Skip to main content
  • Archivaris
  • 282

Water

Nederland overstroomt. Natuurlijk is het lullig als je huis ineens onder water staat, als je moet vertrekken voor het aanstormende water, als de dijk naast je dorp op springen staat. Maar dat gelul over de milieubeweging, over de overheid die niets doet aan de toestand van de dijken, over "dat zoiets nog kan gebeuren in een land als Nederland"! Natuurlijk gebeurt zoiets in een land als Nederland. Wij die al zo lang menen dat we de natuur, het water, kunnen bedwingen, dat we oppermachtig zijn en dat de natuur zich maar aan ons aan moet passen, we worden nu met de gevolgen gekonfronteerd. De beddingen worden gekanaliseerd opdat er maar meer ruimte komt voor ons, mensen. De maas is 80 kilometer korter gemaakt omdat ie in de weg lag. En maar bouwen in de uiterwaarden, langs de dijken, op plekken waar eigenlijk gewoon water zou moeten zijn. Nee, dat water is veel slimmer dan wij, het water doet gewoon waar ze zin in heeft: stromen. Waar ze wil. "De woeste stroom wordt haar wildheid verweten, dat de bedding haar daartoe dwingt wordt vergeten". Een lichtpuntje: misschien is er nu eindelijk een argument gevonden om die Betuwelijn van de kaart te vegen.

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 282, 10 februari 1995