'Made in Hongkong', dat stond er op de veelvoud aan goedkope producten die in de jaren vijftig en zestig opeens ons karige naoorlogse landje overstroomden. Hongkong, zo vertelde mijn vader me, was een Engelse kolonie op de kust van China, verworven tijdens de Opium-oorlogen in de 19e eeuw. Die krankzinnige hoeveelheid prullaria konden onmogelijk uit het nietige Hongkong komen, dat kon een kind begrijpen. Die kwamen uit China, de Volksrepubliek China, die door Nederland, na de bevrijding van de nazi's door de VS bezet en in de Navo-houdgreep, niet werd erkend. 'Made in China' bestond ook, maar dat was Taiwan, het eiland waar Tsjang Kai Tsjek naartoe was gevlucht en dat wij als 'China' erkenden. Tot de pingpong-diplomatie van Nixon en Kissinger en Beijing ook door Den Haag mocht worden erkend. 'Made in Hongkong' verdween en 'Made in China' werd 'Made in Taiwan'.
'Made in the PRC' werd de leus van de snelst groeiende economie ter wereld, de 'Peoples Republic of China'. Doorgeefluik Hongkong, de Britse kroonkolonie, werd een financieel centrum, met een belangrijke beurs.
Dat bleef het nadat het in 1997 'zelfstandig' werd, voor vijftig jaar, maar binnen de Volksrepubliek, met nu een eigen regering, justitie en nog wat bevoegdheden die ervoor vanuit Londen waren bepaald.
Met 'democratie' had Hongkong nooit iets van doen. Het Britse regime was al die tijd despotisch geweest, net als het Engelse koloniale bewind overal in de wereld, met troepen die op de bevolking schoten als ze niet deden wat Londen wilde, executies en opsluiting. De (Chinese) bevolking had nooit iets te vertellen. Dat beseffen 'millennials' als activist Wong die nu het Amerikaanse Congres mag toespreken en oproepen tot maatregelen tegen Beijing uiteraard niet. Daarvoor zijn ze te jong. Washington oproepen om Hongkong te hulp te komen is pleiten voor neokolonialisme. Het is belachelijk en gevaarlijk. Denk aan Puerto Rico. Of Cuba. Hawai, waar je aan den lijve kunt zien hoe de VS met hun koloniën omgaan: wetten tegen vervuiling die in de VS gelden zijn niet van toepassing op Hawai. De Amerikaanse Marshall eilanden (Bikini) waar ze nucleaire tests deden (net als Frankrijk in hun atols in de Stille Oceaan) en ze de gevolgen tot de dag van vandaag moeten dragen.
Tot 2047 kan het westen Hongkong gebruiken om spanningen te creëren en de ontwikkeling van China af te remmen. Dan is het voorbij. Rest Taiwan. Ook dat kan nog voor veel problemen gaan zorgen als het aan het westen ligt.  (WK)

Hongkong vóór 1997 (als Engelse kroonkolonie) was, naast 'doorgeefluik voor producten made in China', ook een financieel centrum (met beurs en termijnmarkt) dat concurreerde met Sjanghai op het vasteland. Toen in 1997 na eeuwen overheersing het 'een land twee systemen' akkoord over het vertrek van Londen werd gesloten, bestond in het Westen de hoop deze concurrentie nog voort te zetten, in het kader van China zo lang mogelijk af te houden van haar economische vleugels uit te slaan.
De continuering van koloniale overheersing onder nieuwe omstandigheden; ons land (denk aan Nieuw-Guinea) probeerde het ook met Indonesië.
Zeker vóór 1979 (toen de Amerikaanse regering de Volksrepubliek erkende ten nadele van Taiwan) was doorgeefluik Hongkong interessant voor Beidjing om ondanks niet erkend te zijn haar producten in het Westen te kunnen slijten.
Nu heeft China Hongkong niet echt meer nodig. Toch zal Beidjing het financieel centrum niet ontmantelen. Concurrentie is goed, ook in 'Communistisch China'.
Veel Hongkongse tegenstanders van de huidige ontwikkelingen zijn uitgeweken naar Taiwan (het volgende obstakel) of met Engels paspoort naar 'het moederland' vertrokken. Nu Hongkong middels de nieuwe wet onder het Chinese rechtssysteem valt, wordt dit proces versneld.
MSM en onze leiders beweren zich ernstig zorgen te maken over 'de democratie' in Hongkong. Toen de Engelse koloniale autoriteiten nog gewoon op de bevolking lieten schieten met scherp was van dit soort verontwaardiging nooit sprake.
Om zich aan de wurgende greep van het Westen te ontworstelen kan de rest van de wereld zich niet aan de spelregels opgesteld door de overheersers ('democratie') houden, zoveel heeft de koloniale geschiedenis ons wel geleerd.
De krokodillentranen over Hongkong zullen stromen. Maar ze zullen vergeefs zijn. (WK)