Same player shoots again (002)

Nadat de Washington Post van Bob Woodward voorpublicaties uit zijn 'Fear' had gepubliceerd, kon 'concurrent' de New York Times natuurlijk niet achterblijven als 'same player shoots again' in het salvo op de bewoner van het Witte Huis: onder het motto 'Ik maak deel uit van het verzet' doet een functionaris uit de regering Trump er een boekje open over hoe de president wordt tegengewerkt door zijn 'eigen' regering. Het doel is duidelijk: te zorgen dat het Amerikaanse volk op 7 november voor afgevaardigden kiest die Trump zullen afzetten. Maar tegelijkertijd bevestigt het voor Trump's aanhang de rol van 'Deep State' en jaagt het de haat tegen DC aan. Er wordt met vuur gespeeld; niemand zal de VS aanvallen en verslaan, de ineenstorting zal van binnenuit komen. Als de 'Verenigde Staten' niet meer verenigd zullen blijken te zijn. En als de militaire wereldoverheersing wegvalt is het slechts de grootste schuldenaar ter wereld met een slechte infrastructuur die overblijft. De verschillen in belangen tussen verschillende staten zullen aan het licht treden en voor verdere verzwakking van het centrum (DC) zorgen. Daar wordt de strijd tegen Trump nu om gevoerd. 
Het artikel van de anonieme functionaris (als kandidaat wordt minister van Defensie James Mattis genoemd maar dat lijkt me onwaarschijnlijk; eerder veiligheidsadviseur John Bolton zou ik zeggen) begint zoals ik mijn artikel ook had willen beginnen: 'President Trump wordt op de proef gesteld op een manier die geen enkele Amerikaanse leider ooit heeft meegemaakt'. Maar dan draait het beeld: 'Het is niet alleen de almaar groeiende dreiging van de speciale aanklager (bedoeld wordt 'Russiagate'-onderzoeker Robert Mueller - WK). Of dat het land zo bitter verdeeld is over Trump's leiderschap. Of zelfs dat zijn partij de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden straks misschien verliest aan een oppositie die erop gebrand is hem ten val te brengen.' Dit is het beoogde doel: Impeachtmentprocedure door de Democraten waarbij voldoende Republiekeinen zich aansluiten om de beoogde 2/3 meerderheid in beide Kamers te krijgen. Gebruik gemaakt zal dan worden van het 25e Amendement waarin de president 'niet in staat tot regeren' wordt verklaard en afgezet. Daarom gaat zijn verrader verder met: 'Het dilemma - dat hij niet helemaal lijkt te begrijpen - is dat veel hogere beambten in zijn eigen regering van binnenuit erg hun best doen om een deel van zijn plannen en slechtste ingevingen te dwarsbomen. Ik kan het weten. Ik ben een van hen'. 
Sinds zijn aantreden in 2017 is Trump vakkundig ontdaan van al zijn beoogde medewerkers (via 'Russiagate'-Mueller) en onder curatele gesteld met Pentagon-generaals als waakhonden en ministers en adviseurs die in feite zijn tegenstanders zijn. 'De kern van het probleem is dat de president a-moreel is'. Het is er uit; De kern 'des Pudels'. Het is ongelofelijk: Bush, Clinton en Obama begonnen oorlogen waarbij miljoenen mensen werden geslachtofferd, maar Trump is 'a-moreel'. Hij brengt 'de Republiek in gevaar': 'Niet alleen bestookt Trump de massa met zijn opvatting dat de pers 'de vijand van het volk' is, maar hij vertoont in het algemeen antidemocratische en tegen vrije handel gerichte neigingen'. De 'vrije handel'; dan weet je dat het menens is. Hoe deze vrije handel door de VS in de wereld militaru manu verbreid is staat op het spel: Trump vertegenwoordigt namelijk de isolationistische tak die de Amerikaanse markt als haar voornaamste werkterrein ziet en van Afghanistan en Syrie af wil. 
