Op 18 oktober jongstleden, aan de vooravond van de bestuursverkiezingen bij de LPF, openbaarde RTL-4 journalist Frits Wester in het programma Barend en Van Dorp dat het OM minister Nawijn had aangeraden wat afstand te bewaren van zijn partijvoorzitter Ed Maas. Want Justitie zou overwegen invallen te plegen bij een aantal grote o.g.boeren. En Maas was daar één van (zie ook "Vast Goed" van 24 oktober jl.). De flink op het maatschappelijk leertje omhooggeklommen glazenwasser was die week weer eens op vakantie gegaan met vrouw en kroost en reageerde niet stante pede. Maar in de week die volgde dreigde de fantoomachtige sponsor van ADO Den Haag annex paardenpiet met juridische stappen tegen zowel Wester als diens werkgever via zijn alter ego Oscar Hammerstein. Wester ging gisteravond naar het Canossa van Barend en Van Dorp en bood daar zijn excuses aan onder de overweging: "Mon emploi vaut une messe". Nota bene onder toeziend oog van minister Nawijn. De strenge wachter aan de Nederlandse poort, die mede en vooral door Maas juist was overgehaald om lijsttrekker te worden van de LPF voor de verkiezingen van januari 2003. Hij liet in hetzelfde programma weten bij minder dan vijf zetels niet in de Tweede Kamer te gaan zitten. Waarschijnlijk gaat ie in dat geval gewapend met een bijl bij de gates van Schiphol posten. Toch hadden wij bij Kleintje Muurkrant een licht prikkelend gevoel van déjà-vu en we kuierden memory-lane in. En ja hoor. Op 16 december 1996 werd ingebroken bij het Landelijk Recherche Team (LRT). De dieven gingen er vandoor met een laptop en een paar floppy's. Een paar weken later onthulde Kuifje R. de Vries dat het LRT onderandere aan het snuffelen was in het wel en wee van Ed Maas. En met name veel belangstelling had voor diens verovering van het vastgoedfonds VHS (ooit Verenigde Hollandse Sigaren of boertig in de volksmond Vele Handen Stelen) die hem via Robert Jan Doorn op het pad van Oscar Hammerstein had gebracht. Maas en Hammerstein vonden de uitzending van Kuifje niet netjes en in de tweede seance over dat onderwerp maakten beiden (!) hun opwachting in de studio. Kuifje werd teruggebracht tot zijn werkelijke proporties en gedwongen tot een mea maxima culpa. Ed en Oscar verzorgden vervolgens een aflevering van Bassie en Adriaan waarin zij een kluis voor het gebouw van het LRT deponeerden en de case was closed. Maar hoe zit het nou met de reactie van Gerrit Zalm op Wester’s blijde boodschap: "Ik vind het geen goeie zaak dat u dit in het openbaar zegt... de papierversnipperaars staan al aan natuurlijk... u had die informatie nooit mogen hebben"? Je zou bijna zeggen dat Zalm wist dat Wester gelijk had. En dan was Zalm’s conclusie over die papierversnipperaars zo gek nog niet. Meer daarover in een volgende aflevering.

Op 18 oktober jongstleden, aan de vooravond van de bestuursverkiezingen bij de LPF, openbaarde RTL-4 journalist Frits Wester in het programma Barend en Van Dorp dat het OM minister Nawijn had aangeraden wat afstand te bewaren van zijn partijvoorzitter Ed Maas. Want Justitie zou overwegen invallen te plegen bij een aantal grote o.g.boeren. En Maas was daar één van (zie ook "Vast Goed" van 24 oktober jl.). De flink op het maatschappelijk leertje omhooggeklommen glazenwasser was die week weer eens op vakantie gegaan met vrouw en kroost en reageerde niet stante pede. Maar in de week die volgde dreigde de fantoomachtige sponsor van ADO Den Haag annex paardenpiet met juridische stappen tegen zowel Wester als diens werkgever via zijn alter ego Oscar Hammerstein. Wester ging gisteravond naar het Canossa van Barend en Van Dorp en bood daar zijn excuses aan onder de overweging: "Mon emploi vaut une messe". Nota bene onder toeziend oog van minister Nawijn. De strenge wachter aan de Nederlandse poort, die mede en vooral door Maas juist was overgehaald om lijsttrekker te worden van de LPF voor de verkiezingen van januari 2003. Hij liet in hetzelfde programma weten bij minder dan vijf zetels niet in de Tweede Kamer te gaan zitten. Waarschijnlijk gaat ie in dat geval gewapend met een bijl bij de gates van Schiphol posten. Toch hadden wij bij Kleintje Muurkrant een licht prikkelend gevoel van déjà-vu en we kuierden memory-lane in. En ja hoor. Op 16 december 1996 werd ingebroken bij het Landelijk Recherche Team (LRT). De dieven gingen er vandoor met een laptop en een paar floppy's. Een paar weken later onthulde Kuifje R. de Vries dat het LRT onderandere aan het snuffelen was in het wel en wee van Ed Maas. En met name veel belangstelling had voor diens verovering van het vastgoedfonds VHS (ooit Verenigde Hollandse Sigaren of boertig in de volksmond Vele Handen Stelen) die hem via Robert Jan Doorn op het pad van Oscar Hammerstein had gebracht. Maas en Hammerstein vonden de uitzending van Kuifje niet netjes en in de tweede seance over dat onderwerp maakten beiden (!) hun opwachting in de studio. Kuifje werd teruggebracht tot zijn werkelijke proporties en gedwongen tot een mea maxima culpa. Ed en Oscar verzorgden vervolgens een aflevering van Bassie en Adriaan waarin zij een kluis voor het gebouw van het LRT deponeerden en de case was closed. Maar hoe zit het nou met de reactie van Gerrit Zalm op Wester’s blijde boodschap: "Ik vind het geen goeie zaak dat u dit in het openbaar zegt... de papierversnipperaars staan al aan natuurlijk... u had die informatie nooit mogen hebben"? Je zou bijna zeggen dat Zalm wist dat Wester gelijk had. En dan was Zalm’s conclusie over die papierversnipperaars zo gek nog niet. Meer daarover in een volgende aflevering.

