Geldpers

Gisteren 27 maart 1995 probeerde ik een kleine advertentie te plaatsen in de gezondverstandkrant van wakker Nederland: Dagblad De Telegraaf. Juist artikel één van de statuten dat bij de colofon staat moet je maar eens goed lezen, dan blijf je lachen. Met die advertentie hoopte ik een discussie los te maken over het geldsysteem in Nederland, de manipulatie met de geldstromen bij de banken en de absolute onbespreekbaarheid van de monetaire (geld) politiek in het parlement en in de pers. De tekst luidde: "Ik ontdekte 30 miljard gulden financiële reserves in het girale betalingsverkeer voor de werkgelegenheid. Graag discussie hierover met: R.M. Brockhus 02152.68153". Er werd nogal heen en weer gepraat bij het doorgeven van deze advertentie, omdat ik in eerste instantie gesteld had, dat ik een vindersloon van 10 procent verlangde. de Telegraaf-telefoniste vond het maar niks, omdat ik weliswaar ontdekt had dat dat geld ergens op een geheime plek bij de banken was verstopt, maar dat ik het dan nog niet 'gevonden' had, en niemand het geld dus verloren had. Nu kan je over het opgeven en de inhoud van een kleine advertentie natuurlijk niet oeverloos zitten delibereren, zodat het uitkwam op bovenstaande tekst. De prijs van deze speurdersadvertentie in de rubriek 'oproepen' zou 71,82 gulden worden.
In de middag werd ik teruggebeld, zowel voor de controle om na te trekken dat ik echt bestond en dus ook zou betalen, en om te verklaren dat woorden als 'miljard' en 'geldverkeer' of 'girale reserve', danwel 'geldpolitiek' niet toegestaan zijn in advertenties in de Telegraaf. Woorden met een strekking die duiden op het nadenken over geld en het geldsysteem zijn taboe. De advertentie-opdracht werd dus geannuleerd. Hetgeen mij de opmerking ontlokte dat ik er weer iets bijgeleerd had. de vrijheid van meningsuiting en het recht om onder eigen verantwoordelijkheid gedachten te uiten in een (groot) dagblad zijn helaas ondergeschikt aan de beperkingen die redacties hanteren. de overheid zal er waarschijnlijk geen moeite mee hebben, omdat zij de censuur op dit onderwerp mogelijkerwijze zelfs afdwingt; danwel met intrekking van advertentiebudgetten zelfcensuur entameert.
probeer dus zelf maar eens uit of je een dergelijke tekst als kleine advertentie bij een grotere krant geplaatst kunt krijgen. De kans is vrijwel nul. tegelijk met de ervaring dat je niet zomaar een zinnige gedachte via een advertentie in de media kunt krijgen zal de (onnozele) adverteerder waarschijnlijk meer geïnteresseerd raken in het onderwerp geld en geldpolitiek. Sukses gewenst met het doorbreken van de censuur, met grondwettelijke vrije groet, Rob Brockhus, Westkade 227, 1273 RJ, Huizen 02152.68153.

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 284, 7 april 1995