Sancties (013)

dinsdag 26 augustus-2014
Een paar dagen geleden stond een Europese vlag in de hens. Die was aangestoken door een stel leden van de JARC, een bond van jonge boeren in Cataluña, bij het ritueel grillen van kratten perziken voor het stadhuis van Lleida. Kwam een verklaring achteraan. Deze:
“Wij accepteren niet langer dat we moeten doen wat de EU zegt. Die mensen hebben nog nooit een voet gezet in een veld vol fruit. Laten ze nou eens één keer luisteren naar de producenten in plaats van de consumenten”.
Aanleiding was de zeperd die Brussel de Spaanse agrarische sector heeft bezorgd door Vlad sancties op te leggen, waardoor die zich geroepen voelde om de bomen te sluiten voor de import van Europese etenswaren. De jonge Catalaanse boertjes eisen nu van de jongens en meisjes achter de billen van Manneke Pis dat ze de import van groente en fruit uit Turkije en Marokko wat zwaarder gaan belasten. Een smakelijke tit-for-tat dus.
Maar er zijn blijkbaar ook nog andere mogelijkheden voor de betrokken Spaanse agrariërs om het hoofd boven water te houden. Kregen we dit mailtje over van een totaal aan ons verslingerde lezer. Komt ie:
“De laatste weken worden we via de media geconfronteerd met de effecten van het Russische embargo voor Europese agrarische producten. Een groot probleem voor de sector. Maar een veel groter probleem is o.i. de illegale dumping van landbouwproducten door lidstaten binnen de grenzen van de EU. In Frankrijk worden bijvoorbeeld goedkope land- en tuinbouwproducten illegaal gedumpt door de Spaanse buren. Tijdens een paar korte trips in het zuiden van Frankrijk werden wij verrast door het grote aantal Spaanse vrachtauto's op lokale kleine weggetjes die je daar niet zou verwachten. Nog verrassender vonden we dat deze vrachtwagens zich bleken te verzamelen in Cavaillon, het zuidelijke distributiecentrum van Franse groente en fruit.
Dit is geen nieuwe situatie. Er is gewoon een lange termijnschade aangericht. Zo lang dergelijke dumpingpraktijken aanhouden en mede daardoor lokale Franse producten onder de kostprijs worden verkocht ziet het er daar somber uit voor de land- en tuinbouw. Die is trouwens toch al nauwelijks levensvatbaar en wordt overeind gehouden via torenhoge subsidies. En wie houdt deze janboel financieel in stand? De Europese belastingbetaler”.

Nou, kunnen we het wel mee eens zijn. Fijn hè? Sancties. Eigenlijk is het gewoon kijken wie de langste heeft. En net als bij de land- en tuinbouw is dat voor een gedeelte afhankelijk van het jaargetij en/of de kwaliteit van de koelcel. Zo eenvoudig kan het wezen. Stay tuned.