Vroeger waren we nog niet zo bijdehand. Toen zeiden we nog “het staat in de krant dus het zal wel waar wezen”. We zijn nu wat goochemer en zoeken bij alles wat door de dagvodden en de glazen tiet wordt aangereikt naar de propaganda of de dubbele bodem. Zelfs bij het weerbericht. Dus ligt het voor de hand dat wij ook een luxe doos vraagtekens neerzetten bij een sensationeel bericht uit het Turkse dagvod Yeni Safek. Daarin werd beweerd dat de Amerikaanse emeritus generaal John F. Campbell de leiding zou hebben gehad bij de coup in Erdoganistan. Tot 1 mei van dit jaar was Johnny het opperhoofd van de International Security Assistance Force. Op die datum hing hij zijn stars and stripes aan de wilgen. Had ie er tabak van, was ie toe aan zijn pensioen of was het in verband met zijn “deniability” in verband met de geplande coup beter om ajuu paraplu te zeggen? Hoe het ook zij, Campbell zou binnen het kader van de Turkse operatie in totaal 2 miljard dollar via de United Bank of Africa in Nigeria en met assistentie van rond de 80 CIA-smurfen naar de spaargeitjes van de Gulenistische complotteurs hebben laten vloeien. Want voor niks gaat de maan op. Verder zou hij tot tweemaal toe in het geheim naar Incirlik en Erzurum zijn gevlogen. De twee door de Amerikanski's beheerste militaire bases in Turkije van waaruit ondermeer stiekempjes hulp werd verleend aan de Syrische lentebodes ISIS en Al Nusra tot die meesterhacker in Moskou roet in de döner mieterde. En de jets opstegen om de coup een beetje ballen te geven.
Je vraagt je af hoe zo'n dagvod aan die details komt. Uit de hardhandige verhoren van voornoemde complotteurs of dankzij gegevens van de meesterhacker? We zullen er zonder twijfel nog van horen. Overigens ontkent Campbell het hele verhaal. Hij is als emeritus nooit in Turkije geweest. Maar is dat in een ander dossier ook al niet eens weggejorist? Kortom, ook voor deze story geldt: aanpappen en erbij blijven (met dank aan Wim Sonneveld). Stay tuned.

Toegegeven. Dat voormalige Mossadmeisje Einat Wilf bevond zich een beetje in de periferie van het Washington Institute for Near East Policy, het kind van AIPAC (1). Maar als we nog een beetje verder naar de buitenkant uitwijken vinden we onder het hoofdje “Our experts: outside authors” ene Henri Barkey. Een professor aan de particuliere Lehigh universiteit in Bethlehem. Nee, niet daar. In Pennsylvania USSA. En verder vervult onze Henri de functie van directeur van het Middle East Program van het Woodrow Wilson International Center for Scholars. Een instituut waar allerlei brains de huidige wereldproblemen bestormen.
Barkey deelt zijn leven met Ellen Laipson. Een voormalige smurfin uit de hogere echelons van de CIA, die zich net als haar hushpup Henri expert mag noemen op het terrein van Midden-Oostelijke narigheid, ook al tot de verzameling outside authors van het Washington Institute behoort en bij gelegenheid Barack O. adviseert iets te doen of te laten. Op zich vormen Henri en Ellen al een kostelijke cocktail voor fervente complotdenkers. Maar het feit dat Henri samen met ex-CIA agent en Fethullah Gülem-gabber Graham Fuller in 1998 het boek “Turkey's Kurdish Question” de bibliotheken heeft ingeslingerd moet bij de liefhebbers een acuut delirium veroorzaken(2). Met name in Erdoganistan. Daar priemden de autoriteiten de afgelopen week hun beschuldigende vinger dan ook naar dear old Henri als een van de duistere geesten achter de mislukte coup. Naast de Amerikaanse emeritus-generaal John F. Campbell (3).
Nou kan je daar als eenvoudige Een Vandaag docudoedel misschien weinig mee, maar Henri's activiteiten ten tijde van de coup werpen inderdaad vragen op. Op de avond van de 15e juli bevond hij zich namelijk in een speciaal afgehuurd zaaltje van het Splendid Hotel op Princes Island in Istanbul. Daar aanschouwde hij met een hele bups vooral buitenlandse analisten en academici tot in de ochtend van de zestiende het verloop van de coup op de teevee. Aan de hoteldirectie had ie al gevraagd om voor faciliteiten te zorgen in verband met de door hem voorgenomen live interviews met respectievelijk CNN en de Voice of America. Het kwam er niet van. Om half vier 'snachts wist hij nog wel voor de American National Public Radio uit te kramen, dat Erdogan ondanks het mislukken van de coup aan macht had ingeboet en voortaan steeds over zijn schouder moest kijken om te zien of er onraad dreigde. Wie precies tot Henri's invité's behoorden en waar ze zijn gebleven is nog niet op de stoep gezet. Het wachten is op de uitkomst van het Turkse smurfenonderzoek. Stay tuned.