'En wij proberen het juiste te doen, ook als Trump dat niet doet'. Oftewel: zij gaan hun eigen gang en trekken zich niets van Trump aan. Uiteraard draait alles om Rusland: 'Het gevolg is een tweesporen-presidentschap. Neem het buitenlandbeleid: zowel in het openbaar als binnenskamers toont president Trump een voorliefde voor autocratische leiders en dictators, zoals president Wladimir Poetin van Rusland en de Noord-Koreaanse leider Kim-Jung-un. Daarbij maakt hij niet de indruk dat hij enige oprechte waardering heeft voor onze banden met geallieerde, gelijkgestemde naties'. Bedoeld wordt uiteraard dat Trump de Navo 'obsolete' noemde. Dat is dus het twee-sporenbeleid: obstructie van de buitenlandse politiek van Trump.

Wie goed kijkt, ziet echter dat de rest van de regering (Iedereen dus behalve Trump! - WK) een heel ander spoor volgt, waarbij een land als Rusland ter verantwoording wordt geroepen voor ongewenste bemoeienis en daarvoor gestraft wordt, en waarbij bondgenoten over de hele wereld als gelijken worden behandeld in plaats van te worden weggezet als concurrenten'. Dat is helemaal aandoenlijk, 'May, Macron, Merkel en Rutje zijn eindelijk 'gelijken' geworden! Uiteraard draait alles om Rusland: 'Wat Rusland betreft, was de president bijvoorbeeld onwillig om zoveel van Poetin's spionnen uit te zetten als vergelding voor de vergiftiging van een voormalige Russische spion in Engeland. Wekenlang klaagde hij dat hij tot steeds verdere confrontatie met Rusland werd gedwongen en uitte hij zijn frustratie over dat de Verenigde Staten doorgingen met sancties opleggen aan Rusland vanwege het kwaardaardige gedrag van dat land. Maar het Nationaal Veiligheidsteam wist beter - die acties waren noodzakelijk om Moskou ter verantwoording te roepen. Dat is niet het werk van de zogenaamde 'Diepe Staat'. Dat is het werk van de stabiele staat.' We kunnen dus gerust zijn. Dit klinkt trouwens allemaal heel erg als John Bolton.
Ik vermoed dat de brief die senator Rand Paul (R) van Trump onlangs aan Poetin overbracht de boodschap bevatte 'mijn regering werkt me tegen in goede relaties met jullie en daar kan ik op dit moment niets aan doen'.
De auteur gaat verder met een ode aan de onlangs overleden militairist John McCain: 'Senator McCain is ons dan ontvallen, maar zijn voorbeeld niet - een leidende ster in het weer eerbaar maken van het openbare leven en onze nationale dialoog'. Dat moet Mikey Pence dan gaan doen. Ik heb een vreemd gevoel over die 'dialoog'. Als Trump wordt afgezet (zie Lincoln's 'All the people ...') zal dat tot een nationale opstand tegen DC leiden. Misschien is dat wat Deep State beoogt. In het geval van JFK, die in 1963 op zekere winst bij zijn herverkiezing in 1964 ging, was de conclusie van Deep State dat het niet mogelijk was Kennedy op 'legale' wijze te stoppen. Daarom moest hij dood. Het afzetten van Nixon was door de perscampagne en zijn domme handelen makkelijk; hij liet zich overhalen op te stappen. In het geval van Trump werkt dat niet. De campagne werkt niet (zelfs niet onder zwarten: zie 'Trump en de 'nigga's'') en Trump overhalen af te treden zie ik niemand doen. Daarom zou het me niet verbazen als voor de 'methode JFK' wordt gekozen. JFK kon worden vermoord omdat de Secret Service (belast met de beveiliging van de president) in het complot zat. Trump is zo verstandig geweest die bij de Secret Service weg te halen en zelf zijn veiligheid te regelen. Maar een gaatje is altijd te vinden. (WK)