Holleedergate (004)

We hebben het eerste verhoor van Astrid Holleeder nu wat kunnen laten bezinken. Hierdoor is alles alleen maar verwarrender geworden, want wat steekt hier allemaal achter? Misschien ligt dit ook deels aan mij, door het analyseren van haar boek ‘JUDAS’ en mijn bedenkingen hierover op te schrijven in “De Leugenkroniek’. Juist door die bedenkingen over de door Astrid Holleeder beschreven handelingen van haar broer Wim, die niet leken te kloppen ben ik toch op een heel andere manier naar die getuigenis gaan kijken. En jawel, dan vallen er gelijk een aantal zaken op.

Terug naar een eerdere getuigenis van Astrid
Astrid moest afgelopen maandag in het ‘Vandros-proces” getuigen, maar dat was niet de eerste belastende getuigenis tegen haar broer. Op 1 december 2015 kwam Astrid ook al opdraven als getuige in het ‘Passageproces’, het proces waarin Dino Soerel later tot een levenslange gevangenisstraf is veroordeeld. Astrid Holleeder is dus al gepokt en gemazeld in het verklaren tegen haar broer Wim, alleen dat was maandag niet echt te zien. Ik schreef het al:
“Astrid wordt weer emotioneel. Astrid huilt weer. Astrid breekt. Astrid snikt. Astrid snottert. Astrid moet een glaasje water. En dan vooral als het haar uitkomt. Als ze een moeilijke vraag kan verwachten. Een zielig hoopje mens als getuige”.

Bij elke vraag die de rechter stelt reageert Astrid heftig of het haar allemaal heel erg raakt. Pas na enige tijd weet ze zich weer te herpakken. Is het allemaal komedie? Dan is er een actrice aan verloren gegaan. Als het met schrijven niet meer lukt, kan Astrid zo verder bij het Nationaal Toneel.

U heeft ook gemerkt, dat ik er weinig geloof aan hechtte. Een doorgewinterde strafrechtadvocate, die door iedereen in haar omgeving beschreven wordt als een keiharde tante en een control freak, die gaat niet doorlopend lopen huilen en snotteren als haar een niet eens moeilijke vraag wordt gesteld. Maar dan nog, ze heeft jaren de tijd gehad om zich hierop voor te bereiden en geloof maar dat ze dat gedaan heeft. Dus moet er een andere reden zijn waarom ze steeds deze komedie opvoert.

We gaan terug naar 2015, het Passageproces. Astrid Holleeder moest getuigen in dit proces en net zoals maandag vertelde zij de rechtbank dat ze blij was dat het was begonnen.
Ze zei: “Ik heb zo’n lange aanloop gehad, ik voel gezonde wedstrijdspanning.”
Ook tijdens deze getuigenis was Astrid niet in staat om haar tranen te bedwingen. Het werd haar allemaal te veel. Net als maandag, brak haar stem, huilde ze intens en klapte ze dicht. De zitting moest af en toe stil gelegd worden, zodat ze zichzelf kon herpakken voordat ze antwoord gaf. Komt dat bekend voor?

Wat voor soort getuigen zijn er aanwezig in dit proces
Volgens mij zijn er nog nooit zoveel dubieuze getuigen in een strafrechtproces aanwezig geweest! En dat geldt zeker ook voor Peter R. de Vries. Mag Peter nog wel getuigen? Dat is nog maar de vraag. Peter is bekend van zijn vele misdaadprogramma’s waarbij vaak te zien was, dat hij mensen met de meest ‘illegale ’middelen zoals afluisteren en plaatsen van camera’s uitlokte tot het doen van strafbare feiten, dit met behulp van junks en (andere) criminelen. Denk nog maar eens aan Joran Van der Sloot. Ook toen had Peter een zware misdaad opgelost. Of toch niet? Joran zit vast, maar niet door toedoen van De Vries. Ook Steve Brown en anderen, bekend of onbekend, kunnen meepraten over het uitlokken door Petertje. Alles voor aandacht, om zijn ijdelheid te strelen.

In dit geval lijken de verklaringen van De Vries een andere achtergrond te hebben. Peter wordt aantoonbaar door Johan ‘de Hakkelaar’ Verhoek betaald om diens belangen en van zijn minnares Astrid Holleeder te behartigen. Hiervoor is Peter zelfs in staat om geluidsfragmenten te fabriceren en vervolgens mondjesmaat gedurende het proces als ‘breaking news’ in te brengen.

