Megavoice

Het christendom is een aflopende aangelegenheid. Kerken worden nauwelijks nog gebouwd, de reeds bestaande staan veelal leeg, zelfs tijdens zogenaamde eucharistievieringen. Nieuwe generaties voelen zich niet aangesproken. "God heeft priesters nodig! Iets voor jou?", prijkt er op wervelende billboards die niet onderdoen voor de reklameposters van de landmacht, marine en united colors of benneton. Maar het mag allemaal niet baten. God zal het verder alleen moeten klaren. Verder investeren in het heidens materialistische westen lijkt niet meer zinvol voor de kerk.

Wie zo nu en dan katholieke blaadjes leest of evangelische omroepjes beluistert zal ongetwijfeld hebben opgemerkt dat de kerk nieuwe volgelingen met name in het materialistisch-arme gedeelte van de wereld zoekt. Niks nieuws, zul je zeggen, denk 'ns aan evangelisten en missiebroeders en -zusters. Maar ook aan dat soort jehova-types is een groot gebrek! Bestond vroeger de ontwikkelingshulp aan derde en andere werelden nog vooral uit slim verpakte evangelisatieprojektjes, tegenwoordig spreken klups als novib en artsen zonder grenzen het grote publiek meer aan. Vastenaktie, memisa en missie hebben het moeten afleggen tegen de weggepromoveerde ex-politici en andere publi-kickers die hun naam en gezicht veelal aan partikuliere, niet-christelijke, organisaties verbinden. Maar dat de christelijke kerk haar marktaandeel niet zomaar gewonnen geeft blijkt uit de laatste innovatieve beleidsstrategie in de evangelisatiedrang. Ongetwijfeld stevig gefinancierd uit vaticaan, derksen-imperia en wat dies meer zij heeft een bedrijf uit Israël een produkt ontwikkeld, exklusief voor de christelijke evangelisatie. De megavoice! Neen, geen superpowerturboportable 16 bits, een heuse missiepreker in de vorm van een zichzelf tot tergends toe herhalende kaart waarin een christelijke chip en een christelijk luidsprekertje. Zo groot en zo plat als een westerse creditcard. "Een heus wonder" stelde een EO-metterdader onlangs op tv2. De megavoice werd uitgeprobeerd in een klein dorp in Nepal. In Nepal is men veelal boedistisch, soms hindoe en daar houdt de paus helemaal niet van, vandaar. In het dorp waar de EO-reportage plaatsvond is hier en daar het hindoeïsme en boedisme verstrengeld geraakt. Uit de praktijk van het dagelijks leven van de plaatselijke bewoners, die door de EO konsekwent quasi-positief 'achtergesteld' werden genoemd, van beide religies een nieuwe gemaakt dus. De moeite waard om te weten hoe en waarom, leuke reportage denk je, maar de eo meende het af te moeten doen met de mededeling "Kun je zien hoe weinig ondergrond er in die religies zit". Pardon!? Vuile arrogante hufters! Welk een achtergrond, welk een diepgang heeft het technologisch 'wonder' van de christenen dan? Een megavoice. 1000, 2000 maal kan het kreng zijn (haar?) boodschap meedelen. Evangelische prietpraat. Over dat je vooral niet mag vrijen met condoom, eigenlijk alleen als je kinderen des gods wenst. Over dat je niet hufterig behandeld wordt want na je aardse bestaan wacht god op je, dus niet zeuren. En tussendoor nog informatie over gezondheid, over opvoeding. Vooruitgang? Da's toch je reinste teruggang?! De missie als megapowersuperbits. Gratis voor eenieder een. Knollen voor citroenen verkopen. Een rekenmachientje was beter geweest. Christenhonden, las ik laatst. Christenzwjnen, dat zijn 't! Amen!

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 286, 9 juni 1995