertje gemotoriseerde veiligheidsagenten dat de jeep omringt, maakt het beeld compleet. Het bericht bij de foto verteld ons dat Timmer op weg is naar de feestelijke opening van 'zijn' nieuwe Philips tl-buizen-fabriek in Surabaja, waar maar liefst 1800 mensen zich in het zweet werken voor acht gulden per zeer lange dag. Shell geilt ook al zo op een geüniformeerd klimaat voor commerciële activiteiten. In Nigeria beschikt Shell zelfs over privé-legertjes, die kortgeleden nog werden blijgemaakt met de nieuwste wapens van de zaak. Shell helpt. En daar hebben ze in dit geval alle reden toe. Terwijl de hele wereld nog in mineurstemming was door de moord op Ken Saro Wiwa en zijn medestanders, besloot Shell (vijf dagen na hun dood!), definitief om toch maar vier miljard dollar (24%) te investeren in een samen met de Nigeriaanse staatsoliemaatschappij (49%) nieuw op te richten LNG-raffinaderij. Die 'staatsoliemaatschappij' is wel de levensader van het militaire regime, maar ook dat kon Shell niet stoppen. Juist, goed gezien; zo'n investering moet toch worden verdedigd? Ook Heineken bouwt tegenwoordig het liefst binnen de grenzen van een reusachtig militair gevangenkamp. Waarschijnlijk op aanraden van Timmer, onder het genot van een glaasje champagne: 'Cheers, Freddy. Het zit zo. Suharto had je liever in Indonesie, maar je weet, ik ben een eerlijk man... Nu dan, hou je vast: er is in Azië misschien wel een betere plek voor je om te starten. Gisteren kreeg ik uit vertrouwde kringen de tip binnen dat nu zelfs ook in Birma al je naam wordt gefluisterd. Stel je voor zeg, Birma... beter kan je 't niet treffen, kerel! Het militaire regime maakt daar nog steeds gewoon deel uit van de cultuur van die mensen! Hé, cheer up, old chap, kijk niet zo bedenkelijk, je bent toch zeker geen dief van je eigen portemonnee?' De rest kennen we. Geen dief kunnen zijn van eigen portemonnee, je hoort het steeds meer. Als dat wordt gezegd, zit er meestal een vreemd luchtje aan de zaak. Ook hoor je degenen aan wie we zullen zijn overgeleverd na alle privatiseringen en dereguleringen, wel eens zeggen: maar die fabrieken van ons die kunnen dan misschien wel niet voor meer vrijheid zorgen in die landen, maar het brengt de mensen in ieder geval wel extra welvaart, die vrijheid volgt later dan wel. Smoesjes. Uit alle cijfers blijkt dat in de nieuwe 'boom'-economieën maar een heel klein deel van de bevolking meeprofiteert van de onvoorstelbaar grote vermogens die er worden vergaard en dat deel krijgt maar zeer schamele vruchten toebedeeld. Woorden spreken dikwijls beter dan cijfers om dat duidelijk te maken. De brief van Bonno van Bellen uit Sao Paulo, Brazilië, onlangs te lezen in de brievenrubriek van Elsevier (020396) is daar een uitstekend voorbeeld van: "Al meer dan honderd jaar hebben we te maken met slavernij in Brazilië. Dat de dienstbode en de loodgieter nu wel in dezelfde lift mogen als meneer en mevrouw is eigenlijk maar een heel klein lichtje in het donkere heelal van de discriminatie in dit land. De ware discriminatie is natuurlijk veel erger dan de liftkwestie laat denken. Vooral in het arme noordoosten van Brazilië, waar de verschillen tussen arm en rijk nog groter zijn dan in Sao Paulo of Rio, is het leven nog erger dan het leven van hun voorouders tijdens de slavernij. De slaven hadden uiteindelijk recht op dak, bed en eten. Tegenwoordig hebben de meeste Brazilianen geen dak, geen bed en geen eten. En het is niet te geloven hoe normaal de rijken dat vinden. Zelfs de grootste multinationals die een belangrijke rol kunnen spelen in de welvaart discrimineren nog erger dan de Braziliaanse colonels, die over het land beschikken waar de slaven vroeger het leven lieten. Maar we komen er wel. Brazilie