Jazz behind the zippers (003)
dinsdag 30 november-2004
Kimberley Quinn-Fortier is een Amerikaanse. Met een zoontje van twee dat Quinn van zijn achternaam heet maar mogelijk door minister David Blunkett bij elkaar is gewipt. In ieder geval is Kimberleys koter zo Brits als het maar zijn kan, maar ze wilde hem een Amerikaans paspoort bezorgen toen er een vacantie in Frankrijk op de agenda stond. Samen met haar David, de Goliath onder haar beddensprei. Dus aan wie vraag je om dat even te regelen? Kind kan de was doen. Blunkett ontkent het. Net als haar verhaal dat hij ervoor zorgde dat een politieman voor haar deur werdgezet tijdens de wat roerige 1 mei demonstraties.
Maar hij heeft ondertussen al wel moeten erkennen dat hij zijn ex-geliefde treinkaartjes bezorgde die normaliter voorbehouden zijn aan de echtgenotes van Kamerleden. Verder gaf hij toe dat hij de appetijtelijke Kimberley regelmatig liet ophalen door zijn chauffeur en zijn limo van het ministerie van Binnenlandse Zaken voor ritmische oefeningen in zijn stulp in Derbyshire. Het mag niet maar het werkt wel. En tenslotte moest hij door de knieën voor haar revelatie dat hij haar ouders had gewaarschuwd voor een ophanden zijnde terroristische overval op het vliegveld van Newark in New Jersey toen zij op het punt stonden daarheen te vliegen.
Een man beleeft wat als ie achter zijn apparaat aanloopt. Dat moet onze eigen minister van Binnenlandse Zaken ook hebben vastgesteld bij zijn trips naar Thailand, Johans favoriete vakantiebestemming, en Brazilië. En niet te vergeten bij het paalzitten van een stel dames van verdacht allooi, wat door onze columnist Zand met een paar zwierige pennenstreken zo fraai aan de openbaarheid is prijsgegeven. Alleen de reactie op zijn artistieke bijdrage is tot nu toe uitgebleven. Maar dat hoort ook zo in een land met een gelijkgeschakelde pers.
