Baas van Boven af

Margriet van Boven verkeert, als directrice van het Noordbrabants Museum, in haar nadagen. Wie deze Bossche Madam Thatcher goed kent, beseft dat je nogal gemakkelijk met haar in aanvaring komt. Is het daarom dat er zovelen gniffelen over eigen beleefde incidenten en ruzies van anderen met mevrouw Van Boven? Door gebrek aan communicatie en relativering is de directrice snel op haar teentjes getrapt. Haar ambities liggen zo hoog, dat menigeen, die zich bij het verwerven van enig cultuurstuk op haar weg bevindt, voorgoed met de nek wordt aangekeken. Dat tijdloze is nu voorbij door de benoeming van een zakelijk leider, Paul du Crocq. Helaas verdwijnt daarmee ook de ambitie van Mevrouw Van Boven, want niemand zal tegenspreken dat zij met een tweede kapitein op haar schip nimmer bakzeil wenst te halen.

verdienste
Het is onbetwist haar grote verdienste geweest dat Margriet van Boven het armetierig behuisde museum, als onderdeel van het Provinciaal Genootschap nog gevestigd aan de Bethaniëstraat, een nieuwe huisvesting kon toespelen. Dat was de geste van oud commissaris van de koningin Jan van der Harten, die voor de neus van zijn opvolger Dries van Agt, het voormalige gouvernementspaleis aan Margriet cadeau deed. Vanaf die tijd heeft de directrice met alle inzet gewerkt om het museum boven het provinciale karakter uit te tillen. Door haar kunstzinnige ambities en relaties, onder meer in Italië, is zij daar erg goed in geslaagd.
Al ruim tien jaar geleden drongen de subsidiënten (provincie NoordBrabant en gemeente Den Bosch) er bij het museumbestuur op aan naast de directrice, een zakelijk directeur (!) aan te stellen. Mevrouw Van Boven, die alle facetten van het leiderschap dacht te kunnen behartigen, faalt op gebied van economisch management, om over het aspect personeelsbeheer nog maar te zwijgen. Zij was lang enig woordvoerster en kon daardoor de publiciteit naar haar hand zetten. Op die manier gelukte het haar de intriges binnenskamers te houden. Bovendien liep er in haar directe omgeving de kontenkruiper Fred op den Coul van de Brabant Pers rond. Deze recensent kon het tegenover zijn bovenste beste baas bij de VNU niet maken mevrouw Van Boven te ontstemmen. Deze baas Jaap Scholten, één van de hoofdsponsors van het Noordbrabants Museum, is nauw bevriend met Margriet Van Boven. Haar solitair optreden is lang een sterk punt van haar beleid gebleken. De benoeming van Du Crocq heeft zij tot 1 februari 1996 weten tegen te houden door tegen te stribbelen bij het bestuur.
Van Boven wenst geen pottekijkers, zelfs een samenlevingsovereenkomst met collega Yvonne Joris van het Kruithuis zag de Bossche kenau niet zitten. De knipmessen en slijmjurken in het Museumbestuur en in de politiek bleven haar lief aankijken, maar treurden in stilte over zoveel macht.

geldstop
De aan het Noordbrabants Museum in 1985 toebedeelde geldstromen hebben na de ingebruikname van het paleis nooit meer zo hoog kunnen oplopen. De derde fase van de nieuwbouw is daardoor niet gerealiseerd. Voor een eigentijds museum en voor een Bosch' historisch museum is geen plaats. Onderzoek heeft uitgewezen dat de oudbouw van Rijksarchief en Waterstaat in de Waterstraat en aan de Mortel niet voor museaal gebruik geschikt zijn. Maar geen haar op het hoofd van Van Boven, die er aan denkt dergelijke afdankertjes te accepteren.
Het uitblijven van nieuwbouw is de enige blokkade in haar loopbaan waarin zij geremd is. Mogelijk dat de nieuwe zakelijk leider zich op die derde fase kan toeleggen, wat hem bij realisatie zijn leven wat bestendiger zal maken.

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 296, april 1996