Requiem voor een klootzak (005)

De plaatselijke bieb legde voor vijftig cent het boek Het verdriet van Koerdistan op straat en opeens was ik tien jaar teruggeworpen in de tijd. We gaan in deze aflevering naar een restaurant in Baarn, waar Jan Best in juni 2014 zijn afscheidsfeestje (1) gaf.

Best had naast hemzelf en mijn vrouw en mij vijf mensen rond een tafel verzameld. Aan weerszijden van de gastheer zaten twee ‘vriendinnen’ van hem: ‘wijven die ik nog es moet naaien’, zoals hij de relatie in een mail aan mij had beschreven.

Tegenover mij zat Perry Wijnand Pierik, de uitgever van wie ik toen nog niet wist dat ie fascisten als Sid Lukkassen, Tom Zwitser en Pepijn van Houwelingen een podium bood. Best noemde Pierik een ‘leuke, anarchistische jongen’ en had me overgehaald om contact met hem te zoeken.

Pieriks uitgeverij Aspekt had ook Het verdriet van Koerdistan op de markt gebracht. Naast hem zaten de auteurs van het boek, Maria E. Luten en Azad Kardoi. Luten was een pseudoniem en ik ging er van uit dat ook de Koerd onder schuilnaam zijn relaas had gedaan.

Ik had Het verdriet gelezen en goed bevonden. Vooral het einde, waarin ‘Kardoi’ zich voorneemt voor zijn vlucht naar Europa zijn ouders nog eens te ontmoeten maar bij het ontwaren van zijn vader in zijn geblindeerde auto aan hem voorbijrijdt.

Een tof boek dus, en tijdens een kleine rookpauze op de binnenplaats van het restaurant raakte ik met de jonge Koerd in geanimeerd gesprek. Ook zworen wij elkaar daar dat wij eeuwig trouw zouden zijn aan onze gezamenlijke vriend Jan Best.

Best was evenwel een heel andere mening toegedaan met betrekking tot zijn jonge Koerdische vriend. Hij placht mij in die tijd elke avond te bellen en zodra wij vanuit Baarn waren teruggekeerd naar Finland hing hij aan de lijn.

Ik gaf aan dat tijdens het natuurlijk met veel tranen gelardeerde samenzijn vooral de ontmoeting met ‘Kardoi’ me had aangegrepen, maar Best zei: ‘Hij is een gladjanus, Joop. Hij heeft iedereen om de tuin geleid, ook die vrouw aan wie hij dat boek dicteerde omdat hij zelf niet kan schrijven.’

Een vreemde episode inderdaad. Net zo vreemd als de tekst van Jan Best (De Vries) op de achterzijde van het boek. Centraal daarin staat de scabreuze vergelijking tussen de Koerden en de zionisten.

‘In het Westen heerst de misvatting dat Israel gehaat zou zijn bij alle omliggende landen. Het is nagenoeg onbekend dat dit niet opgaat voor de bewoners van Koerdistan, de Koerden. Die zien in de Joden en in de staat Israel een navolgenswaard voorbeeld.’(2)

(1) Best liet in die tijd het bericht de ronde doen dat hij ‘nog maar enkele maanden’ te leven zou hebben.
(2) Zie voor de hele tekst deze link naar bol com (waar je je nog vrolijk blauw mag betalen aan een exemplaar van het boek!)

JoopFinland