De vraag blijft waarom in de top van MDC/Amstelland zoveel emotie ontstond bij de Openbaringen van Frits. Volgens voorlichter Michel Westbeek heeft de o.g.onderneming niks te verbergen. Oké, waar gehakt wordt valt wel eens dakgoot. Maar om daarvoor de papierversnipperaar aan te zetten, nou nee. Toch hebben we het gevoel dat Michel ons niet alles verteld heeft. En dat gevoel werd nog versterkt door geluiden uit het zuiden des lands. Vorige week zou namelijk een aantal toplieden van MDC/Amstelland een paar daagjes de gezelligheid van Valkenburg hebben opgezocht. Niet alleen om wat uit te blazen maar om entre nous eens wat ontspannen te keuvelen met een door hen eveneens uitgenodigde potentiële opdrachtgever. Naar alle waarschijnlijkheid over een wat soepelere samenwerking in de nabije toekomst. Het ging om Jan de Jonge, directeur van de afdeling concerninkoop van het Uitvoeringsinstituut Werknemers Verzekeringen GAK. Een man die binnen zijn bedrijf veel in de melk te brokkelen heeft over huur en/of aanschaf van onroerend goed. Een vette kluif dus voor het met name in Amsterdam naarstig naar expansie zoekende MDC/Amstelland. Naar aanleiding van dat bericht vroegen wij aan De Jonge hom of kuit via onderstaande e-mail:

"Geachte heer De Jonge,

Het is ons ter ore gekomen dat u vorige week een paar aangename dagen zou hebben doorgebracht op het lieflijke Château Gerlach in Valkenburg aan de Geul. Op zich heerlijk natuurlijk, ware het niet dat deze daagjes gesponsored zouden zijn door de Amsterdamse o.g. grootmacht MDC/Amstelland. Sterker nog: een aantal toplieden van deze onderneming zou u gezelschap hebben gehouden en eveneens hebben genoten van de geneugten van het château en het golvende Limburgse land. Nog niet zo lang geleden heeft een Kamerenquête weer eens aan het licht gebracht hoe makkelijk topmensen uit de (semi-) overheidssfeer zijn te beïnvloeden door de grote jongens uit de bouwwereld. In uw functie heeft u bij het GAK een stevige invloed op het vergeven van opdrachten aan o.g.ondernemingen. Een gezamenlijk bezoekje aan Valkenburg gelardeerd met een paar additieve heerlijkheden des levens doet bij de onnozele waarnemer al gauw de mening postvatten dat er iets niet deugt. Binnen het kader van een eventuele publicatie op de site (www.stelling.nl/kleintje/actueel.html) zouden wij daarom graag van u willen vernemen of het karakter van bovenstaande meeting op juiste wijze is geschetst of dat wij het allemaal heel anders moeten zien".

Tot nu toe niks vernomen. Maar alles went.

