Van Estoril naar Zandvoort (104)
dinsdag 30 oktober-2012
Kwam een jochie bij de smurfen. In Londen. Ergens in de jaren tachtig. De hoogtijdagen van première Maggie Thatcher. Het knaapje vertelde aan een paar alerte speurders, dat ie werkte voor een bureau dat hem samen met andere jeugdige huurlingen regelmatig uitzond naar hogeherenparties alwaar zij stevig werden genaaid. Aan die parties namen niet alleen Britse upperclass schuimers deel, maar ook luitjes uit andere Europese landen, die met toestellen van de RAF in en uit werden gevlogen (1). Een minister, jurken van de rechterlijke macht, zakenpiefen, topambtenaren, dat soort volk.
Je bent een speursmurf of je bent het niet, dus gingen de alerte toehoorders na het hele verhaal in x-plo te hebben uitgetiept aan de slag. Ook al, omdat de huurknaap eigenlijk niks nieuws vertelde. Maar uiteraard maakten ze golven en die werden opgemerkt door de verkeerde mensen. Er arriveerde plotseling een oekaze van hogerhand dat ze beter konden stoppen met het onderzoek en de verworven data verfrommelen als ze speursmurf wilden blijven. Zand erover. Dat kreeg de jeugdige informant waarschijnlijk ook. Een paar weken na zijn revelaties op het hoofdbureau verdween hij van de aardbodem.
Die minister leeft nog. Toen hij voor het eerst aantrad in de ploeg van Thatcher was er een diepgaand onderzoek geweest naar zijn handel en wandel. Zoals het hoort. En yes, ook toen kwamen die verhalen naar boven. De minister in spe werd ermee geconfronteerd, maar wuifde al die beschuldigingen vrolijk lachend van de hand. Naar verluidt dacht Maggie dat haar nieuwe kanjer alleen maar bisensuele trekjes had. En dat is en was niet verboden. Maar Maggie had ook Sir Jimmy Savile regelmatig over de vloer en dacht dat ie alleen maar een olijk BBC-icoon was met een sigaar. Kennelijk had de IJzeren Dame al vroeg last van pedo-roest.
Overigens zou ook Tony Blair later een gelijksoortig onderzoek (2) afblazen via het uitvaardigen van een D-notice. Er kwamen teveel namen naar boven van koterhopsers uit de hogeherencategorie. In Nederland kennen we zon notice niet, maar er zijn andere middelen in zwang om getuigen de bek te snoeren. En wat doen we met de resultaten van smurfenonderzoeken naar fout hopsgedrag door hoge heren? Die worden tot staatsgeheim verklaard. Appeltje, eitje.
Een grote rol bij deze moves is weggelegd voor het Ministerie van Justitie, waar secretarissen generaal de scepter zwaaien. Zoals bijvoorbeeld Harry Borghouts en na hem Joris Demmink. Om het bij de moderne geschiedenis te houden. Ja, ja, laat maar. Niet plassen. We weten het. Stay tuned.
(1) Vgl. ook het artikeltje Staatsgeheim van 26 mei 2009. Ter verhoging van de feestvreugde.
(2) Dat was het Ore-onderzoek dat her en der in deze serie opduikt. Op naar de zoekmachine.
