Van Damascus naar Gioia Tauro (005)

President Macron is de hoofdbewoner van het Elysée. Maar de boel wordt daar bijgehouden door een ouwe gap, secretaris generaal Alexis Kohler. Nou kan Alexis er ook niks aan doen, maar zijn moeder is een nicht van Rafaela Aponte. De echtgenote van GianLuigi, die samen met haar mannetje in 1970 de Mediterranean Shipping Company oprichtte. Familie blijft familie, dus hoe suspect was het dat Alexis augustus 2016 zijn hoge post op toenmalig minister Macron's ministerie van Economie en Financiën inruilde voor die van financiële hotemetoot bij MSC in Genève? Op het oog niet zo. Maar zijn verleden achterhaalde hem toen hij aan de slag ging op het Elysée. Leest u daarvoor even voor het gemak dit artikel uit De Tijd, dan laten wij even de papegaai uit. Zo. Ook weer gebeurd. We gaan verder. De affaire rond Alexis leek met een sisser af te lopen, maar in maart van dit jaar kreeg hij een nieuwe klacht aan zijn kont. Hij was namelijk volgens het anti-corruptievehikel Anticor wat zuinigjes geweest met zijn informatie over zijn werkzaamheden in het havenbestuur van Le Havre, dat net als Saint Nazaire de tent van oom en tante Aponte tot zijn cliëntèle mocht rekenen (1). U weet hoe justitiële molens werken. Traag. Het ziet er dus niet naar uit dat het duo Macron/Kohler vroegtijdig het woord “abandon” krijgt opgeplakt. En de zoen van die gozer van Rutte op 14 juli een soort afscheid was. Maar het blijft een raar volk, die Fransen. Dus zeker weten, nou nee. Stay tuned. (JP).

(1) Neemt u voorzichtig kennis van de inhoud van dit artikel.