heeft nog maar vijfhonderd jaar geschiedenis achter de rug. Het was uiteindelijk een landje voor voormalige piraten en struikrovers. Het wordt vast beter als de belangen in dit land niet bepaald zouden worden door de moderne struikrovers." Zo, dat was dan een bericht rechtstreeks van het slagveld. Als er één ontwikkelingsland is waar al jarenlang geen enkele multinatinal meer op het toneel ontbreekt, dan is het Brazilië wel. Toch is er de armoede er alleen maar schrijnender geworden, om van corruptie en onderdrukking nog maar niet eens te spreken! Ziehier onze toekomst als het aan de vrije markt zou liggen. Leve de EU die dat binnenhaalt! Leve Kok! Leve Nederlands hoogste goed! Leve de winstgerichte denkmotoriek die er bij onze kinderen wordt ingestampt! Leve het recht van de dikste portemonnee! En wee degene die niet meewerkt aan ons hoogste goed! Moge de uitstoting hem ten dele vallen! Moge hij onherkenbaar worden voor (de geneugten van) Het Brein! Moge hij als zombie door de straten zwerven! Lang leve de volledig geflexibiliseerde en gedereguleerde loonslaven die onze zakken vullen! Overdreven? Nee, hoor. Al die Timmer-Geelhoed-Zalm-en-Fortuyn-figuren in Nederland die nog durven te beweren dat de arbeidsmarkt hier nog niet flexibel genoeg is en de lonen te hoog liggen, verkopen ons net zoveel onzin als 'de' Janmaat die zijn kiezers van hen kreeg. DE NEDERLANDSE ARBEIDSMARKT HEEFT namelijk HET ABSOLUTE TOPPUNT VAN FLEXIBILITEIT REEDS BEREIKT! Als inleiding eerst dit ingezonden briefje (VK111295): "Pim Fortuyn vraagt zich in de 'Volkskrant' van 6 december af of de regelgeving voor de horeca wel adequaat is. Hij vindt dat in de horeca flexibeler moet worden gewerkt. Volgens hem zouden er dan minder mensen in de bijstand zitten. Volgens mij kletst Fortuyn uit zijn nek. Hij heeft in ieder geval weinig kaas gegeten van de arbeidsvoorwaarden in de horeca. De horeca kent namelijk de meest flexibele arbeidsvoorwaarden van alle bedrijfstakken in Nederland. Er zijn geen begin- en eindtijden vastgesteld. Op alle dagen in de week mag worden gewerkt. De minimum arbeidstijd is vier uur per week. Wat moet er volgens Fortuyn nog meer flexibel worden geregeld? Wil hij zogenoemde nul-urencontracten zodat werknemers thuis achter de geraniums afwachten totdat de baas eens belt?" Ben Wösten uit Deventer, beste schrijver van dit briefje, die nul-contracten waren er al toen jij je briefje schreef en Fortuyn schijnt nog niet in de gaten te hebben in welke mate hij op zijn wenken is bediend. Een vriend liet me gisteren het arbeidscontract zien waaronder hij sinds october 1995, soms vier, meestal vijf, maar ook wel zes volledige werkdagen per week zijn werkzaamheden verricht voor een handelsonderneming, meestal diverse inpakwerkzaamheden. Ziehier het arbeidscontract van de Nederlandse wegwerpwerknemers: Overeenkomst van part-time werk als oproepkracht. Artikel 1. De oproepkracht zal met ingang van ... werkzaamheden verrichten voor de tijden waarvoor hij/zij wordt opgeroepen. Artikel 2. In onderling overleg worden de tijden, waarop arbeid wordt verricht vastgesteld, met dien verstaande dat enerzijds voor werknemer geen plicht bestaat de op afroep aan te vangen werkzaamheden te verrichten, indien hem/haar dat, om welke reden dan ook, niet schikt, anderzijds de werkgever niet gehouden is, werknemer te werk te stellen en loon te betalen, indien door welke omstandigheden dan ook, aan zijn/haar inzet geen behoefte bestaat. Artikel 3. Indien wel aan de oproep gehoor wordt gegeven, zullen de werkzaamheden naar beste kunnen en met volledige inzet worden verricht. Artikel 4. Salaris is slechts verschuldigt over de uren, waarop en gedurende welke arbeid wordt verricht. Betaling geschied eens per