De Heineken doctrine (002)

donderdag 20 maart-2014
Ligt er een olietanker voor de Cypriotische kust. De Morning Glory. Krijgen ze zondagavond ineens bezoek van Amerikaanse handhavers. Navy Seals. Die nemen de schuit onder hun hoede en laten het terugvaren naar waar ie vandaan kwam. Nou ja, niet helemaal. De Morning Glory had olie gebunkerd in de haven van Es Sider in Cyrenaica. Een olierijke streek in het oostelijk deel van Libië waar “rebellen” een onafhankelijke staat hebben uitgeroepen. Maar het schip werd opgebracht naar Tripoli en daar zit de officiële regering. Die had voor het schip de haven van Es Sider verliet al gedreigd met rigoureuze maatregelen. Bleken loze kreten. Tot de USSA in haar rol van grote globesmurf ingreep. Blijkbaar staat de junta in Washington min of meer noodgedwongen nog achter die van Tripoli. Maar hoe lang nog? Want elke bevolkingsgroep die zich waar ook ter wereld onderdrukt voelt heeft recht op zelfbeschikking. En als diezelfde bevolkingsgroep de beschikking heeft over een paar litertjes olie in de grond kan ze vroeg of laat rekenen op de warme interesse en (militaire) steun van de USSA en haar vazallen. Ook al zou dat betekenen dat het betrokken land in stukjes moet worden opgedeeld. Oftewel, de Heineken-doctrine in al zijn heerlijke helderheid (1). Proost! Stay tuned.

(1) Zie “Fluitje” dd. 24 juli 2012