En wij maar zitten te dubben over de vraag wat Frans van Triest, directeur afdeling ontwikkeling vastgoed van MDC/Amstelland, ja dan nee door de papierversnipperaar heeft gehaald cq. laten halen toen Frits Wester de komst van de boze overheid aankondigde en in wezen alleen de toorn van een glazenwasser en een advocaat over zich afriep. Ging het om de genereuze adviezen die een paar ex- en huidige leden van de VVD-fractie in de Amsterdamse gemeenteraad van tijd tot tijd geven aan de o.g.-reus? Of tripjes van de leiding naar aangename oorden om potentiële opdrachtgevers een Zwitserleven gevoel te bezorgen?

Ging het om de problematiek rond de eventuele aankoop van de zo naarstig opgebouwde verzameling ontwikkelingsprojecten die door Ronnie v.d. Putte via het doorgeefluikje van Frans op het bord van directeur Klaas de Ruiter terecht is gekomen?

Ging het om de vette haring met uitjes die de gemeente Amsterdam aan het bedrijf van Frans en Klaas voorhield om het aan te zetten tot de realisering van het bruggebouw op de A 10, wat bijvoorbeeld Hugenholtz Project Groep flinke druk in het gedarmte bezorgde en het Ministerie van Binnenlandse Zaken zelfs noopte tot het aankondigen van een onderzoek naar concurrentievervalsing?

Wij weten het nog steeds niet. De enige reactie op onze e-mails die de bij deze ongein betrokken jongens en meisjes tot nu toe konden opbrengen is vragen naar ons geheime telefoonnummer. Jongens en meisjes die voor hun werkzaamheden toch een redelijke tegemoetkoming beuren. Waar moet het naar toe met deze wereld? Met zijn allen naar Château Gerlach?

Wij weten niet hoe het u vergaat maar wij zijn even fors de draad kwijt. Zegt Frits Wester bij Barend en Van Dorp dat Justitie op het punt staat invallen te plegen bij een stel o.g.-boeren. Volgens hem is een van de beoogde targets de regelmatig op de Canarische eilanden rondbadderende voorzitter van de LPF Ed "Fantomas" Maas. Een van zijn bronnen zou bij Justitie zitten, maar na de aankondiging van Wester gebeurt er van de zijde van Justitie niks rigoureus. Dus Maas schakelt na enig beraad van achter zijn kogelvrije kantoordeur de zaak meteen in de vijfde versnelling en eist via zijn hautaine spreekbuis Oscar Hammerstein excuses van Wester in een volgende aflevering van Barend en Van Dorp. Op straffe van een exorbitante schadevergoeding. Dat wordt lachen, want buiten Wester stort ook de rest van de BVD-crew zich in aanwezigheid van een gierende minister Nawijn (Ed’s beoogde LPF-lijsttrekker) in allerlei excuses voor al dan niet verzonnen misstappen. Daardoor krijgt het mea culpa van Wester in de ogen van Maas het karakter van een farce. Ed is boos. Hij kondigt via Oscar alsnog een eis tot schadevergoeding aan en beslaglegging op de tegoeden van RTL-4 en die van Wester. Gisteren blijkt de hele zaak ineens te zijn bijgelegd. Zand erover als Barend, Van Dorp en Wester tenminste 1 euro overmaken op de rekening van Ed. Als een soort erkenning dat ze met hun ridiculisering fout zaten. Op het oog much ado about nothing. Maar we weten nog steeds niet wie Wester’s bronnen waren. En of bijvoorbeeld bij Maas en pak hem beet diens ook al van achter een kogelvrije deur opererende buurman op het Haagse Buitenhof 65 Ronnie v.d. Putte de gewillige papierversnipperaars inmiddels hun werk hebben gedaan. Net als bij Amstelland.

De carrière van mr. Oscar Hammerstein, spreektoeter van VHS-directeur en LPF-voorzitter Ed Maas, vertoont alle kenmerken van een achtbaan. Hoogte- en dieptepunten wisselen elkaar af. Zoals gebruikelijk zijn de dieptepunten ons het beste bijgebleven. Zo zat Oscar in 1994 een flink tijdje in voorarrest omdat hij ervan werd verdacht meegewerkt te hebben aan het witwassen van 17,5 miljoen gulden die volgens het OM uit de drugshandel was gegenereerd (zie ook Retourtje Cantrade in De Morgenster). De zaak was geen ABC-tje en sleepte zich voort tot 20 juli 1995 toen Hammerstein in hoger beroep werd vrijgesproken omdat boze opzet niet bewezen kon worden. Dat zoiets allemaal niet in je kouwe kleren gaat zitten moge blijken uit Oscar’s later teruggedraaide schrikreactie op de bomaanslag op kunstenaar Rob Scholte op 24 november 1994. Volgens de advocaat zou de op afstand tot ontploffing gebrachte kleefbom onder diens BMW eigenlijk voor hem bestemd zijn geweest. Oscar beschikte toen over een identieke voiture en de dader had zich waarschijnlijk vergist.