maand aan de hand van een urenstaat van de in de betreffende periode gewerkte uren tegen een bruto-uurloon van f... inclusief vakantiegeld en vakantierechten en eventuele overige rechten. (Bij f... is niets ingevuld, maar de extra regel die onder artikel 4 is getypt, verschaft een schokkende duidelijkheid: '(NETTO UURLOON 11,50 GULDEN INCLUSIEF BOVENSTAANDE RECHTEN)' Artikel 5. Artikel 1638d van het Burgelijk Wetboek wordt uitdrukkelijk uitgesloten, zodat geen doorbetaling van loon bestaat, in geval de werkgever niet in staat is arbeid aan te bieden, wat daarvan ook de oorzaak moge zijn. Artikel 6. Ingeval van arbeidsongeschiktheid bestaan er ten opzichte van werkgever geen rechten op doorbetaald loon.' Einde contract. Je vraagt jezelf toch af waar zo'n nul-urencontract voor de werknemer nog toe dient. O ja, natuurlijk, voor die 11,50 gulden per uur, zo'n baas kun je maar beter niet vertrouwen! Wie denkt dat een werkgever die met zo'n 'contract' en hongerloontje zijn personeel lokt, bot vangt, heeft het mis. Er is nooit een gebrek aan personeel; iedere dag wordt er tot in de avond overgewerkt, op zaterdag en zondag mag ook en waarachtig, op mijn vraag of het dan soms ook gebeurde dat iemand alle zeven dagen van de week werkte, werd bevestigend beantwoord! Weet je wat nou zo erg is? Dat de Kohlonisatie van ons landje tijdens dit schrijven alweer een stap verder op weg is. En dat ging al zo hard: Hooggeplaatste Nederlandse militairen waarschuwen ons dat door de Duits-Nederlandse militaire samenwerkingen Duitsland ons zo kan meetrekken in een oorlog en noemen daarbij de Sudetenkwestie in één adem door, van de EU-commissaris Bangemann moet de EU een sterke oorlogsindustrie opbouwen, Kohl wil zijn Europolitie over de grenzen, Duitsland wil Eurocontrol Maastricht, het enige internationale luchtverkeersleidingscentrum in Europa, afpakken en overdragen aan de Duitse luchtverkeersbeveiliging, ze dwarsbomen Den Haag als standplaats voor het 'Command Control Communication Acency' (C-3CC) van de NAVO, terwijl dat qua kosten en logistiek gezien de beste locatie is (de satellietcommunicatieopstellingen daarvoor staan reeds in de Scheveningse duinen!), de eerste supermarkt in Nederland die, vanaf de aanprijzingen tot aan het personeel toe, volledig Duitstalig opereert, is al een feit, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Trouwens, waar hebben ze Europol nog voor nodig, ze sturen hun politieagenten tòch al over de Nederlanse grenzen heen! Een verslaggever van de 'Volkskrant' las klaarblijkelijk zijn eigen dagblad weinig of niet, die meende dat het op 18 oktober 1995 was dat er voor het eerst Duitse geüniformeerde politieagenten ons land binnenvielen (VK171095): 'Woensdagmiddag laten koningin en president zich 'mit gemischter deutsch-niederländischer Polizeiescorte' de grens overrijden naar Aken en weer terug naar Maastricht. Afgezien van een incidentele en nauwelijks opgemerkte surveillance van een Duitse agent in Kerkrade zal het voor het eerst sinds lang zijn dat geüiformeerde Duitse politie zich in Nederland bevindt.' Het jaar daarvoor lezen we echter dit in die krant (200594): 'DUITSE POLITIE ARRESTEERT DRUGSDEALER IN NEDERLAND. Justitie in Duitsland heeft donderdag verklaard dat de Duitse politie dinsdagavond een drugshandelaar heeft aangehouden in Glanenburg (gemeente Enschede). VOLGENS DE DUITSERS HEBBEN HUN AGENTEN CORRECT GEHANDELD. Aanvankelijk verklaarden zij dat de man op Duits grondgebied was aangehouden (...) Een politieteam uit Wuppertal achtervolgde de drugshandelaar. De Enschedese politie zegt te zijn ingelicht over een achtervolging in de richting van de grens. Uit de informatie bleek echter niet (!) welke grensovergang het betrof. De politie arrive