Roze balletten (004)

In de derde aflevering van deze reeks (zie 26 juni) voerden wij onderandere Ruud Wijnants ten tonele. Ooit directeur van CNR en sedert 1982 baasje van Advideo. Een bedrijf dat PDM-videotapes op de markt bracht voor Philips, maar niet keurig alles in Eindhoven afrekende. Begin 1994 ging Advideo down met een slordige 30 miljoen in de min en Ruud werd op 18 januari gearresteerd. In december van dat jaar werd zijn financi‘le verdwijntruc door een Breda'se rechter gehonoreerd met anderhalf jaar kerker. Het vonnis veroorzaakte opnieuw een golf van emotie in het Hilversumse wereldje. Opnieuw, want ook Ruud's arrestatie was al met ontzetting ontvangen. Zo verklaarde zijn goede vriend en adviseur Willem van Roy naar aanleiding daarvan tegenover De Telegraaf: "Ik kan er wel om janken wat er is gebeurd. Ruud is altijd heel goed voor mij geweest. Ik houd nog wel eens van een snuifje op zijn tijd. Ruud was geen man van coca•ne-gebruik. Hij werkte altijd". Maar dan niet altijd even succesvol. Zo was Ruud al eens eerder tegen een deficit opgelopen met de uitgave van de krant Tele-Express in Spanje. Samen met Willibrord Frequin en Willem van Roy, die in de bergen achter Alicante een tweede huis bezit.
Van Roy is de laatste jaren in het wat ruigere werk terechtgekomen. Hij is tegenwoordig naast uitbater van de Amsterdamse Gallery Donkersloot, waar ook Hilversumse sterren en meteoorstenen hun volgeklodderde dundoeken aan den volke tonen, tevens in zaken met vertegenwoordigers uit een wat somberder circuit (zie daarvoor ondermeer de artikelen "Terp van Tijn" in De Morgenster en "Van oude koeien en troebel water" in Kleintje Muurkrant 336). En juist in dat circuit circuleert een verhaal over bizarre gebeurtenissen op sexueel gebie` in de Amsterdamse Catharina van Renessestraat, waarbij de term "roze balletten" licht verbleekt.
Misschien brengen we dat ook nog eens naar buiten. Maar voorlopig willen we nog even langer mee.