Adel verplicht (037)

zondag 8 oktober-2006
Op 20 oktober is het tien jaar geleden dat 300.000 mensen door de straten van Brussel trokken om te protesteren tegen de lakse houding van het gerecht in de zaak Dutroux en voor een betere bescherming van kinderen. De Witte Mars. En wat heeft die mars uitgehaald? Zeg maar gerust noppes. Het gerecht is nog steeds zo laks als een slak met een aangetrokken handrem en je kan je na de moord op Stacy Lemmens en Nathalie Mahy van juni dit jaar afvragen of de bescherming van het kind in België inderdaad verbeterd is.
Ook het uitblijven van een serieus justitieel onderzoek naar alle verklaringen die in het parallellel dossier Dutroux terecht zijn gekomen vormt een duidelijke aanwijzing, dat er bij het Belgische justitiële apparaat geen mallemoer is veranderd. Goed, oké, er is onder die verklaringen veel kaf. Maar wie gaat schiften houdt toch een bunder prachtige schoven koren over. Bijvoorbeeld die over de grafelijke gebroeders Leopold en Maurice Lippens. De een - althans voor je gevoel - burgemeester van Knokke sinds 1830. De ander ondermeer de hoogste baas van Fortis en hotemetoot bij het Brusselse Kindermuseum (!). Er is nooit onderzoek gedaan naar de sexuele wandaden, die deze leden van de Belgische elite volgens verschillende getuigen hebben begaan. Het waarom moge duidelijk zijn. Er is verschil tussen een sullige anonieme briefschrijver als Karel van Rompaey en de hoog op het paard zittende luitjes als de gebroeders Lippens. Zo hoort het niet, maar zo is het wel. Intrigerend vraagje: hebben zulke elitaire mensen een geweten? Al dan niet rudimentair. Nou, we hebben het donkerbruine vermoeden van wel. In het geval van Maurice tenminste. Daarvoor gaan we terug naar december 1996. Het onderzoek in de zaak rond Regina Louf (getuige X1) stond nog in de kinderschoenen en onder leiding van Patrick de Baets. Die zou ergens in die maand een wonderlijk telefoontje hebben gekregen. Van Maurice Lippens. De Fortis-baas, die kennelijk op de hoogte was van de séances met Regina, wilde weten of hij op korte termijn een bezoek van De Baets en zijn teamgenoten kon verwachten. De Baets kon die vraag op dat moment nog niet wisselen. Dat kon hij pas toen Regina later ook met de naam van Maurice op de proppen kwam, als één van haar cliënten. In die periode zou volgens schaarse berichten uit die tijd de bancaire topman een poging hebben ondernomen om zichzelf van het leven te beroven. Blijkbaar niet gelukt. Maar wel een teken, dat ie worstelde met ernstige muizenissen en op breken stond. Helaas zag Justitie toen geen aanleiding om bij Maurice en/of diens broer aan te kloppen. En ook later niet. De Witte Mars? Tsja. Stay tuned.