Wij houden vaak ons hart vast. En soms zelfs onze lever. Dat laatste als we overspoeld worden door emotie. Gisteren bijvoorbeeld. Kregen we dit bericht binnen. Fuck. Dus als we het goed begrijpen heeft dat schuitenbedrijf van Kommertje Damen nadat Khadaffi in 2011 een mes in zijn reet kreeg patrouilleboten geleverd aan Libië of wat daarvoor doorgaat. Inclusief met plekkies erop waar die Libische Mad Maxen makkelijk hun wapens konden installeren. En dat was mogelijk in strijd met het wapenembargo dat de vigerende junta in Brussel had uitgevaardigd. Hadden een koppel freelance snuffeljournalisten van Nederlandse garnituur en de Britse daklichtreporter Bellingcat uitgevogeld. Nou krijgen we pukkeltjes als we de naam Bellingcat in het oog krijgen. Alleen al vanwege zijn tegen nepnieuws aanschurkende knip- en plakwerk in de affaire rond MH17 en zijn meer dan vrome aanbidding van de tot de islamitische koppensnellersorganisatie behorende Witte Helmen. Maar goed, terug naar Kommer en zijn kwel. In ons rijke journalistieke verleden hebben wij ons herhaaldelijk met twijfelachtige leveranties van zijn nautische kraamklinieken bemoeid. Zo bonden wij de bellingcat de bel aan over Kommertje's leveranties van corvetten aan de Indonesische militaire kokosnoten (1) en roro-schuiten en patrouilleboten aan de Bolivaarse spierballen van Venezuela (2). Maar bloemen? Nooit gekregen. Stay tuned (JP).

(1) Zie deze serie.
(2) Zie deze serie.

Vandaag beginnen we met wat knip- en plakwerk. Eerst gaan we terug naar dit bericht van 21 januari 2018. Recentelijk ging het dagvod NRC nog eens uitgebreid op herhaling over deze affaire. Maar wat lazen we gisteren? Dit. Nou zal het ons benieuwen of die meneer Claise en zijn cluppie zo clever zijn om eens even rond te neuzen in de boekhouding van Damen Shipyards. Je weet nooit hoe een koe een kommer vangt. Stay tuned (JP).