Oud zeer (006)
Roepen in de woestijn? Daar lijken ze bij het Nederlands Forensisch Instituut een abonnement op te hebben. Volgens het personeel gaat het instituut naar de kloten en dat ligt volgens het personeel voor een groot deel aan het krimpbeleid van Reinout Woittiez, de huidige directeur. Aldus dit ernstige artikel in de Volksfiets van een paar dagen geleden, dat ook op de Engelstalige site van het dagvod is terug te vinden. Het was overigens niet voor het eerst dat die rampzalige ontwikkeling onder het vergrootglas werd gelegd. Begin oktober vorig jaar zat o.r.-voorzitter Marnix Hoitink met dezelfde boodschap al eens op schoot bij dat meisje van Tweebeeke. Ook wij besteedden wat moleculaire aandacht aan die problematiek, zij het om met een ezel de brug over te gaan naar het met het NFI samenwerkende TNO en daarmee verbonden bollebozen. Sommigen van die bollebozen zeulden met een uiterst bezwadderd oorlogsverleden rond, dat her en der na meer dan 75 jaar nog steeds op subtiele wijze van een netter verfje wordt voorzien. Zo staat in het gerenommeerde Amerikaanse blad Physics Today van deze maand een artikel over de in oktober vorig jaar in Californië overleden Nederlandse wetenschapper Jan Korringa bijvoorbeeld het volgende:
“Born in Heemstede, the Netherlands, on 31 March 1915, Korringa received his undergraduate degree from Delft University of Technology. He went to Leiden in 1937 to pursue his graduate studies under Hendrik Kramers. The university closed in 1940 when the Netherlands was occupied by the Nazis and the faculty went on strike in sympathy with their Jewish colleagues. Korringa returned to Delft and received his PhD in 1942 under Bram van Heel with a study of algebraic optics and also did postdoctoral work with Ralph Kronig on the theory of metals”.
Als je het zo leest zou je zweren dat de professoren de zaak plat gooiden. Lag wel even anders. Het waren de studenten die op 25 november 1940 een staking uitriepen naar aanleiding van het ontslag van drie Joodse professoren. Dit ondanks het verbod tot staken van de hooggeleerde heren, die in hun warme stoel waren blijven zitten. Een van de leiders van dit eerste publieke protest in Nederland tegen de Jodenvervolging was de student weg- en waterbouwkunde Frans van Hasselt. Een paar dagen na het uitbreken van de staking werd hij door de moffen opgepakt en overgebracht naar Buchenwald. Daar overleed hij op 10 november 1942. Laten we het erop houden dat niet iedereen als held wordt geboren. Maar om het bang-voor-hun-hachie-gedrag van de bewuste professoren te verdoezelen is weer heel wat anders (2). Stay tuned.
(1) Zie de eerste aflevering van deze serie dd. 8 oktober 2015.
(2) Voor de laagstandjes van een totaal andere “studentenleider” aan de toenmalige universiteit van Leiden zie aflevering 3 van deze serie dd. 1 november 2015.
