appelschaverdriet

Naar aanleiding van het artikel 'Appelschaos' uit het vorige Kleintje kregen we hier bij de Kleintje Muurkrant-redactie een heel stel telefoontjes binnen. Het merendeel van de zeer negatieve reacties was gericht op de schrijver van 'Appelschaos' (Gerben Hoekstra). Hij zou "een smerige VVD'er" zijn, het Kleintje "lijkt wel op de Telegraaf" en het is sowieso een zeer slechte zaak voor het Nederlandse anarchisme dat we dat "smerige artikel" hebben opgenomen.

Nou, daar ben ik het helemaal en absoluut mee ONeens. Wat ik rampzalig voor het Nederlandse anarchisme (en overigens voor elke beweging of stroming) vind is de totale AFwezigheid van elke vorm van (zelf)relativering en humor! Hiermee wil ik het 'Appelschaos'betoog van Gerben Hoekstra zeker niet degraderen tot een grapje, maar mij lijkt - naast een aantal zeer relevante kritiekpunten - het provocerende karakter van het artikel toch overduidelijk. Het past wat mij betreft uitstekend in de toenemende stroom kritische stukken in onder andere Kleintje Muurkrant met betrekking tot de om ons heen groeiende NewAge-bewegingen in relatie tot de afnemende hoeveelheid radikaal-linkse standpunten. Een beetje zuur artikel over de Appelschase PinksterLanddagen waarin gewezen wordt op hier en daar voorkomend sektarisch gedrag & handelen past hier natuurlijk schitterend in. De inhoud van een aantal woedende telefoontjes naar 't Kleintje bevestigt helaas dit sektarisch fenomeen. Ten eerste kregen wij als redactie op ons kop dat we het in ons hoofd hadden gehaald om dit schandelijke schotschrift op te nemen! Wij zouden ons moeten schamen dat we met het plaatsen van dit artikel het Nederlandse anarchisme hebben beschadigd. Mijn telefonische respons is iedere keer opnieuw geweest dat iedereen die hierop wil reageren daartoe uiteraard de kans krijgt. Daar is het ons als muurkrantkollektief namelijk om te doen. Maar nee hoor, een aantal mensen zijn slechts giftig en woedend maar weigeren dit op papier te zetten, "want dan neem je die Gerben Hoekstra veel te serieus en dat is te veel eer". Wat een onzin, laat het dan ook langs je heen gaan, denk ik dan. Bel dan niet zo opgefokt op... Het is namelijk zeer opvallend dat naast de geuite kwaadheid in een aantal telefoontjes een ernstige vorm van verdrietigheid weerklonk. Dat vind ik dus simptomatisch voor het door Gerben Hoekstra gesignaleerde sektarisme binnen sommige zichzelf anarchisten noemende Pinksterlanddagen-bezoekersters. En nogmaals, daarom paste dit artikel zo prachtig in de serie artikelen met betrekking tot NewAge en (radikaal)links. Het niet schriftelijk reageren op de aanval van Gerben Hoekstra vind ik een gemiste kans voor al diegenen die zich aangesproken voelen...

Het is verder zeer opvallend dat al diegenen die wél schriftelijk reageerden zonder uitzondering waardering hadden voor "de frisse wind". Naast het elders in dit Kleintje opgenomen artikel van Sies van Raaij kregen we ook via ons emailnummer respons waaronder (bijvoorbeeld) deze: "Klasse!, heb me rotgelachen. Ik hoop dat er nog een ander soort anarchisten zijn. Gerben is in ieder geval een schrijver die het anarchisme eer aan doet. Groeten, Robert Loeber". We kregen ook nog een zeer lang betoog van een behoorlijk op leeftijd zijnde anarchist (hij schijnt reeds sinds het begin op de Pinksterlanddagen te komen: 1934!) die zijn enthousiaste instemming met Gerben Hoekstra's visie op Appelschaos betuigde. Zijn verhaal was echter dermate 'intern' dat we besloten hebben dit niet op te nemen. In 'Funest' (radikaal-links maandblad uit Leeuwarden) nummer 49 wijden een aantal "Friese Vrijdenkers" eveneens weinig vlijende woorden aan bijvoorbeeld Appelscha en Atalanta. Ik hoop dat dit alles zal leiden tot een inhoudelijke en kritische diskussie over (radikaal) links en de wereld om ons heen, in plaats van persoonlijke aanvallen en gemakkelijk, want lui uitdragen van verdriet...

geejee

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 311, juli 1997