Dan de andere misdaadjournalist annex getuige John van den Heuvel, die zoals afgelopen week al aangetoond, een van de publiciteitsmensen is van Astrid Holleeder. Ondanks dat werpt deze man zich op als onafhankelijk verslaggever. Dan zullen we het nog maar niet hebben over zijn rancune tegen Willem Holleeder, omdat die niet aan een exclusief interview wilde meewerken.

Ook Sandra den Hartog. Sandra, die 13 jaar een verhouding had met Willem Holleeder, die hem adoreerde en bewonderde. Tot het moment dat ze aan de kant wordt gezet gevolgd door een gesprek met onze ‘jankende’ strafrechtadvocate, bleek plotseling dat ook haar zoon door het monster Holleeder werd bedreigd en passant had Willem ook nog aan haar bekend dat hij haar ex-man Sam Klepper had vermoord! En ook zij zegt of denkt de bewijzen hiervoor te kunnen leveren.

Sonja Holleeder hebben we al een keer een verklaring horen afleggen die niet bepaald strookte met de geduldige beheerste vrouw uit de reeds duizenden keren gedraaide tape. Nee, in de rechtbank bleek wat iedere insider al wist. Een Jordanese volksvrouw met een navenant vocabulaire.

Ze viel regelmatig uit haar rol maar was zeer consequent in het verhaal over het tossen om het leven van een van haar kinderen. Want ja, dat had ze van Astrid gehoord net als over het pistool op het hoofd van haar zoontje Richie en over het opdracht geven tot het vermoorden van haar man Cor.

De verklaringen van Sonja zijn ‘auditu’ verklaringen. Dat wil zeggen dat die verklaringen van Sonja gebaseerd zijn op wat Astrid tegen haar heeft verteld. Als de rechtbank de verklaringen van Sonja en Astrid niet geloofwaardig acht, dan kunnen deze verklaringen niet voor het bewijs gebruikt worden. Dit houdt in dat er dan geen wettig bewijs in het dossier aanwezig is om de aan Willem Holleeder tenlastegelegde feiten bewezen te verklaren. Wat gaat de rechtbank dan doen?

Over Astrid zelf als getuige hebben we het al gehad. In een van haar verklaringen vertelt Astrid, dat haar broer Wim een ‘sturende’ getuige is. Maar wat doet Astrid hier zelf? Astrid is geen gewone getuige die het niet aan kan zien dat haar broer zoveel kwaad aanricht. Astrid is ook gelijk de rechercheur die het onderzoek leidt en ook het bewijsmateriaal verzamelt en daarvoor zelfs gebruik maakt van illegale middelen zoals het uitlokken van belastende gesprekken, het selecteren en manipuleren van de inhoud van deze gesprekken, het invullen van de zogenaamd door Willem gefluisterde doodsbedreigingen en het vertalen van wat Wim bedoelde, ook al zegt hij iets anders.

Vrijdag krijgt Astrid een nieuw scenario. Dan huilt ze niet meer, maar wordt voortdurend boos, omdat, in haar eigen woorden, de strontkar dan over haar wordt uitgereden. Bedoelt Astrid dat ze zich dan tegenover de rechtbank moet gaan verantwoorden over haar leugens in haar leugenkroniek ‘JUDAS’? Of over haar witwaspraktijken bij de overdracht van de prostitutiepanden op de Achterdam? Of beter nog, haar jarenlange seksuele relatie met de grootste Nederlandse crimineel van de afgelopen decennia. En dan bedoel ik niet haar broer Wim, maar Johan “de Hakkelaar’ Verhoek, Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden.

Ik denk niet dat we deze keer een huilende Astrid zullen treffen. Tot nu toe is ze bij elk interview in tranen uitgebarsten. Jaren achtereen. Vanaf 2012 tot afgelopen maandag toe. Bij twee rechtszaken, het Passage-proces en nu bij het Vandros-proces geeft ze exact dezelfde antwoorden aan de rechtbank, ze huilt en valt stil op dezelfde momenten, zodat iedereen kan zien hoe geëmotioneerd ze is, terwijl ze haar broer een levenslange gevangenisstraf aan wil smeren. Een control freak die zichzelf na 6 jaar nog steeds niet onder controle heeft en steeds in huilen uitbarst. Dat verwacht je van iemand met een heel labiele persoonlijkheid, niet van een keiharde strafrechtadvocate.

Hoe ging dat dan in haar advocatenpraktijk. Barstte ze dan ook in huilen uit bij iedere vraag die aan haar werd voorgelegd? Hoe ging dat dan?

Wie heb jij als advocaat? Oh, ik heb die ‘jankerd’ van Holleeder!