Delen van voorzieningen wordt bestraft

Vanaf 1 januari dit jaar is de Nieuwe Algemene Bijstandswet voor iedereen van kracht. In DenBosch betekent dit een zeer zuinig en hard beleid ten opzichte van een groeiende groep mensen die afhankelijk is van steeds minder inkomen. Op het allerlaatste moment, tijdens de gemeenteraadsvergadering van december vorig jaar, zijn er (gelukkig) nog een paar veranderingen doorgevoerd in de nABW-verordening. Dit na zeer langdurig lobbiewerk van nogal wat Bossche instellingen om individuele gemeenteraadsleden en politieke partijen duidelijk te maken dat de allereerste variant van die verordening rampzalige gevolgen zou hebben voor nogal wat burgers. Na deze terechte bijstellingen kan het eindoordeel echter niet positief wezen: het was, het is en het zal wel een krenterig beleid blijven. Diegenen die het beleid in DenBosch hebben uitgestippeld hebben blijk gegeven van een volledig gebrek aan inlevingsvermogen en (dus?) solidariteit ten opzichte van een groeiende groep mensen die je zo langzamerhand met recht tot de 'onderklasse' kunt definiëren. Nu het jaar van de armoe afgesloten is, een bisschop mooie praatjes heeft gesproken en de Bossche gemeenteraad overgaat tot de orde van de dag, dat wil zeggen praten over het uitgeven van vele tientallen miljoenen guldens aan grootgrutters, rijkelui en prestigeprojekten, moeten we konkluderen dat we verder van huis zijn dan ooit. Het afgelopen jaar hebben tientallen mensen zich zeer druk gemaakt over de beleidsnota die ten grondslag lag aan de invoering van "de nieuwe ABW". Met grote kennis van zaken zijn er brieven, reacties, nota's en speeches gemaakt en gehouden voor een groepje Bossche politici waarvan de meesten feitelijk nog steeds niet in de gaten hebben wat er allemaal om hen heen aan de hand is.
Zelf woon ik op De Paap, de meesten van jullie zullen dit wel kennen, dat in 1978 gekraakte voormalige ziekenhuis Joan de Deo, dat in 1980 door de gemeente DenBosch werd gekocht. Na jaren ruzie en onderhandelen tussen de bewoners en de gemeente is dat pand in 1989 verbouwd tot 40 wooneenheden en tegenwoordig is het in bezit van de Stichting Hertoghuizen, het voormalige Gemeentelijk Woning Bedrijf. Aangezien ik zelf afhankelijk ben van een ABW-uitkering - overigens beschouw ik die als een vorm van basisinkomen - worden ik en mijn huisgenoten dankzij deze nieuwe ABW met bijna honderd gulden in de maand gekort. Waarom? Omdat ik niet in staat ben aan te tonen dat ik géén kosten deel die te maken hebben met het wonen. Kortom, omdat ik op de Paap woon, die relatief zeer goedkoop verbouwd is omdat we allemaal genoegen nemen met weinig voorzieningen (zo we delen we bijvoorbeeld keukens, badkamers, toiletten), word ik gestraft. Natuurlijk gaan we daar met een heel stel mensen tegen in beroep maar dat zal vermoedelijk weinig uithalen aangezien de gemeente DenBosch gekozen heeft voor bezuinigen in plaats van voor en sociaal beleid.

Bladerend in wat oude papieren (leve het archief!) om de historie van de verhouding tussen de gemeente en de Paap op een rijtje te krijgen kwam ik de volgende - nu zeer relevante - diskussie tegen in de notulen van de gemeenteraad van DenBosch van 28 oktober 1987, alweer bijna tien jaar geleden dus. Om een beeld te geven van hoe men daar toen over dacht geef ik hier onder enkele letterlijke citaten uit die notulen. Het gaat over het toepassen van de voordeurdelersmaatregel en de krakerskorting die ons toen werden opgelegd door de toenmalige directeur van de Sociale Dienst van DenBosch, de heer Frerichs, tegenwoordig de hoogste baas van de gemeentelijke sector Welzijn en architect van de huidige beleidsuitgangspunten van de Nieuwe ABW.

De toenmalige PvdA-woordvoerder Theo Strijers (tegenwoordig ergens hogerop in de landelijke politiek werkzaam) zei: "Tegen de kortingen op de bijstandsuitkeringen heeft de PvdA-fractie ernstige bezwaren. De voordeurdelerskorting vormt in feite een straf op het doelmatig gebruik van woonruimte én een ernstige inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van betrokkenen. Ook de krakerskorting vormt een aantasting van de persoonlijke bestedingsvrijheid. Bovendien is de korting zo fors, dat het restant in alle redelijkheid niet voldoende kan worden genoemd om van te leven." En CDA'er Paul van der Krabben, tegenwoordig lid van de raadsfraktie van Bosch Belang: "Ten aanzien van de kortingen kan de fraktie zich aansluiten bij de woorden van de vorige spreken." Guus Paanakker, toen nog VVD-gemeenteraadslid en nu VVD-wethouder: "Met betrekking tot de kortingen op de uitkeringen kan de VVD-fraktie zich verenigen met het standpunt van de PvdA-fraktie. Ook de VVD-fraktie is na zorgvuldig overleg tot een dergelijke conclusie gekomen." Knillis-woordvoerder Paul van de Vorst en Groen Linkser Erik de Rooij ondersteunden het standpunt van de Paapbewoners en pleiten voor afschaffing van de toenmalige kortingen. En Peter Claessen (jaja, kennen we hem nog?) stelde "dat ook D'66 ten principale de voordeurdelerskorting als onjuist afwijst" maar hij vond dat de Papenhulstbewoners hier de gemeente niet over dienden lastig te vallen maar dat ze naar het Rijk dienden te gaan." Louis Neefs zei het ook fraai: "de fraktie van Bosch Belang stemt van harte in met het voorliggende verbouwplan en ondersteunt voorts alle initiatieven die ertoe zouden kunnen leiden, dat de desbetreffende kortingen niet toegepast behoeven te worden."

Duidelijke taal dus toendertijd. In december 1996 heeft een meerderheid van de Bossche politici besloten om uitkeringsgerechtigden die voorzieningen delen zoals een douche of gasfornuis te straffen met bijna honderd gulden per maand. Schande... Jullie horen hier vast en zeker nog meer over want dit pik ik niet.

gertjan (bewoner van de paap)

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 305, januari 1997