Van Estoril naar Zandvoort (211)

Rare term. Niet onontvankelijk. Maar die werd gisteren door het Europese Hof wel gebezigd. In een zaak die aanhangig was gemaakt door de Belgische bef Walter van Steenbrugge. Hij had een zogenaamde class action op touw gezet ten behoeve van tientallen mensen die in hun jeugd aan de weet kwamen wat de slogan “laat de kinderen tot mij komen” precies inhield. Die action was op “technische gronden” voor nul aan de kant gegaan bij de achtereenvolgende Belgische rechtscolleges. Maar Walter bleek een bijtertje en gooide de zaak in Straatsburg voor de kadi. Die heeft nu na zes jaar bikkelen van de kant van Walter voorzichtig de deur op een kier gezet voor een schadeprocedure tegen de Belgische bisschoppen en het Vaticaan van Frans de Eerste, dat vorige week binnen deze konttext ook al een zeperd uit Australië te verwerken kreeg. Dus dat belooft wat. Nee, dan doen we het hier ten noorden van Hazeldonk heel wat subtieler. We gooien er een onderzoekscommissie tegenaan. Die stelt vast dat er sprake is van tienduizenden slachtoffers. Weliswaar niet allemaal gehopst, maar toch voldoende beduimeld om daar levenslang last van te hebben. Wat doet de barmhartige kerk? Die deelt aan 350 slachtoffers maximaal 5 roodjes uit, de rest kan een ouweltje krijgen. Om maar te zwijgen over het onontvankelijk dat door het OM is gelanceerd in de zaak rond Joris Demmink. Wij zijn een land van begrafenisondernemers. En ons ben zunig. Vandaar dat het nooit wat wordt. Stay tuned.