Een andere memorabele affaire waarmee Oscar’s naam onverbrekelijk verbonden blijft is die rond een flink pakket aandelen VHS. Oorspronkelijk toebehorend aan de Breda’se textiel- en o.g. boer "Onnie" Kool die het later overdroeg aan de Stichting Administratiekantoor Korf waarover Hammerstein mede de scepter zwaaide. Volgens de ECD zou het bewuste pakket ooit onderdeel zijn geweest van de uit het zicht geraakte bezittingen van de op 27 juni 1991 overhoop geschoten drugslord Klaas Bruinsma en zou het via een verdwijningstruc van megazwendelaar Robert Jan Doorn in Kool’s voorraad zijn terechtgekomen. Maar bewijzen voor die stelling bleken te schraal om er chocola van te maken. Tijdens zijn veroveringstocht richting VHS werd Ed Maas door Robert Jan Doorn gewezen op het pakket dat nog bij Korf cq. Hammerstein lag. De rest is bekend. Maar Administratie Korf was niet de enige Stichting waarbinnen Oscar zich bewoog. Hij speelde in die tijd ook al een rol bij Stichting Administratiekantoor Geeris. En over die Stichting en zijn naamgever Leo Geeris uit Vught meer in een volgende aflevering van deze serie.

Het huidige LPF-bestuurslid Oscar Hammerstein was niet in zijn uppie verantwoordelijk voor De Stichting Administratiekantoor Geeris. Hij werd namelijk terzijde gestaan door de echtgenote van Leo Geeris, Maria Bernadette Vehmeijer. Maria is een telg van een familie die geparenteerd is aan de Dreesmannetjes en zich dankzij een geschat vermogen van 375 miljoen euro mocht verheugen op plaats 34 in de nog verse Quote 500-lijst van rijke stinkers. De uit de Eindhovense regio afkomstige Leo en zijn op huwelijkse voorwaarden met hem getrouwde Maria verlieten in de jaren negentig hun niet onaanzienlijke pandje aan de Helvoirtseweg in Vught en vestigden zich op de Gansenhoef. Een lieflijk optrekje even buiten Maarssen met een green van negen holes in de tuin, waar zij "zonder gespuis rustig een balletje kunnen slaan". Dat zonder gespuis is volgens mensen die het weten kunnen niet helemaal gelukt. Zo zou de door Quote op 50 miljoen euro geschatte Leo (nr. 350) niet zo woest lang geleden een mediterraan type aan de deur hebben gehad om hem vriendelijk doch nadrukkelijk te manen de overeengekomen koop van een stukje vastgoed in de Amsterdamse binnenstad financieel af te wikkelen. Aan dat verzoek zou nummer 350 toen met gezwinde spoed hebben voldaan.

Verder zou het tussen Leo en vier heren die toch al niet tot zijn kleine vriendenkring behoorden maar met wie hij wel participeerde in een paar ontwikkelingsprojecten ook niet helemaal botertje tot de boom zijn. Hij zou in de visie van die partners wel erg slordig omgaan met zijn maandelijkse bijstortingen. En dat allemaal door op een duikelende beurs verkeerde keuzes te maken. Leo zou daardoor in de laatste twee jaar zo’n 25 miljoen euro hebben ingeleverd. Dat tast verdorie niet alleen je liquide positie aan maar ook die op de Quotelijst waar Leo vergeleken met vorig jaar tien plaatsen heeft moeten inleveren. Zijn krediet bij huisbankier Staal zou het plafond hebben bereikt en daarom zou hij nu driftig bezig zijn met het laten herwaarderen van zijn o.g.-bezittingen. God, wat een gedoe zeg. Inmiddels zou ook zijn echtgenote in het krijt zijn getreden en via mr. Tomlow de bewuste partners van haar man bewogen hebben een hele toonladder lager te zingen. Nou, zo is het wel weer mooi voor vandaag. Maar we komen terug.

