Skip to main content

Eenzame wolven (006)

02 april 2017

vrijdag 15 juni-2012
Breivik? Elk mainstreamvehikel hikt af en toe wel wat op over die Noorse mafkees. Zonder zich overigens serieus af te vragen waar die gladiolengeur vandaan komt als ie weer eens als aangeklaagde in beeld verschijnt. Maar blijkbaar voelen verdomd weinig journalistieke ploegleiders ervoor om verder nog aandacht te besteden aan de zaak rond Mo Mehra. De jonge Franse muslim die in maart van dit jaar in Toulouse drie Franse soldaten en vier joodse kinderen zou hebben doodgeschoten, maar die volgens getuigen net zoveel op de dader leek als Wez Sneijder op Ron Vlaar. Zou je denken, dat er misschien ook niks te vertellen valt. Petite erreur. Want naast het intrigerende feit, dat Mo een levendig contact onderhield met een lokale smurfin van de Franse inlichtingenwinkel DCRI (1) beschikte hij ook nog over een ander lijntje met de geheime blauwe wereld. Een lijntje met nog meer perspectief.
Uit de tekst van een van de telefoongesprekken die tijdens de omsingeling van zijn huis met hem werden gevoerd blijkt namelijk, dat ene Zouhir verantwoordelijk was voor zijn snuffelreisjes naar het Midden-Oosten, Pakistan en Afbaardistan. En die Zouhir was in dit carnaval der desperado’s niemand anders dan ene kapitein Jossier, een wat hogere knuppel in de pikorde van de DCRI. Mo was dus een informant en hij heeft niet beseft dat die status levensgevaarlijk kan zijn. Want als dat toevallig zo uitkomt zijn informanten even inwisselbaar als een piek voor een euro.
En dan nog iets leuks. In de garage waar Mo zijn brommer had gestald vonden wat wild rondroeiende speursnorren een opgevouwen visitekaartje van een interessante meneer, wiens identiteit nog niet in de etalage is gezet. Meneer was lid van de Groupe de Sécurité de la présidence de la Republique (GSPR).
Oftewel de groep vol oortjes, ijzerwaren en zonnebrillen die moest zorgen dat toenmalig president Sarkozy aan deze kant van de hemelse demarcatielijn bleef. Uiteraard begreep meneer niet hoe zijn kaartje in Mo’s garage terecht was gekomen. En nee, hij had nooit iets te maken gehad met Mo en diens geheime activiteiten in snorren- en baardenland. Maar dat zouden wij ook zeggen als wij in zijn maatje 45 met rubberzolen zouden staan. Kortom, deze zaak smeult nog even heftig voort. En zolang er vuur is hanteren wij de pook. Stay tuned.

Klik hier om uw reactie toe te voegen
02 april 2017
Eenzame wolven