AIPAC en de Leugen Fabriek (003)
zaterdag 4 september-2004
De interne strijd tussen facties van de Amerikaanse regering inzake het te voeren Iran-beleid zou één van de drijvende krachten zijn achter de zich steeds verder ontrafelende affaire. Na de arrestatie door de FBI van Larry Franklin ontrolden zich een aantal affaires die allen gemeen hebben dat de invloed van Israël (openlijk of ondergronds) op de Amerikaanse buitenlandse politiek in de schijnwerper kwamen. Bovendien doken er een aantal oude bekenden uit de Iran/Contra affaire (zie hier) en uit de periode van "de strategie van de spanning" op. Eén ervan is Michael Ledeen (zie deze site). Hijblijkt de organisator te zijn geweest van het overleg tussen Franklin en Rhode met Ghorbanifar met het doel om te komen tot regime change in Iran, Syrië en Libanon. Ledeen verkondigt de noodzaak hiervan al jaren, zie hier de lezing van Ledeen voor het Jewish Institute for National Security Affairs JINSA. Bovendien is hij een van de oprichters van het Centre for Democracy in Iran. Bij het Romeinse overleg zouden behalve deze drie lieden ook Ledeen zelf aanwezig geweest zijn, alsmede Nicolo Pollari, hoofd van de SISMI (Italiaanse militaire inlichtingen dienst) en Antonio Martino, Italiaans Minister van Defensie. In juni 2002 vond een nieuw overleg plaats, daarna met regelmaat van de klok tot ver in 2003 toe. Alles buiten de officiële kanalen om. Eén van de gespreksonderwerpen was de ruil van door Iran gevangen genomen leden van Al Quaida en leden van de Mudjahedeen Khalk.
Opvallend is dat in de zomer van 2004 de Amerikaanse regering plotseling de Mudjahedeen Khalk, die tot juli jl. nog een terreurbeweging was, en waarvan zon 3800 leden geïnterneerd zitten in Camp Ashraf bij Baghdad, als "beschermde personen" zoals omschreven in de Conventie van Geneve beschouwd en hen niet zal uitleveren aan Iran. Zoals een Amerikaanse ambtenaar zei: Een lid van een terreurorganisatie is niet noodzakelijkerwijs een terrorist. Proost, maar dat zal wel niet gelden voor diegenen die in een van de geheime Amerikaanse detentiecentra zitten. Dat zullen wel geen "goede terroristen" zijn. Blijkbaar heeft de beleidslijn dat de Mudjahedeen organisatie gebruikt kan worden in de komende strijd tegen Iran aan invloed gewonnen. Het is met name de onzekerheid over dit beleid en het al dan niet inzetten van geheime operaties om het bewind van de Mollahs te destabiliseren dat voor Israël reden was om gebruik te maken van alle officiële en onofficiële kanalen in Washington. Hiervoor werd ook het netwerk van AIPAC ingezet en dat is niet mis. Zo werken oud medewerkers van AIPAC zowel binnen de Israëlische als binnen de Amerikaanse overheid. Lenny Ben-David (vroeger Leonard Davis) ex-AIPAC werd plaatsvervangend chef de mission in de Israëlische ambassade in Washington en Martin Indyk werd de belangrijkste adviseur van Clinton. En zoals eerder gezegd de invloed gaat verder, zie voor de bijdragen aan de herverkiezingsfondsen van Amerikaanse politici deze tekst. Als de voortekenen dus niet bedriegen zal er na de herverkiezing van Bush een nieuwe Frische Fröhliche Krieg uitbreken...