Leo Geeris mag dan de laatste jaren behoorlijk zijn achteruitgeboerd, leeg is hij niet. Anders had hij vorig jaar december niet meegemogen met o.g.-kanjers als Frits Maarsen, "ome" Cor van Zadelhoff en een paar ING-bobo’s op een ijzige zakentrip naar St. Petersburg. Een ander bewijs voor de stelling dat Leo nog niet onder de koelte van een wapperende handdoek wordt uitgeteld in de hoek waar de klappen zijn gevallen moge de ontwikkeling zijn van een luxe appartementencomplex op een lief lapje grond in Marbella. Overigens oefent de Zuidspaanse place to be al langer een onweerstaanbare aantrekkingskracht op Leo uit. Hij beschikt er al jaren over een alleraardigst optrekje en probeert van tijd tot tijd als een beduimelde playboy in Gil y Gil’s natte droom de wijzers van de klok tegen te houden. Naast Leo’s fraaie stulp heeft een andere Nederlander eveneens iets weelderigs betrokken: ene Bill Groenewoud uit Vught. Toevallig? Nee. Geeris tolt namelijk al sedert mensenheugenis rond als een trouwe satelliet in de zakelijke galactica van voormalig "augurkenkoning" Groenewoud (zie de vele publicaties over dit duo in het archief van Kleintje Muurkrant). Een groot aantal van zijn business-vehikels heeft Leo zelfs geparkeerd onder de administratieve hoede van Bill aan de Helvoirtseweg in Vught. Dat neemt niet weg dat hij meestal wel zelfstandig opereert, waarbij zijn partnerkeus - zoals al eerder vermeld- niet altijd even gelukkig uitpakt. En wat moet je bijvoorbeeld denken van zijn goede relatie met de Ubbergense o.g. boer en racefanaat Herman Buurman, die blijkens uitlatingen van de ontvoeringsgevoelige "onderwereldbankier" Willem Endstra soms als bliksemafleider wordt ingezet bij diens zakelijke manipulaties? Of zijn recente samengaan in Rotterdam met de niet altijd even frisse zakenman Frits de K.? Meer daarover in onze volgende bijdrage in deze serie.

Een nieuwe eeuw, een nieuw geluid. Dat moet de toen 51-jarige makelaar Frits de K. hebben gedacht toen hij per 1 januari 2000 uitstapte bij DTZ Cor van Zadelhoff. Na 23 jaar trouwe dienst, waarvan de laatste jaren als vennoot, directeur afdeling marketing en directeur van het Haagse filiaal van de onderneming. Frits ging het wat rustiger aandoen, wat meer aandacht besteden aan zijn gezin, wat knutselen aan zijn eigen vastgoedportefeuille en wat schrijven over zijn line of business. Dat laatste kan niet moeilijk zijn geweest. Frits leidde en leidt op zijn zachtst gezegd een meeslepend leven. Zo maakte hij zich sterk voor het behoud van de portierswoning van het Olympisch Stadion in Amsterdam. Samen met coryfeeën als Fanny Blankers Koen (vliegende huisvrouw), Piet Keizer (schaarexpert bij Ajax) en Ed van Thijn (gesneuvelde minister). Zijn genereuze storting van 3 ½ ton binnen dit kader zorgde in sommige kringen voor een aantal warme klanken. Maar die poetsten de dissonanten niet weg. Zo zou zijn vertrek uit de winkel van ome Cor niet geheel op vrijwillige basis zijn geschied. Frits zou in de visie van zijn superieur met name de stroom van leuke deals in Den Haag te veel in eigen richting hebben omgelegd. Daarnaast moest ome Cor even met zijn ochtendbijdrage naar de dokter na een kwalijke gebeurtenis tijdens onderhandelingen met ING Vastgoed. Die hadden betrekking op de door Cor geplande aankoop van het nieuwe gebouw aan de Amsterdamse Jachthavenweg waar het hoofdkantoor van DTZ twee jaar geleden werd gehuisvest. De taxatie door ING bleek achteraf nogal ruim te zijn uitgevallen. All in the game, maar Frits had die taxatie gesteund waardoor ome Cor voor zijn verse belegging veel teveel florijnen had neergeteld. Nou staat die toch al niet bekend om hilarische vreugdeaanvallen, maar deze faux pas van Frits bezorgde hem neigingen die wij gemeenzaam toeschrijven aan Attila de Hun of keizer Nero.
Naar men zegt heelt de tijd alle wonden, maar Frits wordt nog steeds niet uitgenodigd bij de polowedstrijden die ome Cor bij tijd en wijle organiseert. Wordt vervolgd.

