puntje 311

Even een sprongetje terug naar het 'puntje' van april vorig jaar, dat eindigde als volgt: 'Arm Amsterdam. Waarom geen Maastricht II? Kleeft er aan die naam soms teveel Joegoslavisch bloed? Waarom geen Apeldoorn I? Apeldoorn stelde zélfs het paleis Het Loo beschikbaar! Utrecht, Rotterdam en Den Haag wilden ook maar al te graag, waarom nou toch persé Amsterdam? Was die anti-erotische ansichtenkaartenactie in Amsterdam soms een stiekem startschot van een reuzenoffensief dat zich achter de horizon aandient? Amsterdam I? Waarom vergadert die Europese bende milieuvernielers en opvreters niet in Baalhoek, Boerengat, Botshol, De Klem, De Rotting, De Rund (ja!), Franse Gat, Hellegat, Hondseind, Hongerige Wolf, Jonas, Kleinegeest, Knikkerdorp, Koedood (nog beter!), Kolderwolde, Kostverloren, Kulsdom, Kuttingen, Kwaalburg, Kwakkel, Laaghalen, Moddergat, Muggenbeet, Niesoord, Oenkerk, Omval, Op de Belt, Rectum, Schuddebeurs, Tussenklappen, Val, Verloren Hoek, Vuilendam, Wolfshuis, Zuurdijk, Zwarte Schaap, of gewoon in Zwijnsbergen? Vaarwel koffieshops van Amsterdam, het Europa van Kohl en Chirac is jullie bEU.' Nu de hele ronzebons weer achter de rug is, moet ik echter toegeven dat de uitvoerders van de Grote Afbraak geen betere plaats hadden kunnen kiezen voor hun samenkomst. Stel je eens voor dat die ellendebrakers werkelijk het dorpje Rectum hadden gekozen voor een onderonsje om hun snode plannen te beramen? Dan hadden al die gearresteerde actievoerders op ruime afstand van het gebeuren in een plompverloren weiland lopen te protesteren, met als gevolg dat we geen voorproefje gehad zouden hebben van het soort onderdrukkingswetjes die Kohl en Chirac het liefst ook in Nederland toegepast zien worden. Artikel 140 van het Wetboek van Strafrecht (maakt deelname aan een criminele organisatie strafbaar) heeft nu pas een beetje de smet opgelopen die het al lang geleden had moeten krijgen (o ja, redactie, toekomstige collega-overtreders van artikel 140, het kabinet heeft inmiddels besloten om de gevangenisstraf voor deelname aan een criminele organisatie met één jaar te verhogen tot zes jaar en de maximale boete met 75 duizend te vermeerderen tot 100 duizend gulden...). Hopelijk is een gedeelte van ons volkje wat wakkergeschud nu gebleken is dat dit wetsartikel zich uitmuntend leent voor creatieve toepassingen. Nu is er voor artikel 140, op zich al geniepig en gevaarlijk genoeg, ook nog eens bijpassend gezelschap in de maak. Minister Sorgdrager zit al te broeien op een ander juridisch gedrocht. Het geeft namelijk nogal wat gerechtelijke rompslomp om een massa preventief gearresteerde demonstranten ook nog eens allemaal individueel te horen en een proces te geven, bij de volgende razzia's wil het Openbaar Ministerie daar geen heisa meer van hebben. Last van demonstranten? Collectief oppakken die hap, eerst de polsen afknijpen met een plastic tie-ribje wat zo dun is dat het makkelijk insnijdt, daarna fouilleren op vernederende en sexistische wijze, zijn er niet genoeg cellen voorhanden dan dump je ze gewoon maar in een magazijn of bus zonder sanitaire voorzieningen, je laat ze vervolgens een tijdje honger en dorst lijden, je schopt ze pas weer de straat op wanneer het weer uitkomt en daarmee is de zaak dan afgedaan. Na de wegwerpwerknemers van Melkert en de wegwerpzorgbehoevenden van Borst , krijgen we binnenkort ook nog de wegwerparrestanten van Sorgdrager. Op deze manier krijgt dit kabinet ons landje wel passend in het keurslijf van de EU. Alleen minister De Boer heeft nog een beetje schaafwerk nodig, want een gezonde economie zonder een wegwerpmilieu geeft in het tijdperk van de onverbiddelijke afvalrace