Octopussy (677)

Door Jan Portein.

Even een vluggertje. Het is 27 juni 1991. Klaas Bruinsma aka de Dominee wordt naar zijn schepper geholpen. Op het parkeerterrein van het Hilton in Amsterdam. Na een gesprek met Johan Verhoek en Koos Reuvers in de Julianabar. Niet het eerste gesprek trouwens. Klaas was nog wat poen schuldig aan de beide collega's voor het transporteren van mindbenders en kon c.q. wilde het nog uitstaande bedrag niet ophoesten. Althans, zo luidt het verhaal. Na dit onfortuinlijk overlijden kregen de erven van Klaas, onder wie broer Hans die in vroeger dagen in minimale kledij voorstellingen verzorgde in de roemruchte dancing It (1) en broer Anton Bruinsma aka de Monnik, een klop op de deur van voornoemd duo (2). Die zouden naar aanleiding van dit onheilspellend geklop eieren voor hun erfenis hebben gekozen en een ferm pak vastgoed, van hun ruw overleden broer, al dan niet op naam van stromannen, aan Willem Endstra hebben overgedaan. Of de schuld aan Verhoek & Reuvers mee verhuisde vertelt de story niet. Maar hij dient wel als een voor ezels ingericht bruggetje naar een verklaring van een gepensioneerde opsporingsambtenaar, die na wat omzwervingen bij ons terechtkwam. Aanleiding tot het op schrift stellen van die verklaring waren een paar kromme tenen. Die had voornoemde ambtenaar gekregen bij het lezen van dit dagvodartikel uit het AD, waarin ene Marcel Paping figureert. Van origine een orthodontist cq. beugeltandarts die volgens onze bron tot het pelotonnetje stromannen van Klaas behoorde. Tijd voor de verklaring zelf. Komt ie:

“Ik ben jarenlang vanuit mijn vroegere functie gefrustreerd geweest over die persoon, die wij op de korrel kregen toen hij eind jaren negentig om een lager belastingtarief vroeg vanwege zijn verblijfplaats in het buitenland. Tot onze verbazing zat deze man, als beugeltandarts werkzaam in Nederland, in vele onroerend goed bv's en had ook tientallen panden op zijn naam staan. Daarbij bleek dat hij de bijbehorende hypotheeklasten nooit kon voldoen uit de huurinkomsten, het praktijkinkomen c.q. het eigen vermogen. Er was dus een aanzienlijk hiaat. Ook bleek dat er vaak gebruik werd gemaakt van de diensten van beëdigd taxateur G.E.R. van Wolde, die ook al jaren stiekem panden op zijn naam nam, ondanks dat wij de NVM hadden laten weten dat wij op zijn naam waren gestuit bij ons onderzoek naar de connectie tussen Bruinsma en Endstra. Daar kwam nog bij, dat het door Paping opgegeven adres in Duitsland niet meer was dan een afgesloten, leeg grintperceel langs een snelweg. Zowel taxateur Ten Wolde als Paping weigerden categorisch onze vragen te beantwoorden, waardoor het fraudeteam Midden-Nederland in actie kwam en al spoedig uitvond, dat het hier ging om een transactie uit het verleden tussen de erven Bruinsma en Endstra, die op zijn beurt dit onroerend goed onderbracht bij stromannen waar dat nog nodig was. Bij het onderzoek naar het Bruinsmaverleden van Paping kwamen ondermeer Ping Ping BV, San Francisco BV en P2 Beheer omhoog. Verder kwam het fraudeteam erachter dat Paping en zijn taxateur met hun creditcards tonnen opnamen op de Antillen en elders in de wereld zonder dat in Nederland te melden. Daarmee was voor het team voor honderd procent het bewijs geleverd dat het om witwassen ging. Toen brak de storm los. Wij kregen bijna om het uur een half Nederlandse, half Duitse fiscale jurist op ons dak die steeds woedend tekeer ging en het uiteindelijk hogerop zocht. Met als resultaat dat het fraudeteam van hogerhand te horen kreeg, dat de gevonden bewijzen niet gebruikt mochten worden. Bij het nemen van dat besluit speelden enkele inspecteurs van de afdeling Grote Ondernemingen een voorname rol. Eind van het liedje was dat het dossier Paping werd gesloten en wij ook ons onderzoek naar de taxateur en de betrokkenheid van een foute notaris in Utrecht verder konden vergeten. Dit tot grote frustratie van mijn collega's en mijzelf. Alles raakte in de vergetelheid. Waarschijnlijk doordat Endstra in 2004 verlood werd. Misschien heeft deze kwestie rond de stromannen hierbij wel een rol gespeeld. Wie zal het zeggen. Ook voor de bij deze affaire rond Paping en Ten Wolde betrokken ambtenaren van de gemeente Utrecht gold het ambtsgeheim. Maar het is niet ondenkbaar dat zij hun kennis nu gebruiken om Paping dwars te zitten bij zijn project in de Burgemeester Reigerstraat. Ik ben bereid nog meer te verklaren, maar dan in kluisverklaring bij een notaris.”

Is dat even uitpakken. Zo! Voldoende aanleiding voor de leden van ons imposante snuffelteam om het gebit eens flink in deze intrigerende materie te zetten. Met name getriggered door de aanwezigheid van verschillende tandensmeden in dit dossier. Kan geen toeval zijn. Meer? De volgende keer. Stay tuned.

(1) Zie voor dit stukje vergane glorie het artikel “Van oude koeien en troebel water”.
(2) Zie voor Anton de waanzinnig interessante serie “Shady”.