(1) Zie de derde aflevering van de serie “Mazzel” dd. 3 augustus 2016.
(2) Zie aflevering 11 van de serie “Bombs away” dd. 30 april 2013.
(3) Zie aflevering 1 van deze serie dd. 27 juli 2016.

Het is onzin. Volgens professor Mensur Akgün. Collega Henri Barkey was inderdaad op de dag van de couppoging in het Splendid Hotel op Princes Island in Istanbul. Maar volgens Mensur uitgenodigd door regeringsgezinde bollebozen om samen met boze bollen uit Turkije, de USSA, Afghanistan en het Midden-Oosten over de toestand in Iran te babbelen. Een van hen was Ali Vaiz, Iran-expert van de International Crisis Group. Zei Mensur. En dat had ie beter niet kunnen doen. Want die “vredesgroep” heeft in haar gelederen een paar jongens zitten met een fors geblutste reputatie. Zoals daar zijn: Mort Abramovitz, Carl Bildt, Wesley Clark, Frank Giustra, Wim Kok, Javier Solana, George Soros en Larry Summers (1). Een fraai hok met lentebodes dus, waarbij met name de aanwezigheid van Giustra voor ons aanleiding was om even naar de fles te grijpen (2). En wat kreunt Mensur nog meer? Dat zijn in Turkije geboren vriend Barkey inderdaad connecties onderhoudt met de CIA (3). En dat Barkey samen met voormalig CIA-agent Graham Fuller voor de groene kaart van Fethullah Gülen heeft gezorgd. Tel uit je winst. Van je vrienden moet je het hebben. Stay tuned.

(1) Zie ook aflevering 20 van de serie “Mabeltje”.
(2) Zie voor Frankieboy ondermeer de artikeltjes “Adam, Gustavo, Frank en Hill” van 12 april 2015 en “Hill goes Panama” van 19 april 2016.
(3) Zie aflevering 2 van deze serie dd. 7 augustus 2016.

We hebben zomer vorig jaar ijverig zitten te grutten. Ging over de vraag of de CIA een subversieve rol had gespeeld bij de coup tegen sultan Erdogan en zijn gevolg. Bij dat gegrut takelden we inderdaad heel wat imposante namen uit de Amerikaanse snuffelwereld naar boven. Waaronder die van Graham Fuller. Iemand die in de decennia voor zijn pensioen en mogelijk ook nog daarna fanatiek in allerlei anti-Russische potjes heeft geroerd. Zowel in Turkije als in verderop in de Kaukasische gebieden. Vandaar dat Graham's naam ook boven water kwam na de vliegende pannenaffaire bij de Bostonse marathon. Als vroegere schoonvader van de oom van de als daders aangemerkte gebroeders Tsarnaev (1). En laat nou onze fameuze collega William Engdahl gisteren opnieuw een ballon over Graham en diens veronderstelde rol bij de Turkse couppoging oplaten. Hier is ie. Veel plezier. Stay tuned.

(1) Zie de serie “Bombs away”.