Een ding is zeker, Frits de K. plukt graag bloemen aan de rand van het ravijn. Zo zou hij als makelaar met enige regelmaat in de slag zijn geweest bij de verkoop van onroerendgoed van bijvoorbeeld het ABP en Achmea om na de deal vervolgens in te stappen bij de koper. Dat is op zijn minst not done in deze bedrijfstak en de beide pensioenfondsen zouden verder hebben afgezien van de diensten van Frits. Verder zou hij zich ooit in zijn geliefde Saint Tropez gelieerd hebben met een handige Henkie van Nederlands/Franse bloede die auto’s van enige statuur op grondige wijze van een andere identiteit voorzag en zich daarmee een aardig bestaan verschafte. Maar er zou onenigheid in de (strand)tent zijn ontstaan en Frits achtte het beter om de mondaine Franse badplaats achter zich te laten om te voorkomen dat in de dagbladen vroegtijdig een in memoriam zou verschijnen. En dat zou zonde zijn geweest, want hij wilde bijvoorbeeld zijn verzameling foto’s van zo’n veertig strakke dames die hij als een soort trofeeën op zijn vensterbank had staan graag nog wat uitbreiden. Frits kocht in arren moede maar een stulp in Monaco. Ook fiscaal leuk. Dan moet je er wel meer dan drie weken per jaar verblijven, maar dat kan geen probleem zijn. Om het allemaal wat overzichtelijk te houden deed hij zijn onderkomen in Nederland van de hand. De koopsom (8 miljoen) zou hij netjes door de nieuwe eigenaar hebben laten uittellen in zijn nieuwe verblijfplaats aan de Côte d’Azur. Of dat bedrag tot op de penning overeenkwam met dat op de koopovereenkomst is voor ons helaas onduidelijk gebleven. Toffe gozer, die Frits. Houdt er ook van om eens lekker een vorkje weg te prikken in een beetje gerenommeerd restaurant als De Kieviet in Wassenaar. Samen met bekende jongens als Harry Mens, Ed Maas of andere leden in spe van zijn Haagse Herenclub in oprichting. En natuurlijk houdt Frits ervan om met een beetje bolide langs Europa’s dreven te scheuren. Liefst in Quote-verband samen met zijn al dan niet in de lijst van 500 voorkomende vrienden uit het vastgoedwereldje. Wat kan het leven voor sommigen onder ons toch groots en meeslepend zijn. Zeg, die De Waal van het FNV vraagt 3 ½ procent loonsverhoging. Da’s toch gewoon asociaal, hè kerel? Nog een slokje?

Weet u het nog? In "Shredder" aflevering 3 maakten wij melding van een heel knus samenzijn van hoge jongens van vastgoedgigant MDC/Amstelland en UWV/GAK-baas Jan de Jonge op Château Gerlach in Valkenburg. Zoals vermeld heeft De Jonge als directeur van de afdeling Concerninkoop binnen zijn bedrijf veel in de zoete melk te brokkelen over huur en/of aanschaf van onroerend goed. We hebben tegenover hem in een e-mail onze bezorgdheid nog uitgesproken over dit soort aangenaam verpozen aan de boorden van het zo rustieke riviertje de Geul. Naar wij vernamen zou onze e-mail bij Jan wel de bloeddruk flink omhoog hebben gestuwd maar dat leidde helaas niet tot een retourschrijven. Misschien vond hij het niet de moeite waard. Kan. Maar analyse this:

In de onherbergzame Riekerpolder tussen Schiphol en Amsterdam ontwikkelde MDC/Amstelland ten tijde van de onroerendgoed-hausse een formidabel kantoorpand met een totaal vloeroppervlak van 40.000 meter. De grond is eigendom van de gemeente Amsterdam en die was zo vriendelijk om de kavel voor vijftig jaar aan het bedrijf van Klaas de Ruiter (zie over hem de recente, licht ontroerende serie "Klaas zonder Sinter") in erfpacht te geven. Iedereen blij. Tot de vastgoedmarkt Titanic-neigingen begon te vertonen. Klaas cs. gristen de reddingsboeien onder hun pluche vandaan om niet in een of andere trekvaart achter de Riekerpolder voortijdig te verzuipen. Ze deden hun pand over aan het investeringsvehikel Westinvest. Maar wel onder het beding dat zij voor huurders moesten zorgen. Ja, dat is lekker. Midden in de prut, zonder openbaar vervoer? En een voorraad leegstaande kantoorpanden waar je achterlijk van word? MDC/Amstelland zag een niet zo lullige verliespost opdoemen. Maar in de hoogste nood is de redding nabij. Als een Deus ex-Machina verscheen de UWV/GAK-boot aan bakboord en kapitein Jan de Jonge sloot een huurovereenkomst. Hartstikke leuke verrassing voor het GAK-personeel. Met je fiets de polder in. Het lijkt wel oorlog. Alleen de bloembollen ontbreken nog.

Oké, één en één is lang niet altijd twee. Maar als je dit zo achter elkaar leest bekruipt je toch weer het vermoeden dat MDC/Amstelland en UWV/GAK in het geheim verkering met elkaar hebben. Stijve verkering. Compleet met intieme uitjes naar Château Gerlach. Maar of dat nou allemaal even gezond is. Dat mag Deus weten.

