Gladio a la Turka (032)

zaterdag 13 februari-2010
Bij nationalisme -helemaal bij ultra-nationalisme- moet je al snel denken aan extreem-rechts. Niet in Turkije. Daar kan nationalisme ook heel goed gecombineerd gaan met linkse politiek, of althans met wat daar voor door moet gaan. Neem de mede uit de "Revolutionaire Arbeiders en Landarbeiders Partij" voortgekomen "Turkse Arbeiderspartij". Maoïsme en verwijzingen naar bijvoorbeeld Fidel Castro gaan daar heel eenvoudig hand in hand met met Kemalisme. Dat wil zeggen met een volmondig eerbetoon aan de oprichter van de Turkse republiek en een veroordeling van iedere kritiek op Turkije. De leider van de Turkse Arbeiders Partij, Dogu Perincek, gaat dan ook de geschiedenis in als de eerste persoon die door een rechter veroordeeld is voor het ontkennen van de Armeense genocide. Dat overkwam hem in Zwitserland, waar hij tijdens een demonstratie in 2005 de genocide op de Armenen in 1915 omschreef als een "internationale leugen". Maar er is meer, want in maart 2008 werd Perincek gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij Ergenekon, het netwerk dat een einde wil maken aan het regeren van de AK-partij. Hij zou daarin zelfs een erg belangrijke positie hebben gehad, want volgens de aanklagers in het Ergenekon proces was Perincek verantwoordelijk voor de afdeling "theorie, propaganda en desinformatie". Bovendien meent men dat hij de verbinding vormde tussen Ergenekon en de Koerdische PKK. Er ontstond al eens veel rumoer in Turkije door foto's waarop Perincek samen met PKK-leider Abdullah Ocalan te zien was.