Toontje lager

Den Bosch zit in een dip. Het zal de doorsnee Bosschenaar niet zijn ontgaan dat de stad in een bestuurlijke malaise verkeert. Nu hebben we het even niet over de bisschoppelijke stuurloosheid die feitelijk al twaalf jaar duurt, maar over de Bossche gemeentepolitiek. Bij een commissie- of raadsvergadering, een feestelijke bijeenkomst of een zakelijke lobby, vallen de wethouders en meeste raadsleden niet op door welsprekendheid en creatief denken. Het is in dit opzicht met onze stadsbestuurders armoedig gesteld. Op economisch, sportief en commercieel terrein maakt de stad een bloeiperiode door: het Sportiom, LaGare en de Arena zijn de paradepaardjes van de jaren negentig. De plannen voor deze prestigieuze projecten werden echter al jaren geleden bedacht. Vooralsnog ziet het er niet naar uit dat ze opvolgers krijgen. De inrichting van bedrijfs- en woonpark de Wolfsdonken, doortrekking van de Parallelweg en de aanleg van de Zuid/West-tangent laten we even buiten beschouwing. Dus het gemis aan creativiteit in spreken en besturen heeft ook zijn effect op de planning. Nu al is te voorzien, dat na zeven vette jaren, de stad zeven magere jaren te wachten staat. Heerst er toch al een politieke apathie onder de burgers, de verkiezingen van 1998 beloven niet veel goeds. Hoe tegenstrijdig de redenering ook lijkt, zij bepalen wederom de sturing van de stad voor de daarop volgende jaren. En dat belooft niet veel goeds.

Einde aan de agrariërs
De 'agrariërs' zullen de nekslag krijgen, maar welke politieke geest spint daar garen bij? Louis Neefs wordt door de strateeg Van der Krabben op het tweede plan geplaatst. Hun partij 'Bosch Belang' zal met de tweede stuurman Paanakker ook de ontevreden rechtse kiezers aantrekken. De PvdA, die de voorbije periode geen duidelijke kleur heeft bekend, drijft door het overlopen van Paul Kagie naar de zogenoemde Lentepartij, de volksbuurten naar een alternatief 'rood blok'. Ook de 'leiding' in bestuurlijk Den Bosch ontbreekt. Bij zijn aantreden nam Tom Rombouts aanvankelijk de draad goed op. Hij scoorde goed met zijn manier van kennismaken, maar al fietsend is de manager van de stad met 130.000 inwoners afgedreven van zijn werkelijke taak. Van een burgemeester wordt verwacht dat hij met visie knopen doorhakt en leiding weet te geven, daar waar meningen samenkomen. Helaas Toontje fluit te laag en draait het zaakje om: hij vraagt om een mening, zaait daarmee verwarring en moet onder druk van processen onsympathiek ogende beslissingen uitstellen. Den Bosch zit in een dip. Dat bevorder je nog meer door aan de burgers te vragen: "zegt u het maar", of "wat kan ik voor u doen?" en "hoe had u het gehad willen hebben?". Zo gemakkelijk heeft een burgemeester het zijn onderdanen nog nooit gemaakt.

-bosch-

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 311, juli 1997