Het lijkt al weer lichtjaren geleden dat wij bij Barend en Van Dorp vergast werden op een sensationele uitspraak van hap-snap medewerker Frits Wester. Die zei in de uitzending van 18 oktober jl. gehoord te hebben dat het Openbaar Ministerie op het punt stond invallen te plegen bij een paar vastgoedhandelaren onder wie LPF-leider Ed Maas. Die mededeling werd door Gerrit Zalm, special guest bij die uitzending, niet juichend ontvangen. Hij sprak de veronderstelling uit dat nu bij een x-aantal bedrijven de papierversnipperaars wel aan het werk zouden worden gezet. En Gerrit kreeg gelijk. In ieder geval waar het MDC/Amstelland betrof (zie vooral de eerste afleveringen van deze serie van begin november 2002). Maas voelde zich stevig in het kruis getast en eiste net als ooit van Peter R. de Vries genoegdoening. Die kwam in de vorm van een melig mea culpa tijdens een uitzending waarin minister Nawijn figureerde.Wij probeerden niet lang daarna de redactie van BVD te attenderen op de inhoud van deze serie, maar hoorden verder niks. Ook niet van Wester. En dat vonden wij merkwaardig. Wellicht ten onrechte.
Recentelijk vernamen wij namelijk uit Haagse kringen opnieuw dat de trigger voor de opmerking van Wester inderdaad -zoals wij al eerder meldden- gevormd zou zijn door een seintje van de secretaris-generaal van het ministerie van Justitie aan het adres van minister Nawijn en de VVD-leiding dat een justitieel onderzoek naar de handel en wandel van Maas de eindfase naderde. Of Nawijn in galop zijn partijleider op de hoogte heeft gesteld vermeldt de historie niet, maar Zalm moet echt azijn hebben geurineerd toen in zijn visie Wester ernstig uit de school klapte.

Inmiddels zijn de kaarten voor de politiek commentator wel wat anders komen te liggen dan in die voor hem heikele dagen. Er zou hem namelijk door de leiding van het CDA een vette haring voor de neus zijn gehangen in de vorm van een staatssecretariaat in de volgende regering Balkenende. In die conceptie zou een vervolg op de kwestie rond Maas en andere vastgoedondernemers niet erg raadzaam zijn. Dat zou in ieder geval verklaren waarom onze toegestoken hand werd genegeerd. Je hoort nog eens wat.

donderdag 15 mei-2003
Weet u het nog? Cor Boonstra was in zijn voorkenniszaak dan wel van het justitiële haakje gehaald, maar zonder kleerscheuren was dat niet gegaan. Integendeel, Corretje was volgens de grote media wat zijn reputatie betreft welhaast tothelijk gewond geraakt. Dus commissariaten kon ie praktisch wel vergeten. O ja? En wat lezen we nu dan weer? Dat Corremans gisteren gewoon herbenoemd is als voorzitter van de Raad van Commissarissen van Amstelland MDC, dat tegenwoordig als AM door het leven gaat. AMC was al bezet. Nou is die herbenoeming ook weer niet zo verwonderlijk. Het begrip ethiek is bij de grote zakenjongens equivalent aan een vreetschuur van Van der Valk (eettiek). Zeker bij AM. Zoals we eerder in deze serie al meldden verzorgen zij namelijk hun zakelijke massages van veelbelovende cliënten als het GAK liefst in wat luxere oorden als Château Gerlach in Valkenburg. Waar je overigens ook niet al te dure spullen in je kluisje moet achterlaten (zie de serie “Collage” van 24/26 maart jl.). Maar dit terzijde. Verder zien ze bij AM er geen been in om bij voorkennis van mogelijke politie-invallen als een speer de papierversnipperaar aan te trappen. Geen bewijs, geen zaak. Net als bij voorzitter Cor in de Endemol-affaire. Gisteren maakte de nieuwe Potterploeg zalvend ondersteund door Marlène Dittrich’s “Ich bin von Kopf bis Fuss auf Liebe eingestellt” de Zalmnorm voor de komende vier jaar bekend. Je hoeft geen studie economie achter je gebit te hebben om te begrijpen wat die norm betekent. De zwaksten in de samenleving krijgen de hardste trappen. Vergelijk dat met het bovenstaande en we hoeven niks meer te zeggen. Van ons geen Liebe. Anonsnooitniet.

