'Die lui van dà miljeu'
Een watersnood, voorwaar. Op het moment dat dit kleintje geschreven wordt zijn alle dijkdoorbraakgevaren nog niet geweken. De halve polderbevolking is vertrokken. Alles achterlatend. Vee moest achterblijven en kwam pas aan de beurt wanneer alle mensen vertrokken waren. Typisch. Ook de TV-beelden gezien? Motorfietsen, computers, de hele materiële mikmak mocht wel worden geëvacueerd, dieren voorlopig niet.
Bisschoppen roepen op te bidden voor het behoud van de dijken. In wat voor land leven we eigenlijk?
Adrenaline-voedend, dat wel, al die beelden. Trots verdringen de burgemeesters, Hekkings en andere lui zich voor de vele camera's om toch maar vooral te melden dat de evacuatie beheerst en ordelijk verloopt. Wat hebben we het toch weer in de puntjes verzorgt, zo met z'n allen. Allen een enkele mafketel slechts die de dijken in Limburg stond door te prikken. En iedereen biedt hulp aan. Opvangplekken, transport etc. Allemaal even belangeloos? Dat mag je hopen!
De aannemers, schoonmaakbedrijven, baggeraars etc. kunnen hun jaarrekening nu al met positief saldo voorspellen. Goed voor de ekonomie zo'n riviertje.
Dijken, nu!
Het meest walgelijk zijn natuurlijk de politici die over elkaar heenrollen in de populistische praatjes. Milieu-effecten meten? Onzin! Inspraak? Nu dus niet. Dijken! Nu! Bijna alle politici pleiten nu al voor de art. 66 inzet. Dit artikel bepaalt dat in geval van een noodsituatie MER en inspraak-procedures mogen worden overgeslagen. Maar er is nu geen sprake meer van een noodsituatie! Dat is weer voorbij!
Al jaren lang heeft de milieubeweging haalbare plannen voor dijkverzwaring (met behoud van natuur-landschapswaarde) neergelegd. Notabene de overheid veroorzaakte de vertraging in de aanleg omdat er domme betondijken werden neergeplompt waartegen dijkbewoners, cultuur- en natuurbeschermers terecht fel protesteerden. Zoveel te pijnlijker is het dat pers en politiek er alles aan doen om de hetze tegen 'die lui van dà miljeu' in stand te houden, aan te wakkeren zelfs. Verstoppertje spelen.
Het noemen van een oplossing voor een probleem wat jezelf gekreëerd hebt onder de suggestie dat je daarmee die 'miljeumannen' te slim af bent.Het hardst van iedereen schreeuwde het kereltje van Rey van de VVD. Ik kan me het geschreeuw van hem, destijds tijdens de betonkaalslag, ook nog herinneren. Toen stond hij op meer inspraak en een grondige Milieu Effect meting. Nu schreeuwt hij moord en brand dat die linkse (?) partijen (hij bedoeld D66 en GroenLinks) veroorzakers van de ellende zijn. Pijnlijk detail: vorige ramp is hijzelf niet getroffen. Nu wel. Hij is huisjesmelker en tien panden van hem staan onder water....
Sta eens stil bij de precedent-werking van artikel 66. Als men nu de gebeurtenissen als een bestuurlijke noodsituatie mag beschouwen, waar valt de inzet van inspraak-uitschakeling dan nog meer te verwachten. Let op, ze zullen het te pas en te onpas gaan inzetten. Zeker als hun eigen belangen op het spel staan en niet de jouwe. Wees waakzaam.
Verscheurd van huis en haard
Het nieuws over het water heeft elk ander (belangrijk) nieuws overstroomd. Tussentijds is de eerste kamer nog even akkoord gegaan met de wet 'derde veilige landen' die bepaalt dat bijna alle asielzoekers direkt teruggestuurd zullen worden naar doorreislanden. De volledige rechtsbescherming van vluchtelingen in Nederland is ondermijnd, niet de dijken! Een laatste citaat van de pers tijdens de last van het water: "Triest en geëmotioneerd, omdat mensen zich los moeten scheuren van hun omgeving, huis en haard moeten verlaten". Toen ik dat hoorde, brak mijn hart. Wie zijn de echte vluchtelingen? Omdat mensen zich los moeten scheuren van hun omgeving... Godverdomme, ik vind het zielig voor ze, maar een weekje in een hotel of opvangadres... Wie staat nog stil bij het lot van vluchtelingen? Godverdomme. Wat een land.
Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 282, 10 februari 1995