natuurlijk geen pas (Duitsland heeft De Boer tijdens de milieutop in New York al even flink duidelijk gemaakt dat de kaarten niet anders geschud liggen). De Derde-Wereldlanden ontvangen de eerste klappen. De aasgieren van de markt verrijken zich aan de kadavers. Shell in Nigeria is één van de vele. In Congo hebben Amerikaans/Canadese mijnbouwbedrijven nu Kabila als privé-dictator in hun zakken zitten (Mobuto voldeed niet meer; dat ie zijn volk beroofde van geld, onderwijs en medische voorzieningen, was tot daar aan toe, het werd al wat bedenkelijker voor de grootverdieners toen ie de infrastructuur van zijn land ook nog totaal verwaarloosde, maar ook daar viel blijkbaar nog mee te werken. Maar pas toen ie zijn leger verwaarloosde, ja, toen kregen ze het heet onder de voeten en werd de ene dictator door de andere vervangen), in ruil daarvoor mag Kabila's regime, hand in hand met de bevolking, ongemoeid een uitgeput en aan ziekten ten prooi gevallen vluchtelingenvolk uitroeien. Massamoorden en verhongering deden hun werk. Financieel gesteund door Amerikaans/Canadese mijnbouwbedrijven. De nieuwe miljoenencontracten voor winning van de talloze delfstoffen die het land rijk is, werden al afgesloten met Kabila toen hij nog rebellenleider was. Een uit de grond gestampt leger kost nu eenmaal veel geld. De roofbouw kan weer ongestoord zijn doorgang vinden. Het gaat niet langer alleen om goud, diamanten of uranium. Nee, nu blijkt kobalt zeer in trek bij de aasgieren. Wie het kobalt heeft, heeft de toekomst zo zeggen ze. Nou ja, toekomst. Het gaat er op deze wereld precies zo aan toe als in dat verhaaltje uit de tijd van het wilde westen dat gaat over een treinmachinist en stoker die hun gebrek aan brandstof (kolen) hadden opgelost door -onder het rijden door- al het houtwerk rondom de locomotief te slopen en op te stoken tot aan de laatste wagon toe. De stoommachine moest blijven draaien, dat was het belangrijkst. Af en toe een stop om op een verantwoorde manier het hout langs de spoorlijn te verzamelen, dat kon niet. Op dezelfde manier plegen de economische grootmachten roofbouw op het natuurlijk leefmilieu van deze wereld. Alles van waarde rondom de locomotief (de rijke landen) wordt weggesloopt en opgestookt, want de motor (hun economie) moet nu eenmaal aan de gang worden gehouden. De roofbouw door intensieve landbouwmethoden, de roofbouw op dieren in de bio-industrie, de gepleegde roofbouw op delfstoffen, de bossen en het visbestand, iedere vorm van roofbouw heeft tot nu toe al tot ernstige problemen geleid en dat lijkt nog maar het begin te zijn. De natuur laat zich nou eenmaal niet zonder kwalijke gevolgen in een van de pot gerukt economisch perslijf drukken. Dat alles is voor de EU echter nog niet genoeg. De EU herintroduceert zonder blikken of blozen een gemoderniseerde versie van de oudste vorm van roofbouw ooit toegepast op deze wereld: de roofbouw op den mensch. Het is een herhaling, maar toch, daar gaat ie weer: we moeten nóg harder werken, maar nét genoeg verdienen om de vaste lasten te kunnen betalen, nóg meer gif inademen en zó flexibel zijn dat het gezinsleven op de tweede plaats komt. Die kruik gaat dus ook net zo lang te water tot ie barst. O ja, dit nog: De passagiers van het treintje in het wilde westen hadden één ding mee op hun oost-west traject: het milde klimaat. Ons treintje stevent echter af op een lange en strenge winter. De machine werkt goed, draait volle toeren, móet blijven stampen en wordt bewonderd door de stuurlui en stokers, maar de wagons voor de passagiers worden nog steeds in hoog tempo gesloopt.

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 311, juli 1997