vrijdag 16 mei-2003
Het lijkt al weer lichtjaren geleden toen Gerrit Zalmnorm zei: “Stem op de VVD, dan krijgt u het CDA er gratis bij”. Het is een tikkie anders gelopen, maar met een beetje gekleurde bril kan je zeggen dat Gerrit gelijk heeft gekregen. Aangevuld met het laatste flinterdunne residu van D(raaikonten)66 van La Dittrich en de weggepromoveerde De Graaf. Inmiddels mogen we voor de buis alweer een paar dagen genieten van het invullen van de poppetjes. Ook de gratis exemplaren van het CDA waar Gerrit Snip op doelde. Een daarvan is volgens insiders al langdurig aan het warmlopen voor een post als staatssecretaris. Dat zou Frits Wester zijn. De politiek commentator van RTL-4 nieuws en prominent Haags deskundige in het inmiddels knap vervelend wordende ouwehoerprogramma van Barend en Van Dorp. Daar preludeerden wij al op in aflevering 12 van deze geruchtmakende serie op 16 januari jl. (zie followup) . Dit naar aanleiding van het lamlendige mea culpa van de fris gepolitoerde Wester en de andere BVD-ers over de bewering dat Justitie in oktober van het vorig jaar van plan zou zijn geweest een inval te plegen in de burelen van de Haagse vastgoedonderneming VHS. Het investeringsvehikel van LPF-voorman Ed Maas. Als dat al waar was geweest had dat enorme implicaties gegeven. Niet alleen op politiek gebied, maar ook binnen Justitie. Dat laatste alleen al door de aanwezigheid van mr. Leonard Frans Pels Rijcken in de top van VHS (zie voor het belang daarvan bijvoorbeeld aflevering 6 van de serie “Schimmen achter Pim” eveneens op www.stelling.nl/followup). Naar wij vandaag vernamen hadden de geruchten rond het mogelijke staatssecretariaat van Wester in Hilversum zo’n intensiteit gekregen dat hij door Harm Tazelaar, de hoogste nieuwsboer bij RTL-4, werd uitgenodigd voor een tête à tête. De uitkomst daarvan is niet wereldkundig gemaakt. Maar waar rook is, stookt Kleintje Muurkrant een vuurtje. U hoort nog van ons.

vrijdag 12 december-2003
Tsjongejonge. Wat doen we ineens allemaal opgefokt over projectontwikkelaar AM. Een onderneming die in 2002 is ontstaan toen Amstelland voor het relatieve prikkie van 310 miljoen euro de kleinere branchegenoot MDC opslokte. Dat prikkie zou zijn voortgekomen uit een afspraak tussen Klaas de Ruiter, de bestuursvoorzitter van Amstelland, en een meneer van accountantsbureau Price Waterhouse Cooper (PWC) wiens hulp was ingeroepen bij het doorsnuffelen van MDC’s boekhouding. Als dat rekenwonder de overnameprijs een beetje spectaculair kon drukken kreeg hij 3 miljoen euro van Sinter-Klaas. Nou schijnt hij daarin geslaagd te zijn, maar hij kreeg niks voor zijn hoogstandje. Nog nieteens een dasspeld of een doos Merci voor zijn vrouw. Omdat de Raad van Commissarissen van AM onder leiding van integerheids-kampioen Cor Boonstra daar een stokje voor zou hebben gestoken. Erg leuk allemaal voor de oorspronkelijke eigenaren van MDC. Na eerste berichten over de affaire in de NRC zou de accountant van PWC de zak hebben gekregen cq. uit zijn functie zijn gezet. En bij AM hing de hele meute in de touwen. Cor had vooraf wel geweten van de afspraak. Toen weer niet. Klaas had de zak genomen. Toen weer niet. Toen weer op termijn. Toen had hij alleen maar een berisping gehad. Kortom grossartige Scheisse in de tent. Er komt een onderzoek van een accountantsclub. En verder wordt bij AM gewerkt aan een nieuwe gedragscode!!! Maar is dat niet wat laat? Waar was ruim een jaar geleden ook weer te lezen dat bij AM met de snelheid van het licht de papierversnipperaar werd aangezet toen op 18 oktober 2002 jaar bij Barend en van Dorp werd aangekondigd dat het Openbaar Ministerie op korte termijn een stel grote projectontwikkelaars te grazen zou gaan nemen? Hm? Waar was te lezen dat de directeur van afdeling concern-inkoop van de UWV GAK door de leiding van AM een paar daagjes heerlijk werd verwend in het Limburgse Château Gerlach? En dat daaruit iets moois voortkwam in de Amsterdamse Riekerpolder? Juist. In deze serie Shredder (*). En wat was toen de reactie op bestuurlijk niveau en in de pers? Nul. En nu met zijn allen ineens verontwaardigd doen over een afspraakje van Klaas. Alsof nog niet eerder duidelijk was geworden dat de gedragscode bij AM dringend aan een APK-tje toe was. Maar goed, wij zijn klein en de NRC groot. Daar zullen wij het voorlopig maar op houden. Stay tuned.

(*) Voor eerdere afleveringen van Shredder zie onze Follow-up site.